I'm yours || Chris Schistad

23

Tuż po lekcji biologii i pożegnaniu się z dziewczynami, Eva skierowała się jeszcze do swojej szafki, aby odłożyć niektóre podręczniki i zabrać do domu te, które będą jej po południu potrzebne w nauce. Po dotarciu na miejsce zauważyła jednak, że była ona już otwarta, a na rzeczy w środku została wylana dziwna zielona maź.

- Co, do cholery? - Eva powiedziała do siebie z wyraźnym szokiem w głosie.

To nie było normalne, a już na pewno nie przypadkowe. Najwidoczniej ktoś specjalnie próbował zrobić jej na złość i nie wiedziała czy traktować to poważnie, czy jako obiekt kpin.

Przypominało jej to trochę ubiegłoroczną sytuację z Ingrid, ale to przecież na pewno nie ona za tym stała. Eva utrzymywała z nią teraz dobre relacje, więc Ingrid nie miałaby nawet żadnego powodu, by się na niej w jakikolwiek sposób mścić czy tak jej dokuczać.

Westchnęła z irytacją i wpakowała wszystkie oblane zieloną substancją podręczniki do foliowej torebki, którą udało jej się znaleźć w plecaku. Cóż, czekało ją dużo skrupulatnego czyszczenia książek dzisiejszego wieczoru.

Korytarze powoli zaczęły pustoszeć, a na dziedzińcu gromadziło się coraz więcej osób, które kierowały się do swoich domów po skończonym dniu w szkole. Eva przez jedno z okien w holu zauważyła Jonasa, który żegnał się teraz ze swoimi kolegami i spokojnym krokiem ruszył do bramy, wpatrując się w swój telefon.

Szybko wybiegła z budynku, mając nadzieję jeszcze go złapać. To była doskonała okazja do rozmowy na temat projektu, a jeśli spieszyło mu się do domu - dla Evy to jeszcze lepiej.

- Jonas! - Zdyszana, dogoniła go dopiero na chodniku.

Odwrócił się w jej stronę wyciągając słuchawkę z ucha.

- Um, hej. - Uśmiechnął się krzywo, wkładając dłonie w kieszenie spodni. Gest, który wykonywał, gdy był czymś zdenerwowany. Eva pamiętała. - Co jest?

- Chciałam zapytać o projekt. - Wyjaśniła pospiesznie, uśmiechając się lekko dla niepoznaki. - Jak zamierzamy to zrobić?

Spojrzał na nią z jakimś dziwnym błyskiem w oku.

- Myślę, że nie powinno zająć nam to zbyt dużo czasu. Może parę godzin. Nie ma aż tak dużo materiału. - Powiedział.

- Uch, okej. - Zdziwiła się. Albo kłamał, bo nie chciał przebywać w jej towarzystwie, albo naprawdę mogliby zrobić ten projekt w jeden wieczór, co wydawało się wspaniałą opcją. - Więc może ustalmy jakiś dzień? Kiedy by ci pasowało? - Zapytała.

Starała się nie zwracać uwagi na to, że co chwilę spoglądał na coś za jej plecami, odwracając uwagę od tego, co mówiła.

Podrapał się po karku.

- Przez najbliższe dni będę miał mały remont w mieszkaniu, więc będę pewnie musiał trochę tam pomóc. - Spojrzał na nią przepraszająco. - W piątek pewnie wpadnie jakaś impreza. Może sobota, co?

- Okej. - Zgodziła się. - Sobotę mam wolną.

- To super. - Powiedział bez przekonania, znów spoglądając na coś znajdującego się za nią.

Zacisnął usta w wąską linię, a Eva nie wytrzymała i w końcu odwróciła się, by sprawdzić, co tak bardzo przykuwało jego uwagę. Nie spodziewała się ujrzeć tam siedzącego w swoim samochodzie Chrisa, który przyglądał im się z kamienną twarzą przez okulary przeciwsłoneczne, które miał na nosie.

Zaklnęła pod nosem, nie wiedząc co zrobić w takiej sytuacji w obecności Jonasa. Że też Chris miał taki tupet, żeby zjawiać się przed jej szkołą bez żadnych wyjaśnień czy przeprosin. Nie napisał do niej nawet słowa, więc czego teraz oczekiwał?