Bahçeye çıktığımızda artık dönmek için çok geçti.Mahir her nereye gittiyse biz de oraya gidecektik. Miray'ın arkasından koşmaya devam ettim.Çok geçmeden önümüze güvenlik görevlisi çıktı.Müdür yardımcısından aldığım kağıdı görevliye uzattım.Arkaya baktığımda Kayra neredeyse bize yaklaşmıştı.Güvenlik görevlisini aşarak ikimiz de koşmaya başladık.Hoş koşarak nereye kadar gidebileceğimizi bilmiyordum.Benim daha şimdiden enerjim tükenmek üzereydi.
"ya nereye gidiyorsunuz! Mahir abimin kesin talimatı var." nefes nefese koşmaya devam ettik.
"başlatma Mahir'in talimatına.Onu çok düşünseydin o it herifin arkasından gitmesine izin vermezdin." Miray benden daha hızlı koştuğu için,koşma hızımı biraz daha arttırdım. Artık karnıma iğneler batmaya başlamıştı.Bu sırada okul sokağını çıkmıştık bile.
"ya bakin lütfen beni de zor durumda bırakmayın,orası çok tehlikeli.Zaten adam her yerde sizi arıyor!" Kayra'nın sözleriyle biraz duraksayıp arkama baktım.Bizi neden arıyordu ki? çok geçmeden Miray koluma girdi ve beni çekiştirmeye başladı. " adam sizi bulmak için geldi! lütfen durun!!" Koşarken Miray'ı dürtükledim.O da bana yandan bir bakış attı.Benim gibi nefes nefese kalmıştı.
"kimmiş bu adam?"
"Ben de bilmiyorum."
"of,ya lütfen durun! ne yorulmaz çıktınız be!" tekrar arkama bir göz attım.Kayra denilen adam iyiden iye yavaşlamıştı ve artık adım adım bize yaklaşıyordu. Ana yola hızlı bir şekilde çıktık. Tıpkı dizilerdeki gibi biz çıkar çıkmaz bir taksi önümüze geldi.Miray kol hareketleri yaparken,ben de arkayı gözetmekle meşguldüm.Taksi durdu ve beraber arka koltuğa oturduk.Kalbim gümbür gümbür atıyordu.Ve düzensiz nefesler alıyordum.Karnım felaket ağrıyordu.
"Karaltı Holding'e sürün lütfen." araba hızla hareket ederken,arkaya baktım.Kayra ne yapacağını bilemez halde bıraktığımız yerde duruyordu.Aklımdan Mahir'i aramak geçti,ama bizi önlemek isteyeceğini bildiğimden vazgeçtim.Araba nefeslerimiz düzene girdiğinde Karaltı Holding denilen yere gelmişti bile.Ücreti uzattım ve beraber taksiden indik.Ve dar bir sokağa yöneldik.
Dar sokaktan çıktığımızda bizi daha karanlık bir sokak karşıladı.Yerler büyük mermerlerle kaplanmıştı ve duvarlar gibi siyah renkteydi.Üst tarafı da sık dallı ağaçlar kapatmış ve gün ışığını engellemişti.Artık aldığım nefesin yetmediğini hissediyordum.Koşmak için attığım her adım geri geri gidiyordu sanki.İçimden bir ses oraya gitmemem gerektiğini söylüyordu.Lakin söz konusu birinin canıysa,ki bu Mahir ise bunu düşünmemem gerekiyordu.O hiç düşünmeden her türlü yanımda olmuştu.O adamlardan kaçarken yanımda tek o vardı,bana çok büyük iyilikleri dokunmuştu.Her şey karşılıklıysa bu da olmalıydı.Ben de ona yardım etmeliydim.
"Miray,biraz bekle çok yoruldum." karanlık sokakta olduğumuz yerde durduk.Hemen önüme doğru eğilirken,Miray gelip kolumdan tuttu.Benim gibi nefes nefeseydi.
"Bak Eftelya,hızlı olmamız gerekiyor.Bizi ne bekliyor bilmiyoruz." İçimi bir korku kaplarken,Miray'ın gözlerine baktım.Onun gözlerinde de en az benim kadar tedirginlik vardı.Miray kolumdan tuttu ve tekrar koşmaya başladık.Uzun bir tren tüneli gibi olan bu sokağa girip de korkmamak elde değildi.
Nihayet bir ışık göründüğünde daha da hızlandık ve o ışığa çıktık.Burası yeşillerle donatılmış küçük bir bahçe gibiydi.Tek fark yanlarda kocaman camlar kapatılmış ve birkaç oturma grubu eklenmişti.Korkunç bir kabustan uyanmış gibiydim.Miray tekrar koşmaya başladığında beklemeden arkasından koştum.Şu anda yaşadığım duygunun bir ismi yoktu.Biraz heyecan çok korku ve o ikisinden fazla endişe.Sadece Miray'ın koştuğu yere koşmakla ayarlamıştım kendimi. Önümüze kocaman bir bina çıktı bu sırada gökyüzüne bakacak zaman buldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SATIR İZİ (Tamamlandı)
Genç Kız EdebiyatıHayatımın her kapısı yalnızlıklara açılmış olaylar silsilesiydi. Ta ki... onunla karşılaşıncaya kadar. Soğuk bir kış günü hayatıma aldığım bu insanın beni bambaşka bir insan yapacağını bilemezdim.Ya da daha önce hiç tatmadığım duyguları bana tattıra...
