I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Επίλογος

Ένα χρόνο μετά

Νιώθω τα χείλη του Βασίλη να χαϊδεύουν απαλά τον γυμνό ώμο μου καθώς ξυπνώ το πρωί.

"Μμμμ"
μουγκρίζω στην αίσθηση των φιλιών του αλλά νιώθω τα μάτια μου να βαραίνουν.

"Σ'αγαπώ."

Μου ψιθυρίζει στο αυτί κάτι που δεν με αφήνει ανεπηρέαστη αλλά πραγματικά δεν μπορώ να αντιδράσω.

"Μμμμ"

"Μόνο αυτό έχεις να πεις;"

Ανατριχιάζω όταν περνάει τη γλώσσα του πάνω στο λοβό μου.

"Μμμμ"
αφήνω και πάλι ένα σιγανό μουγκρητό αλλά αυτή τη φορά όχι λόγω της νύστας μου.

"Δεν μιλάς ε; Μήπως να δοκιμάσω κάποια άλλη τεχνική;"

Νιώθω το χέρι του να ανεβαίνει στο στήθος μου αλλά νιώθω τόσο κουρασμένη.

"Νυστάζω αγάπη μου. Η μικρή ξύπνησε τέσσερις φορές το βράδυ."

Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω να με κοιτάζει με ενοχή.

"Συγνώμη μωρό μου που δεν ξύπνησα να σε βοηθήσω αλλά ήμουν δύο μέρες χωρίς ύπνο και δεν άκουγα τίποτα."

Απολογείται αλλά δεν υπάρχει λόγος. Όταν τον χρειάζομαι είναι πάντα εκεί για μένα και αυτό μου αρκεί.

"Αγάπη μου δεν έχω παράπονο. Σ'αγαπώ και σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου."

Ορμάω στα χείλη του διψασμένη για το φιλί του.

"Τι σκέφτεσαι;"

Τον ρωτάω μετά από λίγη ώρα αφού παρατηρώ πως είναι πολύ σκεφτικός. Βρισκόμαστε ακόμη αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι αφού είναι πολύ νωρίς για να σηκωθούμε.

"Σκέφτομαι πως επιτέλους πρέπει να βρούμε όνομα για την μικρή μας."
λέει και σκέφτομαι πως έχει απόλυτο δίκιο.

Αρκετά το καθυστερήσαμε.

"Ναι αυτό είναι αλήθεια. Σε δύο βδομάδες είναι η βάφτιση και ακόμα να βρούμε όνομα. Έχεις κανένα άλλο υπόψιν σου εκτός από όσα είπαμε;"
τον ρωτάω και αμέσως βλέπω ένα χαρούμενο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του.

"Και βέβαια έχω, μωρό μου."

Με καθησυχάζει με μια έντονη σιγουριά.

"Λοιπόν;"
Για να δούμε τι θα πει.

"Λιακάδα"
λέει απλά αλλά δεν καταλαβαίνω που κολλάει τώρα αυτό.