I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Κεφάλαιο 18

Το γλυκό βασανιστήριο μου συνεχίζεται εδώ και μισή ώρα αφού ο Βασίλης δεν κάνει καμιά κίνηση να με αφήσει να βγω από την αγκαλιά του και δεν αρνούμαι πως ούτε εγώ θέλω να βγω από εδώ μέσα.

"Δεν θα πεις κάτι;"

Το βλέμμα του έντονο μέσα στο δικό μου με ένα ικετευτικό ύφος. Ξέρω πως είναι σημαντικό για αυτόν να πω κάτι τη συγκεκριμένη στιγμή.

"Δεν... δεν ξέρω τι να πω. Φοβάμαι να μιλήσω μήπως πω κάτι λάθος και δεν θέλω να χαλάσει αυτή η στιγμή."

Του λέω την αλήθεια για το τι σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι είναι κατάλληλο να πω και τι όχι. Ούτε να πληγώσω θέλω με τις λέξεις, ούτε να βάλω τον εγωισμό μου μπροστά για να μην πληγωθώ περισσότερο.

Μου αρκεί που είναι εδώ έστω και αν αυτό συμβαίνει υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν έχω σκεφτεί τόσες μέρες τι θα μπορούσα να του πω μόλις μου δοθεί η ευκαιρία, απλά ήθελα μόνο να τον δω, να μην ειπωθεί τίποτα αχρείαστο και ασήμαντο. Και αυτό νομίζω είναι που έχει σημασία. Να φτάνουμε στο νόημα με το να παρακάμπτουμε τους ανούσιους καυγάδες και φωνές που μόνο κακό μας κάνουν τελικά. Θα ήταν ωραίο να διώχναμε αυτό το στάδιο όλοι μας σε κάθε καυγά ή παρεξήγηση, αν φυσικά είμαστε σίγουροι πως στο τέλος πάντα θα βρίσκουμε τη λύση. Δεν θα ήταν όμορφο μετά από καθετί που συμβαίνει ανάμεσα μας απλά να ανοίγουμε την αγκαλιά μας πρόθυμοι να δεχτούμε τον άνθρωπο μας χωρίς να βάζουμε τον εγωισμό μπροστά; Ε και εγώ αυτό θέλω αυτή τη στιγμή. Να βάλω στην άκρη όσα εγιναν, να πάρω αγκαλιά τον άνθρωπο μου και μαζί μετά να λύσουμε ό,τι μας έχει φέρει σε αυτό το σημείο.

"Μη φοβάσαι να μιλήσεις μωρό μου. Αυτά που νιώθεις θέλω να ακούσω τα οποία δεν έχουν σωστό και λάθος. Σε παρακαλώ. Θέλω να ακούσω έστω και κάτι από το στόμα σου."

Ο τρόπος που ζητάει να ακούσει έστω και μια λέξη από μένα με συγκλονίζει. Μου μιλάει λες και εξαρτάται η ζωή του από αυτό που θα πω και αυτό δηλώνει ξανά και ξανά πόσο ανασφαλής είναι. Θέλει, ζητάει μια επιβεβαίωση ή έστω μια απόρριψη.

Βλέπω στα μάτια του τη παιδική του ψυχή να ψάχνει να βρει την αγάπη, την επιβεβαίωση και την ασφάλεια μιας αγκαλιάς, ενός φιλιού, μιας και μόνο λέξης.

Νιώθω την ψυχή μου να δακρύζει με αυτό που βλέπει σε αυτόν τον άντρα. Δεν αφήνω όμως τα δάκρυα μου να τρέξουν εξωτερικά γιατί θέλω να του δείξω πως είμαι εδώ για αυτόν, δυνατή, να αντέξω τα πάντα και εύχομαι να μπορέσω να το κάνω γιατί το αξίζει. Αποφασίζω όμως να του δώσω αυτό που τόση ώρα ζητάει. Μια μου λέξη ή ό,τι τελοσπάντων βγει μέσα από τη ψυχή μου.