I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Κεφάλαιο 8

Η μελωδία και οι στίχοι του τραγουδιού που πριν δύο μέρες έπαιζε και τραγουδούσε στο πιάνο, η Ζωή, έχουν αποτυπωθεί έντονα στο μυαλό μου.

Δεν έχω ασχοληθεί περαιτέρω με το δέμα που έλαβα, ή μάλλον απασχολεί μόνο το μυαλό μου όμως δεν το έχω σχολιάσει ξανά με κανέναν άλλο. Εκτός του αδερφού μου και της κόρης μου κανείς άλλος δεν γνωρίζει για αυτό, ούτε καν η Κορίνα, η οποία από το χάραμα σήμερα με έχει ταράξει στα τηλέφωνα.

Και ο λόγος;
Ένα ραντεβού!

Ναι, ένα δικό μου ραντεβού με έναν άγνωστο άντρα για τον οποίο δεν μου έχει αναφέρει ούτε το όνομα του.

Στέκομαι λοιπόν, μπροστά από την ανοιχτή ντουλάπα μου και παραμιλώ κατηγορώντας την τύχη μου που μου έτυχε να γνωρίσω την Κορίνα πριν δεκατέσσερα περίπου χρόνια και να την βάλω στη ζωή μου ως φίλη μου.

Δεν μου τύχαινε καμιά πιο νορμάλ κοπέλα; Όχι έπρεπε να μπλέξω με την τρελή Κύπρια που ότι της κατεβαίνει στο κεφάλι είμαι εγώ ο δέκτης του και φυσικά πρέπει εγώ να υποφέρω το μαρτύριο αυτό. Και της έδωσα και το παιδί μου να το βαφτίσει, κάτι που δεν ξέρω αν τελικά ήταν καλή ιδέα αφού η οκτάχρονη πλέον κόρη μου έχει μοιάσει αρκετά στον χαρακτήρα της νονάς της.

Ούτε παιδι της να ήταν!

"Α ρε Κορίνα, μπελάδες που μου βάζεις. Αλλά εγώ φταίω που σε ακούω."

Το παραλήρημα μου συνεχίζεται ενώ εγώ ξεψαχνίζω κάθε κρεμάστρα που έχω. Τι υποτίθεται πρέπει να βάλω σε μια τέτοια περίσταση;

"Ας τολμούσες να μην το έκανες."
Ακούω την φωνή της πίσω μου και τρομάζω.

"Πρόσεξε μην μου μείνεις στον τόπο και στήσουμε τον άνθρωπο."
Γελάει ενώ με μια κίνηση βρίσκεται δίπλα μου και ελέγχει την ντουλάπα μου με σκοπό να βρει, όπως προηγουμένως είπε, το ιδανικό σύνολο για την περίσταση.

"Μπα; Τόσο σημαντικός είναι πια που θα πρέπει να λυπηθούμε αν χάσουμε το πολυπόθητο ραντεβού μαζί του;"
την ειρωνεύομαι αλλά δεν βλέπω να συγκινείται.

"Μμμ έτσι νομίζω. Αλλά μην βάζεις πληθυντικό, εσύ μόνο θα βγεις ραντεβού μαζί του."
Με κοιτάζει με μια απίστευτη σοβαρότητα λες και θα λύσουμε κάποιο πολύ σοβαρό θέμα.

"Ναι και αυτό είναι κάτι που ποθώ πάρα πολύ εδώ και καιρό. Ούτε το όνομα του ανθρώπου που μου κανόνισες ραντεβού χωρίς την άδεια μου δεν μου είπες και περιμένεις να πάω με ανοιχτές αγκάλες."