I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Κεφάλαιο 2

Νοέμβριος 2016

Το μαχαίρι ανεβοκατεβαίνει με ρυθμό πάνω στο ξύλο κοπής κόβοντας έτσι σε τέλεια αρμονία τα λαχανικά, όσο εγώ, είμαι χαμένη στις σκέψεις μου. Τα μικροσκοπικά μου χέρια αν και ταλαιπωρημένα από την δουλειά στην κουζίνα, κατά τα άλλα ευτυχώς παραμένουν το ίδιο ντελικάτα και περιποιημένα. Δεν παραπονιέμαι καθόλου όμως, για τίποτα από όλα αυτά. Αυτό είναι κάτι που αγαπάω και πλέον είναι η δουλειά μου.

Το να μαγειρεύω ήταν πάντα το χόμπι μου και τελικά το μετέτρεψα σε επάγγελμα. Το μικρό εστιατόριο που άνοιξα εδώ και περίπου οκτώ μήνες στο χωριό ήταν η τέλεια λύση για μένα. Έφυγα από την πόλη αλλά δεν το μετάνιωσα στιγμή. Εξάλλου τι να μετανιώσω από τη στιγμή που έχω μαζί μου τους δύο αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου, τον αδερφό μου και την κόρη μου. Με πολλή δουλειά και αγάπη λοιπόν κατάφερα να στήσω το σπιτικό μας στο χωριό καθώς και αυτό το μικρό εστιατόριο, στο οποίο το μπροστινό μέρος έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο ωστε να λειτουργεί και ως καφετέρια.

Αναπόσπαστο κομμάτι όμως αυτής της δουλειάς ήταν και η βοήθεια που οι ντόπιοι αυτού του χωριού μας χάρισαν, οι οποίοι μας υποδέχτηκαν από την πρώτη στιγμή πολύ θερμά και μας βοήθησαν σε ότι και αν χρειαζόμασταν.

Αυτή τη θερμή, ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα ήθελα να δημιουργήσω και εγώ η ίδια στο εστιατόριο μου, πράγμα που έκανα επιτυχώς, με τους ντόπιους να με τιμούν συχνά με την παρουσία τους εδώ.

Το θετικό επίσης είναι ότι το χωριό αυτό είναι και τόπος που επιλέγουν πολλοί για τις χειμερινές και καλοκαιρινές τους διακοπές και έτσι η δουλειά δεν είναι ποτέ ελλιπής.

"Ωπ αδερφούλα, τι καλό μαγειρεύεις σήμερα;" Τις σκέψεις μου διακόπτει έτσι άδοξα ο αδερφός μου, ο οποίος μπαίνει φουριόζος στην κουζίνα.

"Γεια και σε σένα Χρήστο. Κάνω ετοιμασίες για το βράδυ τα φαγητά που μας ζήτησαν και επίσης μαγειρεύω χταποδάκι κρασάτο, παραγγελία του πάτερ Γιώργη, αφού νηστεύει." του λέω χωρίς να τον κοιτάξω και συνεχίζω μηχανικά τη δουλειά μου.

"Ποιος είπαμε ότι κάνει πάρτι απόψε;" ρωτάει ο Χρήστος. "Ο κυρ Ανδρέας που έχει το μίνι μάρκετ. Έχει σήμερα την ονομαστική του εορτή και θέλησε να κάνει το πάρτι εδώ." του λέω και ρίχνω τα λαχανικά μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ.

"Πόσα άτομα θα είναι στο πάρτι;" ρωτάει ξανά καθώς εγώ ανακατεύω το χταποδάκι. "Περίπου εβδομήντα πέντε άτομα αλλά αφού μας έχει προμηθεύσει ο κυρ Ανδρέας όλα τα υλικά που θα χρειαστούμε για να ετοιμάσουμε τα φαγητά δεν ανησυχώ." Ευτυχώς που θα μου προμηθεύσει τα υλικά από το μίνι μάρκετ γιατί το πάρτι κανονίστηκε τελευταία στιγμή και δεν προλάβαινα να ειδοποιήσω τους προμηθευτές μου.