The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 6

Την επόμενη μέρα συκώθηκα αργά κατά το μεσημεράκι στις 13:00. Το ψυγείο το βρήκα άδειο, έφαγα ότι βρήκα μπροστά μου και αυτό ήταν μια ζεστή μπουγάτσα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Η πρόσβαση στο ίντερνετ ήταν απαίσια, τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια μέχρι να συνδεθώ.

Ξαφνικά ανοίγει η εξώπορτα, πάω να δω και βλέπω μια μαμά γεμάτη χώματα και λάσπες. Ε, και κάτι ξερά φύλλα στο κεφάλι.

''Σε χαντάκι έπεσες;'' Την ρώτησα βάζοντας το χερι στο στόμα μου μη μπορόντας να συγκρατίσω το γέλιο μου.

''Όχι απλά προσπαθούσα να κάνω τον κήπο ο οποίος είναι χάλια όπως και εγώ τώρα.'' Μου απάντησε νεριασμένη και βγάζοντας τα λασπομένα παπούτσια της.

''Καλά, καλά άσ'τα αυτά.'' Είπα κουνόντας το χέρι μου. ''θα τον κάνω εγώ.''

''Αα!'' Αναφώνησε. ''Είδα πως οι γείτονες είναι δυο παιδιά στην ηλικία σου. Το ένα μάλιστα είναι και αγόρι.'' Μου είπε μισοχαμογελόντας.

''Και τι μου το λες;'' Την ρώτησα και γύρισα στο κινητό μου.

''Για να τους γνωρίσεις. Σε λίγο ανοίγουν τα σχολεία, πρέπει να κάνεις παρέες. Ασε που αυτός είναι και κούκλος.''

''Μαμά!'' Την κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια.

''Τι γλυκιά μου;'' Ανασήκωσε τους ώμους της. ''Μπορεί να είμαι 51 χρονών αλλα ξέρω να ξεχωρίζω τους κουκλους. Θα σου αρέσει.''

''Δεν θέλω προξενιό μαμά, ευχαριστώ'' Ειρωνευτικα.

''Πφ καλα. Πήγαινε όμως να τους χτυπήσεις την πόρτα, τους γείτονες απλώς θα γνωρίσεις.'' Μου είπε κλείνοντάς μου το μάτι.

''Καλά θα δω.'' Είπα και ανέβηκα βιαστικά στο δωμάτιό μου μήπως γλυτώσω.

Σιγά μην πάω. Όρεξη έχω νομίζει, καλά είμαι και εδώ μέσα. Αλλά απο την άλλη γιατί όχι; Δεν με νοίαζει που ο άλλος είναι ωραίος, φίλους θέλω να κάνω όχι να βρω γκόμενο.

Κοιτάχτηκα στον ολόσωμο καθρεύτη του δωματίου μου. Τα καστανα μαλλιά μου έπεφταν ολόισια και κάλυπταν την μέση μου. Είδα τα βιολετιά μου μάτια, αν και πάντα ήθελα πράσινα μάτια, μου άρεζαν και τα βιολετιά.

Έβαλα ένα τζιν σορτσάκι, μια αμάνικη μοβ μπλούζα, τα σούπερ σταρ μου και κατέβηκα για να πάω μέχρι το διπλανό σπίτι.