Valizimi Mahir'ime uzatıp gülümsedim.Şu bir ay içinde her şey çok değişmişti.Mesela Mahir'in babası Milas'ı çok beğenmişti ve siteden kendine bir ev almış ve emeklilik işlemlerini başlatmıştı.Annem ve Mahir'in annesi çok yakın arkadaş olmuşlardı.Biz ise bu durumdan gayet memnunduk.
Devran 2 hafta önce nişanlısını da alıp gelmişti ve 1 haftalık bir kaçamağın ardından Ankara'ya geri dönmüştü.Tabii biz böyle çift çift takılırken Miray yalnız kalmıştı ve bize fark ettirmek istemese bile ben anlamıştım onu,üzülüyordu.Arada Saruhan'ın fotoğrafına bakarken yakalıyordum ve çok üzülüyordum.
Evet belki zamanında Saruhan Miray'a güzel bir teklifle gelmiş ve Miray bunu Mahir yüzünden reddetmişti.Burada kızgın olduğum kesinlikle Mahir'di.Ya sen kardeşim dediğin kişinin niye üzülmesine göz yumuyorsun ki?Tamam belki Saru adam değildi ama ben bir kişiden soğumak için o kişiyle zaman geçirilmesi gerektiğini savunan insanlardandım.
Ama Miray zaten 4 yıldır onun yanındaydı değil mi? Yani soğumamıştı hala seviyordu?
Derin bir nefes verip anneme sarıldım.Bu sırada kıyafetlerimi ve beni almak için Mahir tekrar Milas'a gelmişti ve işte gidiyordum.Haftaya düğünümüz vardı ve çok heyecanlıydım.Ama Miray mutsuzdu ve bu yüzden de üzülüyordum.
"Anne?"
"Kızım?" geri çıkıp yanaklarından öptüm onu.
"Perşembe günü görüşürüz.Kendine iyi bak." gözlerini yumup gülümsedi.Sıra kardeşimdeydi.
Onu tutup kendime çektim ve kocaman sarılıp,kocaman öptüm onu.Genellikle insanların onu öpmesinden hoşlanmadığını bilsem bile,onu sinirlendirmek hoşuma gidiyordu.Geri çekildiğimde somurtuyordu.
"Sen bir daha bu eve gelmeyeceksin değil mi?" ne diyeceğimi bilemeyerek Mahir'e baktım.O da hızlı birkaç adımda yanımıza ulaştı.
"Hiç olur mu ablacım,yazın hep burada olacağız." bakışlarını benden çekip Mahir'e odaklandı.
"Bence o da gelsin,hep burada kalın." yanaklarından tekrar tuttum.Erkek gururu yüzünden ağlamasa da,ağlamak istediğini biliyordum.Bu sırada Miray yanımıza gelmişti.Annemin de bakışları bizdeydi.
"Ama canım benim,ablan sonuçta evlenecek.Ve Mahir abin onun eşi olacak.Ve Mahir abinin İzmir'de işleri var.Hep burada duramazlar.Hem yarın öbür gün sen de evleneceksin,sen de ayrılacaksın bu evden.Bu Dünyanın bir kanunu.." annem başını sallayıp Miray'ı onayladı.
"Hem her istediğinde bize gelip günlerce kalabileceksin. İki tane evin olmuş olacak." diye Miray'ı tamamladı Mahir.Ben ise kötü bir vaziyetteydim.Sadece ağlamak istemediğimden tutuyordum gözyaşlarımı.
"Yani İzmir'deki arkadaşlarımı görmek için size gelip kalabilirim öyle mi?" başımı salladım.
"Tabii ki." uzanıp yanaklarından tekrar öptüm ve kısa bir hoşça kal merasiminden sonra arabaya bindik.Ben ve Mahir öne,Miray'da arkaya binmişti.
"Hazır mısınız." Başımı salladım.Sanırım Miray'da onaylamıştı çünkü Mahir arabayı çalıştırmıştı.Anneme uzun uzun el salladıktan sonra arkama yaslanıp emniyet kemerini taktım ve Mahir'e döndüm.Uzun yolun bir güzelliği varsa o da Mahir'imi uzun bir süre izleyebilmek olacaktı.
"Sen böyle beni izlersen ben kaza yaparım." deyip bakışlarını bana çevirdi.Ana yola çıkarken utanıp bakışlarımı başka bir tarafa çevirdim.
"Ama siz çok tatlısınız lan." diyerek araya Miray girmişti.
"Utanıyorum." deyip başımı eğdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SATIR İZİ (Tamamlandı)
ChickLitHayatımın her kapısı yalnızlıklara açılmış olaylar silsilesiydi. Ta ki... onunla karşılaşıncaya kadar. Soğuk bir kış günü hayatıma aldığım bu insanın beni bambaşka bir insan yapacağını bilemezdim.Ya da daha önce hiç tatmadığım duyguları bana tattıra...
