The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 37

Τα πράγματα κύλησαν ησυχα στο καταφύγιο.

Τα αγορια έβλεπαν τηλεόραση ενω τα κοριτσια ηταν στη κουζινα και εγω πήγα να βοηθήσω.

"Κορίτσια ας αφήσουμε το παστίτσιο καλυτερα... Θα βομβαρδιδουμε την κουζινα. Ας κάνουμε μακαρόνια." Πρότεινα για να σώσω την μοναδική ασφαλής στέγη που είχαμε.

"Δικιο εχει η Αλις ρε." Συμφώνησε η Νατ.

Τότε ηρθε στο μυαλό μου η μαμα μου.

Τι να κανει; Σημερα γύρισε από εκεινη την δουλειά στο νοσοκομείο...

Δεν με πήρε τηλέφωνο...

Δεν ξέρω γιατί ίσως είναι κουρασμένη. Θα την παρω εγω το βραδυ, αλλά πως θα την αντιμετωπίσω;

Τι θα της πω;

Δεν μπορω να γυρισω σπιτι. Αλλα ουτε κι εκεινη δεν μπορει να έρθει εδω, ουτε να μάθει.

Αδιέξοδος.

Πάνω στην ώρα που τελειώσαμε το μαγείρεμα τα αγορια μας φώναξαν να πάμε έξω.

Κάθισα διπλα στον Μπράιαν, ο οποιος μιλησε πρώτος.

"Θα μπω κατευθείαν στο ψητό... Στον Μαρκ τα ειπα ήδη" Τον κοιτάξαμε και τα τρία κορίτσια με προσοχή "Αυτές τις μερες που έλειπα πήγαινα για προπονήσεις. Χθες το βραδυ οταν γυρνούσα" Γύρισε και κοίταξε εμενα "μου επιτέθηκαν Εξόριστοι."

Εκανε μια παύση και καθως κανεις μας δεν μιλησε απο το σοκ του, συνέχισε.

"Παλέψαμε, αλλα ηταν τέσσερις και ηταν τεχνικά αδύνατο να νικήσω. Μπορούσαν να με ειχαν σκοτώσει... Αλλα δε το εκαναν γιατί πρώτου φύγουν μου είπαν και που ήθελαν να το ξέρουμε και οι πέντε μας."

Κράτησα την ανασα μου και ενιωσα σαν καποιο χερι να σφίγγει την καρδιά μου.

"Τι σου είπε Μπράιαν;" Ρώτησε η Λου χάνοντας την υπομονη της.

"Θέλουν... Θελουν να μονομαχήσουν ο γιος του αρχηγού των Εξορίστων με την Αλις." Πηρε μια βαθια ανασα και με κοίταξε.

Το ονομα μου επεσε σαν βόμβα πανω στα αυτιά μου και εμεινα ακίνητη.

"Τι; Γιαιτι;" Φώναξε η Νατ και σηκώθηκε όρθια κουνοντας τα χερια της πέρα-δώθε.

"Θελουν να μάθουν τις δύναμης της." Εξήγησε ο Μαρκ κοιτάζοντας το τραπεζάκι μπροστά του.

"Οχι, οχι και παλι οχι!" Συνέχισε η Νατ και η Λου προσπάθησε να την ηρεμήσει βάζοντας την να κατσει παλι δίπλα της.