Κεφάλαιο 36

890 83 3
                                    

Βάζω και το τελευταίο σύνολο μέσα στην βαλίτσα και την κλείνω αφού ελέγξω πως πήρα όλα όσα χρειάζομαι. Όχι πως ξέρω φυσικά αν θα είναι όλα χρήσιμα αφού ο Βασίλης μου κρατάει μυστικό τον προορισμό μας.

"Μου υπόσχεσαι πως θα ακούς την γιαγιά και την Γεωργία όσες μέρες μείνεις μαζί τους, ναι;"
ρωτάω την κόρη μου που τόση ώρα με παρακολουθεί με προσήλωση.

"Ε ναι βρε μαμά μου. Τα είπαμε αυτά. Εξάλλου ξέρεις πόσο φρόνιμο κορίτσι είμαι."

Δείχνει τον εαυτό της περήφανη και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς πάρα να γελάσω.

"Ξέρω, ξέρω."

Συμφωνώ κουνώντας το κεφάλι μου θετικά.

"Ο Βασίλης που είναι;"
με ρωτάει η μικρή και δικαιολογημένα βέβαια αφού από το πρωί δεν τον έχει δει καθόλου.

"Λείπει για δουλειά. Τον θες κάτι;"

Η αλήθεια είναι ότι ούτε γω ξέρω που είναι ο Βασίλης. Απλά μου είπε πως θα βγει για δουλειά.

"Ναι θα ήθελα να τον ρωτήσω αν μπορώ να φέρω το πιάνο μου εδώ."

"Μμμ δεν νομίζω να έχει πρόβλημα. Εγώ θα έχω το πρόβλημα με δύο μουσικούς στο ίδιο σπίτι."
Σιγομουρμουρίζω και βγαίνω από το υπνοδωμάτιο με τη Ζωή.

"Το ξέρεις πως αυτό θα είναι το σπίτι μας από δω και μπρος έτσι;"
τη ρωτάω και μου γνέφει θετικά.

"Εδώ και μια βδομάδα εδώ μένουμε μαμά, λες να μην το κατάλαβα;"

Ρολάρει τα μάτια της και βγαίνει έξω στην βεράντα με εμένα να την ακολουθώ. Κάθεται στα σκαλιά που οδηγούν στη μεγάλη αυλή και βολεύομαι δίπλα της.

"Ναι, αλλά αυτό είναι και δικό σου σπίτι. Δεν είναι μόνο του Βασίλη."

Νομίζω αυτή την κουβέντα την έχω κάνει ξανά μαζί της όμως κάθε μέρα λέει κάτι που με κάνει να αμφιβάλλω αν τελικά είναι εντάξει με αυτή την εξέλιξη. Όπως πριν λίγο, για παράδειγμα, που ήθελε να ρωτήσει τον Βασίλη για το πιάνο της. Από μένα απλά θα το απαιτούσε δεν θα ζητούσε έτσι απλά την άδεια μου.

"Και αυτό το γνωρίζω. Ο ίδιος μου το είπε μόλις μετακομίσαμε."
Μου λέει και αναρωτιέμαι αν διαλέγει πως θα αντιμετωπίσει τον καθένα γιατί έτσι φαίνεται.

"Ε τότε τι έχεις πάθει και ρωτάς συνέχεια για ό,τι πας να κάνεις; Δεν με έχεις συνηθίσει έτσι και νόμιζα πως δεν νιώθεις άνετα που ζεις εδώ."
Της λέω τη σκέψη μου και την ακούω να γελάει.

I will be the sunshine in your life (#READINT2017)Where stories live. Discover now