I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Κεφάλαιο 22

Είναι πολύ ωραίο το αίσθημα της ασφάλειας που νιώθεις στην αγκαλιά ενός ανθρώπου. Το να ξέρεις πως ό,τι κι αν γίνει πάντα θα έχεις μια αγκαλιά, δύο χέρια να σε κρατάνε στα δύσκολα και στα εύκολα, είναι ότι πιο ωραίο μπορεί να ζήσει κάποιος. Δεν χρειάζεσαι πολλά χέρια να σου προσφέρουν αυτό που θες, απλά δύο, τα οποία θα δώσουν την τρυφερότητα, την ασφάλεια και τη φροντίδα που χρειάζεσαι την κάθε στιγμή χωρίς να ζητάνε αντάλλαγμα.

Αυτό δηλαδή που νιώθω όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά του Βασίλη πράγμα το οποίο κάνω εδώ και δέκα λεπτά χωρίς όμως να έχω ανταλλάξει κουβέντα μαζί του. Δεν άντεχα να ακούσω κι άλλες πτυχές της ζωής μου -αρκετές άκουσα για σήμερα- αφού με την τελευταία αποκάλυψη που έκανε ο παππούς σχετικά με το θάνατο του μπαμπά νιώθω τόσο χαμένη, πληγωμένη και την καρδιά μου τόσο ευάλωτη. Έτσι απλά έφυγα αφήνοντας τους δύο άντρες μόνους τους και έτρεξα μέχρι εκεί που θα έβρισκα αυτό που αποζητώ αυτή τη στιγμή, την ασφάλεια και την σιγουριά που μου προσφέρει αυτός ο άντρας μόνο με ένα του βλέμμα.

Είμαι γαντζωμένη πάνω του, δίχως να με νοιάζει που βρισκόμαστε στο εργαστήρι του και συγκεκριμένα στο γραφείο του, με τον Βασίλη να δείχνει τρομερή υπομονή και να μην με ρωτάει τίποτα, απλά μοιράζει με τα χέρια του, τα χάδια του που τόσο εύκολα με ηρεμούν, πάνω στο κορμί μου. Νιώθω να χαλαρώνω κάπως από την προηγούμενη ένταση όμως οι σκέψεις μου είναι τόσες πολλές που δεν μπορεί να σταματήσει το μυαλό μου τον μαραθώνιο που τρέχει. Είναι όλα τόσο μπερδεμένα.

"Τι έχεις κορίτσι μου;"
τον ακούω να ρωτάει μετά από λίγο και ξέρω πως πρέπει να του πω τι συμβαίνει όμως δεν ξέρω πως να κάνω την αρχή.

Δεν έχω ακριβώς συνειδητοποιήσει τι έχω μάθει σήμερα. Πρώτα το απειλητικό μήνυμα και μετά οι καλά κρυμμένες πληροφορίες για το μπαμπά μου. Είναι τόσα πολλά, που απλά θέλω να τα προσπεράσω και να προχωρήσω τη ζωή μου κάνοντας πως δεν συμβαίνει τίποτα όμως δυστυχώς δεν είναι τόσο ασήμαντα ώστε να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο, αφού αλλάζουν όλα όσα ήξερα για την οικογένεια μου, για μένα.

"Αυτή τη στιγμή νιώθω τόσο ξένη."

Του λέω ξεψυχισμένα και αμέσως τον νιώθω πάνω μου να τσιτώνεται. Μάλλον δεν κατάλαβε τι εννοώ.

"Όχι με σένα. Δεν νιώθω με σένα ξένη. Εσύ και η κόρη μου είστε τα μόνα στοιχεία στη ζωή μου αυτή τη στιγμή που με κρατούν μακριά από την τρέλα. Μόλις έμαθα κάποια πράγματα για τον πατέρα μου, για την οικογένεια μου που με φέρνουν σε νέα δεδομένα. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν ήξερα. Γνώρισα τον παππού μου, έμαθα πως ο μπαμπάς μου ήταν μυστικός αστυνομικός και επίσης έχω ρίζες από Κύπρο. Τι άλλο πια πρέπει να μάθω;"