The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 17

"Νατ! Πόση ώρα περπατάμε;" Την ρώτησα ξεθεωμενη ακουμπώντας σε ένα δέντρο.
"Μόνο δέκα λεπτά! Και έχουμε λίγο ακόμα. Μα, καλά δεν περπατάτε εσείς στην Αγγλία;"
"Μόνο αυτοκίνητο."
"Κατάλαβα... Θα το συνηθίσεις!" Μου είπε και συνέχισε να περπατάει γρήγορα.
Ούτε καν λαχανιασε!
Περπατάμε αιώνες μεσα στο δάσος. Κάνει τόση ζέστη που νιώθω σαν παγωτό που λιώνει αργά και βασανιστικά. Δεν εχω ιδέα που παμε.
Τι καλα!
Ολα κομπλε.
"Έλα φτάσαμε." Μου φώναξε απο μπροστά η Νατ και εγώ έτρεξα να την προλάβω σαν σκυλάκι με την γλώσσα απ'έξω.
Βγήκαμε σε ένα τεράστιο, πανέμορφο ξέφωτο. Ψηλά δέντρα ξεχύνονται γυρω μας με τις ακτίνες του ήλιου καφτές να πέφτουν κεφάτες πανω στις κατακόκκινο παπαρούνες.
Μόνο που όλος αυτός ο παράδεισος ήταν στη μέση του πουθενά, αποκομμένος απο την μικρή πόλη.
Ξαφνικά, σαν τα μάτια μου να έπαιζαν μαζι μου, όλο αυτό το ξέφωτο έγινε ενα μεγάλο κενό. Ενας γκρεμός.
Και η Νατ πήγαινε κατευθείαν προς το κενό σαν να μην έβλεπε.
"Νατ!" Ούρλιαξα.
-----------------------------------
Γειααααα σας!

Τωρα τελευταία βαζω καθημερινα.
Οοο ΓΕΑ!

*τζιτζίκια στο background*

Οκευ, δεν ειμαι αστεία . Σκάω:'(!

Που στο διάολο παει η Νατ ρε; Γκαβομαρα τελείως;
Ήηηηη μήπως κατι άλλο;

Θα δουμε...

Τα λεμε στο επομενο κεκακιααα

Kisses💋