Donuk Kukla

Bölüm 8 Kabus

Media'daki Jeff

Yeter artık. Bu rüyadan sonra daha fazla içimde tutamayacağım. Bu akşamki rüya hepsinden farklıydı. Başımda çuval gibi birşey var ve ben kıpırdayamıyordum. Jeff ve Toby'nin sesini duyuyordum ama seslenemiyordum. Daha sonra Peter örtüyü kaldırıp "bir kukla gibisin. Zaten öylesin ama sorun creepypasta'da olman. Peki sevgili Jeff ne kadar masum sence?" Dedi ve yine o kahkahayı attı.

Yataktan fırlayıp komidinin çekmecesindeki ekmek bıçağını aldım ve Jeff'in odasına girip kapıyı çarptım. Ardından da kilitleyip Jeff'i o sinirle uyandırdım. Daha gözünü açamadan üzerine çıkıp ekmek bıçağını gırtlağına dayadım ve "UYAN SENİ SERSEM BANA NE YAPTINIZ?" Diye bağırdım. Jeff neye uğradığını şaşırarak "Carly neyden bahsediyorsun?" Diye o da bana sordu. "CREEPYPASTA JEFF." diye bağırdığımda "sen nerden biliyorsun bunu" diye bana sordu.

Sam ve Toby ses yüzünden kapıyı vurup duruyorlardı. Jeff'in üzerinden indim ve "Jeff kaç gündür sinirlerim bozuldu uyku uyuyamaz oldum uyumaya cesaretim yok sıkıldım kabuslardan rüyamda Peter sürekli sadistçe konuşuyor ve hep aynı depo gibi biyerde oluyoruz normalde sadece ikimiz oluyorduk bu seferki rüyamda sen ve Toby geldiniz kafamda bir örtü vardı ve sesim de çıkmıyordu rezalet birşeydi kafamdaki örtüyü açıp creepypasta isminden söz etti ne yapacağımı şaşırdım yeter artık." Diye saymaya başladığımda "dur bir saniye sen ciddi misin?" Diye bana sordu. "BÖYLE BİR ŞEYİN ŞAKASI MI OLUR JEFF" Diye bağırmaya başladım. Sinirlerime hakim olamıyorum artık.

O odadan sinirle çıkarken ben olduğum yere çöktüm ve içeriye Sam girdi. Toby galiba Jeff'in peşinden gitti. "Carly iyimisin?" Tepki veremeyecek kadar yorulmuştum ve kafam karışmıştı. "Carly kukl-" cümlesini bitirmeden "O KELİMEYİ KULLANMA!" Diye bağırdım ve Sam'i odadan çıkartıp kapıyı geri kitleyip yatağın altına girdim. Jeff'in odası olmasına aldırış etmeden battaniyeyi üzerime çekip sakinleşmeye çalıştım.

Gece 2 de uyandım ve hala sinirlerim bozuktu ama Jeff'in odasını daha fazla işgal edemezdim. Kalkıp kapıyı açtım ve salona geçtim. Jeff odasını işgal edince salonda uyuyordu ve üzerine birşey örtmemiş. Gidip battaniyesini götürdüğümde tam üzerine örtecekken kolumdan tutup koltuğa fırlattı ve o meşhur ekmek bıçağını boynuma dayadı. Korkmadım değil. Neyse ki ben olduğumu anlayınca bıçağı boynumdan çekti ve "özür dilerim" dedi. Benim tanıdığım Jeff bir boyuna dayanan bıçak yüzünden özür dilemez.

"Ne için özür diliyorsun?" Diye sorunca "bir süre sonra zaten anlayacaksın. İyi geceler" dedi ve yanımdan geçti gitti.

Merhaba :) bu bölüm biraz daha kısa oldu ama bir nedeni var. Diğer bölümü Jeff'in ağzından yazmayı planlıyorum:) umarım beğenirsiniz. hepinize destek olduğunuz için teşekkürler...