The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 33

Τα χείλη μας ενώθηκαν με δύναμη, τα χέρια του περιπλανηθηκαν στην πλατη μου και κατέληξαν στους γοφούς μου.

Έχωσα τα δάχτυλά μου στα καστανα του μαλλιά ενω αυτός δάγκωνε απαλά το κατω χείλος μου.

Τον ήθελα πολυ και μαλλον φαινόταν. Απο την πρωτη στιγμή που τον ειδα ηθελα να φιλήσω αυτά τα χείλη του.

Ένιωθα να λιώνω πανω στο στομα του κι εκανα ενα βήμα πίσω, χωρις να το θέλω.

Εκείνος έκανε ενα βήμα μπροστά και συνεχίσαμε ετσι μεχρι η πλάτη μου να κολλήσει στον κρυο τοίχο.

Το φιλί τώρα ειχε βαθύνει, το στηθος μου κόλλησε πανω στο γυμνασμένο στέρνο του και άθελά μου, μού ξεφυγε ενα μικρο βογγητο.

Τα παντα καταστράφηκαν οταν ανοιξε η πορτα απέναντι απο το δωματιο μου.

Απο μεσα ξεπρόβαλε η Λου σέρνοντας τα ποδια της, αγουροξυπνημενη.

Αναψωκοκκινησμενη, έσπρωξα τον Μπράιαν απο πανω μου και εκείνος έτριψε τον σβέρκο του αμήχανος μπροστα στην Λου.

Μόλις μας πηρε χαμπάρι εκεινη γουρλωσε τα ματια της.
"Συγνώμη παιδιά! Μην ενοχληστε, απλως ποινασα. Συνεχίστε εσείς!" Αναφώνησε σηκώνοντας τα χερια ψηλα.

Έφυγε τρέχοντας προς την κουζινα κλείνοντας την πορτα πίσω της.

Ο Μπράιαν γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας ενω εγω με το προβατισιο βλέμμα μου παω στοίχημα ότι ημουν παπαρούνα.

"Ειχα καταλαβει οτι με θες, αλλα οχι και τοσο." Σηκωσε το ενα του φρύδι.

"Άραξε λιγο αγοράκι." Του απάντησα προσπερνοντας και μπαίνοντας στο δωματιο μου.

"Με θες." Ξανα είπε σταματώντας στην πόρτα.

Δεν απάντησα. Δεν ηξερα τι να απαντήσω.

"Με θελεις και σε θελω ρε Άλις! Γιατι το κανεις τοσο δύσκολο γαμωτο;" Μου φώναξε πρωτη φορα και ο εγκέφαλος μου κάηκε.

Εχασα τα λόγια μου. Μολις μου ειπε 'Σε θελω' και εγω τι κανω;

Καθομαι και τον κοιτάω.

Εφυγε απο το δωματιο κλείνοντας με κρότο την πορτα.
                         ~~~ 
Έπεσα στο κρεβάτι και έχωσα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι μουγκριζοντας.

Έκανα μεγάλη βλακεία, τον πλήγωσα.

Γιατί δεν μπορω να το πω;

Δεν μου βγαινει να του πω ετσι απλα 'σε θελω', δεν ξέρω γιατι.

Μου ειναι δυσκολο γαμωτο!

Στις εξι απόγευμα το χτύπημα της πόρτας με εκανε να ανοίξω τα ματια μου, που μεχρι στιγμής τα ειχα σφραγισμένα χωρις να κοιμάμαι.

Η Νατ και η Λου μπουκαραν μεσα στο δωματιο μου, κλείδωσαν την πορτα και επεσαν στο κρεβατι πλακωνοντας και εμενα απο κατω τους.

"ΑΑΑΑ ΒΟΗΘΕΙΑ! ΕΠΊΘΕΣΗ!" Άρχισα να τσιριζω εγω και η μια με βάρεσε στο μέτωπο ενώ η αλλη στην κοιλιά.

"Σκασε και λεγε τα παντα!" Μου φώναξε η Νατ και η Λου γέλασε χτυπώντας παλαμάκια σαν φώκια.

"Μου ειπες πρωτα να σκασω οποτε κρατάω μονο το σκασε." Το παίζω χαζη γιατι ντρεπομαι να πω στην Νατ οτι κατι παίζετε με τον αδερφο της.

"Λεγε!" Με σπρώχνει εκεινη και μου χαμογελάει πονηρά.

"Ελα αντε! Αφου σας ειδα!" Μου λεει η Λου και κάνει οτι φιλάει τον αέρα.

Γέλασα με την φάτσα της και της χτύπησα το προσωπο.

"Καλα! Θα σας πω... Βασικα, δεν έγινε τιποτα. Απλα φιληθήκαμε."

"Απλα φιληθήκαμε" Μιμήθηκε την φωνη μου η Λου "Λες και θα πηγενατε στην κολαση μετα απο αυτο."

"Απλα" Ξεφυσιξα καθώς ολο και πιο πολυ κοκκινιζα "μαλωναμε και ειχαμε ενταση!"

"Σ'άρεσε ετσι;" Ρώτησε η Νατ.

"Προφανως και της αρεσε ρε Νατ!" Πετάγεται η Λου και μου ζουμπαει τα μάγουλα.

Μετα απο ενα μισάωρο βασανιστιριου τελικα κατέρρευσα.

"Ενταξει! Μαρέσει ο Μπράιαν οκευ; Τον θελω. Απλα δεν μπορω να το παραδεχτώ μπροστα του και για αυτό μαλώσαμε." Ειπα σκυβοντας το κεφαλι.

Ακουσα τους αναστεναγμούς των κοριτσιών και ρολαρα τα ματια μου.

"Παντως τον Μπράιαν τον ειδα κάπως κατσουφιασμενο εξω. Τι του ειπες;" Με ρωτάει η Νατ με το καθαρο αδερφικο ενδιαφέρον.

"Μου ειπε οτι με θελει και εγω δεν εκανα τιποτα απολύτως. Μαλακια μου, το ξερω!" Συμπλήρωσα πρώτου με βρίσουν.

"Μεγαλη μαλακια" Ειπαν και οι δυο ,ενα σωμα μια ψυχή.

Αλλάξαμε θεμα και καταφερα να τον ξεχασω για λιγο.

Οταν πήγε οχτώ η ώρα τα κορίτσια πήγαν σουπερ μαρκετ, εγω βαριόμουν να κατεβαίνω το βουνό και μετα αντε παλι πανω και με ψωνια την δεύτερη φορα.

Αποφάσισα να βγω βολτα στο δάσος.

Εβαλα μακρύ παντελόνι μαύρο, ασπρο φανελάκι και μια μαυρι ζακέτα γιατι εκανε ψυχρά εξω.

Κινητό στην τσεπη και έφυγα.

Το κρυο απαλό αεράκι με χτύπησε στο προσωπο και εγω έκλεισα τα ματια μου.

Δεν πρόλαβα να χαλαρώσω εφοσον το επομενο λεπτο η πορτα πίσω μου ξανα άνοιξε.

"Που νομιζεις οτι πας;"
...