The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 23

Στο σπίτι βρήκα και την μαμα μου. Επιτέλους. Όταν την ειδα στην κουζίνα να μαγειρεύει με μια ποδιά με γουρουνάκια επάνω, την αγκάλιασα και φώναζα επανασύνδεση. Της πηρε κανα μισάωρο για να με ξεκολλήσει απο πανω της.

Μιλήσαμε πολυ. Οπως επίσεις και γελάσαμε πολυ.

Μου ειπε πως η δουλειά της ειναι πολυ απετητηκη, πραγμα που το ηξερα και απο πριν, και πως θα ξανα φυγει μεχρι το απόγευμα.

Πήγε δυο το μεσημέρι, φάγαμε μαζι το παστίτσιο που έφτιαξε με κοπο και ιδρώτα, και μετα αποφάσισα να παω στην λίμνη.

Μου πήρε λιγη ωρα μέχρι να διαλέξω μαγιό. Κατέληξα στο πιο προκλητικό απο τα δύο.

Το άσπρο μου μαγιό το οποίο δεν το εχω βαλει ποτέ γιατι ντρεπόμουν αφάνταστα.

Εχεις μια χαρα κορμάρα και ντρεποσουν. Ηλιθιο πλάσμα της ξηράς.

Απλα ντρεπόμουν οκευ;

Δεν ειναι του στυλ μου.

Να το βρασω το στυλ σου.

Σκασε απλά.

Φόρεσα και ενα πρόχειρο σορτσακι, πηρα την πετσέτα στα χέρια έφυγα.

Ο δρόμος ηταν ευκολότερος απο οτι περίμενα.

Το μέρος ήταν μαγευτικό. Άπλωσα την μοβ πετσέτα μου στην υγρή αμμουδιά και κάθησα για λίγο κάτω απο τον ακόμα ζεστό ήλιο, που σπάνια βρίσκαμε στην Αγγλια.

Μετα απο κανά δεκάλεπτο σηκώθηκα πλησιάζοντας την λίμνη.

Ήταν μεγάλη, γυάλιζε κάτω από τον καυτό ήλιο και καθρευτιζόταν πάνω οι αποχρώσεις του γαλάζιου ουρανού και ψηλών πράσινων δέντρων, συνθέτοντας ένα υπέροχο γαλαζοπράσινο χρώμα.  

Μπήκα αρχικά μέχρι τα γόνατα. Το νερό ηταν δροσερό ,ότι πρέπει! Εκανα μια μεγάλη βουτιά με το κεφάλι αφήνοντας το νερο να τυλίξει το κορμί μου. Βγήκα στην επιφάνεια αργα και πήρα μια ικανοποιητική ανάσα για τα πνευμόνια μου.

''Μπράβο μακροβούτι!'' Άκουσα χειτοκροτήματα απο μακριά.

Δεν είμαι μόνη μου;

                                                                                  ~

Αναγνώρισα αμέσως την φωνή.  Πως στο καλό βρέθηκε εδώ ο Μπράιαν;

Γύρισα και τον είδα να στέκετε στην όχθη της λίμνης να με κοιτάζει.

''Τι κάνεις εδω;'' Ρώτησα με δυνατή φωνή για να ακουστώ.