The Behind The Scenes of a Perfect Love Story

[40];

Hello! Another update, hihi. Sinusubukan kong magupdate ng mas madalas para sainyo. This chapter will be just for Khunfany, pagbigyan nyo na ako haha.

And I dedicate this chapter to one reader who always supports this story. Thank you so much @006EARTH001 !

ENJOY READING! COMMENT AND VOTE FOR A FASTER UPDATE <3

XOXO

[40];

Tiffany's POV

Andito ako sa may pool side magisa habang ang mga kaibigan ko ay nachichikahan pa din. I want to have some time for myself. Ilang araw na ang nakalipas simula malaman ng iba naming myembro na nagbalik na si Jessica. Maayos na kami. Ang EXO nagkakaintindihan na din kahit hindi pa namin alam ang tunay na rason kung bakit sila umalis. 

Okay na muna kami kahit hindi namin balikan ang aming nakaraan.

Kahit masayang Tiffany ang pinapakita ko sakanila, namomroblema ako.

Hindi ko maintidihan ang mga nararamdaman ko.

Sigurado akong mahal ko si Nichkhun pero bakit malakas pa din ang epekto ni Luhan sakin? 

Isa pa, alam kong malapit nalang kailangan na akong iwan ng boyfriend ko. Masakit oo pero naiintidihan ko ang rason nya. Alam kong minahal at mahal ako ni Nichkhun. Ilang beses nya na yun pinaramdam sakin. Sigurado ako dun kaya naiintidihan ko.

He has given me a lot. He has given me too much that I don't even know wether I deserve him or not. Lagi syang nasa tabi ko nung kailangan ko sya. Minahal nya ako kahit nasasaktan ko na sya.

I just now realize that Luhan and Nichkhun are opposites. 

Naguguluhan ako. Sobrang naguguluhan ako.

"Baby ko." Someone suddenly wrapped his arms around my waist dahilan nang pagkangiti ko.

"Hm?" Tanong ko kay Nichkhun at haharapin sana sya pero mas hinigpitan nya ang pag yakap sakin mula sa likod. "Please let's just stay like this for a while. Please." Medyo may pagkalungkot sa boses nya kaya tumango nalang ako at hinawakan ang kanyang mga kamay na nakayakap sakin.

"May problema ba?" Tanong ko kahit alam kong meron.

"I just want to tell you some things, my love." Sagot nya sakin at medyo niluwagan ang yakap sakin.

Ito na ba? Was that the last time he will hug me, call me love or baby? Handa na ba ako?

Tatanggalin na sana nya ang pagyakap sakin para paharapin ako sakanya pero hinawakan ko ang kamay nya para yakapin pa din nya ako.

I may miss this. "Sabi mo ganito muna tayo bakit mo tatanggalin ang pagkayakap sakin?" Sabi ko habang pinipigil ang luha ko.

"Sorry.." Sabi nito. Napakalungkot ng boses nya. Alam kong iba ang ibing sabihin ng sorry na yun. Alam naming pareho.

These past days niloko namin ang sarili namin. We pretended to be happy, we pretended na walang problema, na okay lahat between the two of us when we both know that it isn't that way.

"Tiffany." Tawag nya sa pangalan ko. He didn't call me babe, baby nor love anymore. Kailangan ko siguro ihanda ang sarili ko sa mga susunod na mangyayari. "Alam mo namang mahal na mahal kita, diba? You know you are the only girl I've ever loved like this, right?" Tumango lang naman ako sakanya.

Napabuntong hininga sya at para bang ayaw ituloy ang kanyang gustong sabihin. 

I know this is hard for him.