He's My Possessive Bestfriend [BxB] (UNDER MAJOR REVISION)

Chapter 3: The Dugdug Moment

SYDNEY's POV

Pauwi na kami ni bespren galing sa bahay nina Justin at Selena. Natapos na rin namin ang paggawa ng bwisit English Project namin, ready to pass na nga eh.

Naliwanagan na rin si bespren sa totong relationship nung dalawa. Pero sino nga bang magaakalang magkapatid ang dalawa 'yun? Kapag nga nasa school 'yung mga 'yun, halos hindi na sila magpansinan-hindi, mali ako. Hindi talaga sila nagpapansinan kahit kailan.

Yung tipong, kahit dapuan man lang tingin ang isa't-isa hindi nila magawa, ano kayang meron sa dalawang iyon? Masiyadong silang weird kaya nga di ko masisi si bespren kung bakit ganun na lang ang reaction niya kanina nung nalaman niya ang totoo, dahil ganun din ang reaction ko.

By the way, tinatahak lang naman namin ang daan na tinahak ko kanina! Remember, the boy I got hit with? Dito 'yun sa part na 'to, kaya kinakabahan na ako o natatakot ata ako? Pero hindi naman ako takot sa mamang 'yun but I'm scared that I might involve JC with my trouble and I don't want that to happen.

How I wish, makita namin si Superman at tulungan kami kung nagkataong makasalubong namin sila but with that thought I know it will never happen. And I have really these thoughts which bothering me.

Paano kung makasalubong namin siya ni bespren nga?
Paano kung isa pala siyang mamamatay tao?
Paano kung isa siyang gangster at madami pa siyang kasama?
Paano kung rumesbak siya sa akin?

Baka madamay pa si bespren kung nagkataon.
Hindi ko naman sinasadya yun eh?! Sa totoo lang!

It's just slip through my foot? It was an accident. I didn't do it intentionally.

Kinakabahan na talaga ako.

Kaya mo yan Sydney!

"Ano ba yan bes?! Ang galawgaw mo naman. Natatae ka ba? No! Bawal tumae dito! Pigilan mo! Pero kung hindi mo na talaga kaya.... Doon sa puno!" He pointed at the tree

"Baliw! Hindi ako natatae!" Pagtanggi ko. Nyemas din kasi tong si bespren. Hindi na nga ako mapakali dito napagkamalan pa ko na natatae? Pero parang natatae na ata ako sa kaba.

"Eh bakit ka ganyan?" Tanong nya ulit. Sasabihin ko ba?

"Eh kasi..." Napagil ako nang may nagsalita.

"Heto 'yun pre! Siya ang bumato sa 'kin kanina! Ang kapal din ng mukha mo 'no para magpakita pa rito?"

Biglang nanlamig ang katawan ko sa narinig ko. Tama ako! Makakasalubong namin siya dito. Pero hindi, kailangan kong lumingon para ma-confirm ko kung siya baka I'm just hallucinating things.

Lumingon ako nang dahan-dahan.

.

.

.

.

.

Dahan-dahan pa.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

PUTSPA! Siya nga!

Nakita ko si bespren sa peripheral vision ko, binigyan niya ako ng whats-happening-look.

"Boy! Hindi mo na ako matatakasan ngayon, lalo pa't may mga kasama ako para rumesbak sa 'yo!" Sabi niya sabay palo ng mahina ng hawak niyang baseball bat sa palad niya na anytime ihahampas na sa amin.