The Behind The Scenes of a Perfect Love Story

[36];

[36];

Luhan's POV

Tumakbo sya palayo nang makita si Jessica. She must be really hurt or shocked.

Hindi nagtagal sinundan na din sya ni Nichkhun. Good thing. Kahit masakit, masaya akong malaman na inaalagaan sya nang mahal nya.

Katahimikan ang bumalot dito sa poolside. Sa expression nang mukha ni Jessica noona, parang naguilty sya sa pagalis ni Tiffany, si Taeyeon noona naman may tumutulong luha pa din, samantala kami nanatiling tahimik.
Wala dito si Kris kasi alam nyan dadating si Jessica at hindi masyado maganda ang pagkakahiwalay nila three years ago. Hanggang ngayon hindi pa din nakakamove on si Kris.

Nabasag ang katahimikan nang may tumawag sakin, si Mama. Nagpaalam ako, lumayo at sinagot ito.

"Ma." Nakangiti kong sabi.

"Anak. Ano? Magkasama na ba kayo? Papasa naman kay Tiffany. Miss na miss ko na sya, gusto din syang kausapin nang mga kapatid mo." Masayang sabi ni Mama pero napangiti lang ako nang mapait sa nakita ko.

"She's here, mama. Andito sya kasama si Nichkhun, mamaya nalang." Sabi ko at hindi pa din tinatanggal ang tingin ko sa dalawa sa harap ko.

"Nichkhun? Yung best friend nya yun diba?" Muling tanong nang nanay ko pero umiling ako na para bang makikita nya ako at pinigilan ang luha ko.

"No, mom. He's her boyfriend." Nahihirapan kong sabi.

"B-boyfriend? Omo. Okay ka lang, anak?" Umiling ulit ako ngunit ngayon ay tuluyan nang bumagsak ang luha ko.

Alam kong ako ang may kasalanan. I deserve this. Sinaktan ko sya four years ago. For four years wala syang narinig galing sakin, how can I expect her to still love me?
Naging selfish ako kasi kahit pinangako sakanya na hinding hindi kami maghihiwalay ano man mangyari, iniwan ako.

Apat na taon na ang naka-lipas pero selfish pa din ako. Selfish ako kasi kahit iniwan at sinaktan ko sya, umasa pa din ako na naghintay sya para sakin.

Kahit nabasa yung magaganda nyang mata dahil sakin, gusto kong mahal nya pa din ako at gusto kong akin pa din sya.
I'm selfish kasi hindi ko kayang maging 100% masaya para sakanya.

"Luhan? Anak. Umiiyak ka ba?" Natatarantang sabi ni mama.

"Hindi po. Okay lang po ako. Mauuna na po ako, tawag nalang po ako. Miss you all, mom. Pasabi nalang sa mga kapatid ko at kay Papa." Sabi ko at pagka paalam ni mama, binaba ko na ito.

Sinilip ko muli ang babaeng pinakamamahal ko na niyayakap nang dati kong kaagaw sakanya. Dati ako ang nasa pwesto nya. Totoong umiikot ang mundo pero umiikot ito dahil satin: our fate is in our hands and it's our work to make the right decisions.

Before glancing at them once more, I left and went back to the poolside.

"Luhannie. Have you been well?" Sabi ni Taeyeon noona at ginulo ang buhok ko.

Kahit hindi lang kami ngayon nag kita ulit, we've never had the chance to talk to each other once again. To be honest si Tiffany palang nakakausap ko.

"Yes, noona. How about you? How's your career going?" Tanong ko pabalik sakanya.

It feels so strange to see my old members again in person.

Malaki laki din ang pinagbago nila. Yung mga nakababata sakin, lumaki na. Yung mga mas matatanda nag matured na. They've changed for the better and they became even closer.

"Well, I'm about to debut as a solo artist. I've been preparing my album for a while now." She said smiling.

They're growing up as artists as well.