Hotel

Bölüm 7

"Hey Nora ." Lily saçımı okşayarak beni uyandırdı "Saatlerdir uyuyorsun hayatım , akşam yemeği vakti." İçinde bulunduğum durum bana samimi davranmasını gerektiriyormuş gibi konuşuyordu.

Onu onayladığımı belirterek gözlerimi kırptım ve yavaşça ayağa dikildim. Lily , kırmızı ruju yavaş bir şekilde dudaklarında gezdirirken merakla sordu "Dün olanları hatırlıyor musun?"

Dün olan olaylar aklıma geldiğinde ürperdim ve kafamı olumsuz anlamda salladım . Söylesem bile kimse inanmıyordu , sadece benim bilmem herkes adına daha iyi olurdu. Belki böylece onları koruyabilirdim. Kafamı olumsuz anlamda salladım "Sanırım uyurgezerim." gülümsemeye çalıştım.

"David'in yaptığı kötü bir şeydi" Rujunun kapağını kapattı , konuyu değiştirmeye uğraşıyordu "seni o şekilde bırakması tam bir saçmalıktı."

"O haklı" kalkıp Lily'nin benim için çıkarttığı kıyafetleri üzerime geçirdim "bu aralar garip davranıyorum."

"Garip davranan sadece sen değilsin" gözlerini büyüttü "Dün Maria'nın yaptığı şeyde neydi öyle?"

"Farelerden korktuğunu bilmiyordum." Gülmeye başladım ama gerçekleri biliyordum. Ona olan herbir şeyi biliyordum.

Gülüşüme karşılık verdi ve çıkmamız için odanın kapısını açtı.

Yemekhanenin tam ortasında duran uzun masa şu an karnımı guruldatacak kadar güzel yemekler ile donanmıştı. Adımlarımı hızlandırdım ve Tom'un yanına oturdum "Bunlar mükemmel gözüküyorlar." Benim heyecanımın aksine masada büyük bir sessizlik hakimdi , yemeğe canavar misali bakmayı kestim ve sert sandalyede arkama yaslandım.

David'in yanındaki sandalye boştu ve bu Maria için endişelenmeme neden oluyordu. Paul havayı yumuşatmak için fare yalanını sürdürmüştü ama olay bundan ibaret değildi. Bu otel beni korkutuyordu ve korkmak için güçlü nedenlerim vardı. Fakat diğerleri benim gibi düşünmeyi reddediyordu ve bu da kendimden şüphe etmeme yol açıyordu. Uzun zaman önceden beri yaşadığım büyük korkular vardı , bu sebeple görmek istemediğim şeyleri görebiliyor , garip sesler duyabiliyordum. Hepsi korkularım yüzünden kendime yaşattığım şeylerdi ve bu karanlık otel korkularımı tetikliyordu. Her şeyin normal olduğuna defalarca kez inanmaya çalıştım ama gördüğüm şeyler buna izin vermedi.

Korkularımı unutmak onları yeniden hatırlamayı gerektiriyordu.

Belki de herkesin unutmak istediği soruyu fısıldamayla karışık bir şekilde sordum "Maria iyi mi?" Merakımı ele vermemek için önümdeki pirzoladan bir parça koparttım ve onu ağzıma attım.

"Ben de bu soruyu merak ediyordum." Tom sırtını dikleştirdi . Hepimiz Paul'a bakıyorduk. Maria ile uzun süreli bir ilişkileri vardı ve iki gündür suratında olan korku dolu ifade Maria'nın iyi olmadığını belli ediyordu. Paul önündeki viski bardağını kafasına dikti ve onu masaya sertçe bırakırken konuştu "Şu olay olduğundan beri beni odaya almayı reddediyor , David ile kalıyorum."

Bu fazlasıyla garipti.

Gözüm boş sandalyenin yanındaki David'e kaydı , dün akşam odasında neler yaşadığını bilip bilmediğini merak ettim. Yaşadıklarım yeniden tüylerimi ürpertmişti.

"Dün odanda yoktun." Ona bakmadan konuştum ama sorumu ona yönelttiğimi biliyordu.

"Sen bunu nereden biliyorsun?" Sandalyede öne doğru eğildi.

Odasındaydı, oradaydı, silüet ile birlikte. Ve yapayalnızdı, Paul orada değildi.

"Çünkü beni yalnız bıraktın ve korkularımı biliyorsun . Sana ihtiyacım vardı." Masa yeniden sessizliğe bürünmüştü.

"Paul kötü gözüküyordu , aşağıda birkaç viski içip odaya geri döndük." Duygusuzca konuşmuştu.

Paul'a baktım,kafasını çevirdi.

Kafamı salladım ve ani bir karar ile ayağa kalktım "Maria'nın yakın arkadaşı olduğumu biliyorsunuz belki beni içeri almayı kabul eder, ona bakmaya gidiyorum .Koca bir gün geçti aç olmalı." Büyük peçeteye birkaç pirzola parçası koydum ve sinirli adımlar ile yemekhaneyi terk ettim. Göz göre göre yalan söylüyorlardı.

"Seninle geleceğim." Paul arkamdan koştu ama onu durdurdum "Onunla yalnız konuşmalıyım , seni odaya geri almasını sağlayacağım. Bu ikiniz içinde en iyisi." Gülümsedim ve adımlarımı hızlandırdım.

Bu işi halletmesi gereken bendim ve ne olduğunu bulacaktım.