Bölüm 19

152 11 3
                                    

Media'daki Gece

Zero birden bire odasına kapandı. Bu şatodan hiç kargaşa eksik olmuyor. Jason yukarıya çıktığında elleri kan içindeydi.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun lan! O kıza nasıl böyle birşey yaparsın? Ona nasıl el kaldırırsın?" Diye hesap sorduğumda Toby araya girip "Jason zaman kaybetme çık yukarı" dedi. Toby'e inanamıyorum.

"Toby sen ne yaptığının farkında mısın?" Diye sorunca üzerime gelip "asıl sen ne yapıyorsun Carly. Anlamadan dinlemeden insanların üzerine yürümek senin yapacağın birşey değil." Dedi.

"Ne ala-" direk yere çökmüştüm. O ağrı yine başlamıştı bağırmaya başlayınca Jeff geldi ve yine o büyüyü söyleyerek uyguladı.

Teşekkür edince Toby "Afedersin üzerine fazla geldim. Peter yapmış." Dedi ve olayı anlattı.

"Onu geberticem." Dediğimde "onu öldürürsen sen de ölürsün" dedi Jeff. Bir an nefretim daha da çok artmıştı.

Birden Liu içeriye girdi ve "Carly bir misafirin var" dedi. Olanlardan haberi yoktu sanırım.

Hiç bozuntuya vermeden Liu'yu takip ettim.

İçeriye girdiğimde gerçekten de büyük çaplı bir şok yaşamıştım. Çünkü odada Gece vardı.

Onu gördüğüme çok sevindim ve uçarak omzuma kondu. Bu arada Gece benim baykuşum. Sırtındaki çantadan içindeki kitabı çıkarttım ve elime aldım. Üzerinde bir not vardı. Babamdan geliyordu.

"Sevgili kızlarım"
Sizi çok özlüyoruz. Bir an önce dönmeye çalışın. Bu kitap monocity'nin element hayvanları hakkında size gerekli bilgiyi verecektir.  Eğer o hayvanları bulursanız bu durumu leyhinize kullanın. Gece ile bana da haber gönderin. Yakında yanınıza geleceğim. Bambam ve Tim'e iş seyahati demek durumundayım. Sizi  çok seviyorum....

G. Robinson

Okurken istemsizce gülümsemiştim. Hemen gidip Sam'e gösterdiğimde bayağı sevindi.

Jason'ın ağzından

Kora ile yukarıya çıktık. Bir süre sonra Carly ve Sam'de geldi. Ne kadar yalvarsam da açmadı. İçeride ağlamaya devam ediyordu.

"Zero lütfen aç şu kapıyı" diye son kez istedim ama cevap alamamıştım. Birkaç kere daha devam ettim ama cevap vermiyordu. Artık panik yapmaya başlamıştım. Kendine her an zarar verebilirdi. Onu kaybetmemeliyim.
Sam'den tel toka istedim ve kapıyı kurcalamaya başladım. Bunun olmasını o istedi.

Açtığımda odada görünmüyordu. Dışardakilerden orada kalmalarını istedim ve içeriye girip kapıyı usulca kapattım. Bir kamuflaj uzmanını kocaman karışık bir odada aramak ne kadar mantıklıysa o kadar mantıklıydım.

"Zero ben geldim" dedim usulca. Cevap gelmeyince "saklambacı severim." Diyerek usulca ve tatlı bir ses tonuyla "ama senin kadar iyi birini kaybetmek istemiyorum" dedim ve perdenin kıpırdadığını fark ettim.

Yavaşca perdeyi araladığımda yere çökmüş. Dizlerini yüzüyle aynı hizaya getirmişti. Kırmızı bir T-shir vardı üzerinde. Beni görünce irkildi.

"Sakin ol. Seni buradan çıkarmaya geldim" dedim usulca.

Bir süre sonra ikna ettim ve ayağa kaldırdım. Arkasını döndüğünde T-shirt rengi beyazdı. Etraftaki kan kokusu yoğunlaşmıştı. Zero'yu kendime çevirdiğimde bacaklarının üzerinde bir sürü çizik vardı. Kabuk bağlamıştı.

Gözleri dolu dolu olmuştu ve birden bire bana sarılıp ağlamaya başladı.

Sakinleştirip yatağa oturttum ve ayaklarını uzatmasını söyledim. Yaralarına bir ara öğrendiğim bir büyüyü uygulamaya başladım. Yaralar bir süre sonra kapandı. Ama çok bitkin görünüyordu. Bana ayaklarımı uzatmamı işaret etti. Konuşmak istemiyordu.

İstediğini yaptığımda üzerime uzandı.

O sırada telefona baktığımda Jeff mesaj atmıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

O sırada telefona baktığımda Jeff mesaj atmıştı. "Liu her şeyi öğrendi ve mahzene indi. Mahzendeyiz "

Zero uyuyakalmıştı ve nasıl ineceğimi bilmiyordum. Mecburen ben de burada kaldım.

Yarı uykulu haldeyken zero hareket etti. Göremiyordum ama hissedebiliyordum. Hiç bozuntuya vermeden uyuyormuş gibi davranmaya devam ettim.

Elini yanağımda gezdirirken bana yaklaştı. Nefesini hissedebiliyordum. Birden bire yanağıma usul bir öpücük kondurdu ve çarpıldım. Evet bunun bence başka bir açıklaması olamazdı

Arkadaşlar 400 okunmaya çıkmışız :) hepinize çok teşekkür ediyorum ve 400 okunma olduğu için bu bölümle beraber bir tane daha bölüm yayımlayacağım bir sonraki hedefimiz 700 olsun. Sizi seviyorum :D

Donuk KuklaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin