The begining of the end {Book 1}#bgbc2017

κεφάλαιο 41

Μια μαυρη δεσμιδα πηχτου υγρού ηρθε κατα πανω μου. Την απέφυγα κάνοντας μια ατσαλη βουτιά στο πλάι.

Καινούριο πάλι αυτό;

Δυο απο εκείνους τους Εξόριστους κατευθύνθηκαν προς τον Ρικ. Σηκώθηκα και έτρεξα κι εγω προς τα κει εφόσον ημουν η μονη διαθέσιμη αφού οι υπολοιποι κανονιζαν τους αλλους τρεις.

Μπήκα μπροστά στον Ρικ και οι δυο άντρες σταμάτησαν.

"Κανε στην άκρη κοριτσάκι." Ειπε ενας με μούσι.

"Οχι. Δεν καταλαβαίνετε; Δεν ειναι μαζι μας!"

"Εσύ δεν καταλαβαίνεις; Δεν μας νοιαζει. Τωρα μας ειδε."

Αυτοι οι Εξόριστοι δεν ηταν σαν εκείνους που μου επιτέθηκαν, ειχαν την όψη κανονικού ανθρώπου. Αλλα απο ανθρωπιά... Ιχνος.

"Οπότε φυγε απο εδω." Μιλησε ο διπλανός του που το δέρμα του ηταν μαύρο.

"Οχι." Ειπα, αποφασισμένη να κανω οτι μπορω για να μην πάθει κανεις κακο, ειδικά κάποιος που δεν φταιει σε τίποτα.

Ο μουσατος σηκωσε τα χερια του και μου εστειλε μια μαυρη μπάλα.

Πρώτου με αγγίξει, δημιούργησα μπροστά απο μενα και τον Ρικ ενα τοίχος απο νερό και το κράτησα εκει οσο μπορουσα ενω οι αλλοι δυο δεν σταματούσαν να με χτυπαν.

"Φυγε Ρικ! Τι κάθεσαι και κοιτάς;" Του φώναξα και ταυτόχρονα αυξησα την δύναμη του νερου στα χερια μου για να δυναμώσει και το τοίχος.

"Τι εισαι;" Κατω απο τον θόρυβο του νερου με δυσκολία ακουγα την φωνη του.

"Φύγε να σωθείς!" Ηταν η απάντησή μου.

Τα χερια μου δεν άντεξαν για πολυ. Παρελησαν απο την πίεση και το νερο με πέταξε πίσω. Επεσα με δύναμη στο έδαφος λιγα μετρα πιο περα. Τα πνευμονια μου ξεφουσκωσαν τοσο απότομα που μου κόπηκε η ανασα.

Μετα απο κάποια φρικτά δευτερόλεπτα που ξανα βρήκα την ανασα μου, ανοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα το χάος.

Τα κορίτσια ηταν πεσμένα στα γόνατα με τα χερια δεμένα πίσω απο τις πλάτες τους.

Ο Μαρκ κρατούσε το εσωτερικό του αριστερού μπουτιου το οποίο... αιμορραγούσε;

Ο Μπράιαν τον κρατούσε για να μην σωριαστει κατω.

Σηκώθηκα και έτρεξα κοντα παραπατοντας. Πρώτου τους φτάσω ομως καποιος μου έπιασε τα χερια και μου τα έδεσε πισω απο την πλατη.