My Fate.. [COMPLETE]

31- Out of town

Azura’s POV

Nagising ako sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko, unti unti kong iminulat ang mga mata ko. kinapa ko ang cellphone ko at tinignan ang oras, 9: 34 am na pala. Bumangon na ako at ginawa ang mga ritwal ko bago bumaba. Meron akong dalawang kasambahay dito at matagal na daw silang nagtatrabaho rito. Ngayon lang kasi ako nakapunta dito sa Rest house namin at masasabi kong naaalagan ng maayos ito.

"Good morning, miss." Sabi ng isa sa mga katulong dito.

Ngumiti na lang ako sakanila, "May pagkain na ba?" tanong ko.

"Opo, miss. Nakahain na po." she said. I just nodded on her at dumiretso na sa kusina at kumain.

After eating napagisipan kong pumasyal naman. Ilang linggo na rin ako dito at twice a week kung dumalaw sila dad and mom. I already told them na kapag nagtanong sila Chance at Kris kung nasaan ako ay wag sasabihin. Nabalitaan ko rin na nag out of the country sila gift daw yun ng isa sa mga ninong sa kasal. Iniisip ko kung saan ako pupunta dahil wala naman akong alam dito sa Tagaytay.

**

Nandito ako ngayon sa isang playground, nakita ko ito habang naglilibot ako kaya pinuntahan ko na. Malinis dito at tahimik. 4pm na rin kaya naman hindi na ganoon kainit. Umupo ako sa isang swing na marahang idinuyan ito. Napabuntong hininga ako at napaisip, ano nga ba ang dahilan at umalis ko sa Manila. Tumingin ako sa paligid. Walang katao tao, Safe naman siguro dito.

I sighed, "Chance.." I murmured. He's now married. I always think about him. I can't help it. Dahil ngayong magisa ako, all our memories keeps on flashing on my mind. Walang ibang pumapasok sa isip ko kundi sya.

Flashback...

"Baby.. Look at me.." He said.

"Laters, Chance. I'm busy." I said, pero wala akong narinig na sagot sakanya. Hinayaan ko na lang sya at nagpatuloy na sa pagbabasa ng libro. I'm now reading Safe Haven. Ang ganda ng librong 'to e, kaya ang sarap basahin.

Nabitawan ko ang libro ko dahil kiniliti nya ako, "Hahaha. S-stop.. S-top n-now, C-chance.. Hahaha.." 

Sya naman tawa din ng tawa, "Pansinin mo kasi ako. Haha!"

Hinuhuli ko ang kamay nya, pero ugh! Di ko mahuli, "O-okay. O-okay.. S-stop n-now, boyfie." ayun. Buti naman at tumigil sya. Kinuha ko ang libro ko at ipinatong sa mesa.

Nagulat ako nung bigla nya akong yakapin, pero napangiti na lang ako at niyakap sya ng pabalik. Sana lagi na lang kaming ganito at walang pinoproblema. Sa simpleng yakap lang nagkakaintindihan na ang bawat damdamin namin.

Hinigpitan nya ang yakap saakin, "Hindi ako makapinawalang akin ka na. Pinapangarap lang kita noon pero ngayon andito ka na kaharap ko, nayayakap ko pa at nahahalikan." At halos mamula ako sa last part na sinabi nya, kailangan ba talagang sabihin iyon? Tss.

"I love you, Denise. Sobra. Akin ka lang ha?" Sabi nya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko. I can see sinscerity in his eyes.

I nodded on him, "Of course. I'm yours." I said then smiled. He kissed me on my forehead, every time he does that I always feel special.

End of flashback...

Now, tell me. How can I forget him? If I always remember the memories of ours when we're still together? Napabuntong hininga na lang ako, but this time. I heard someone tssed. Kaya nilingon ko kung saan ito nanggaling. He looks familiar. Nakatingin lang ako sakanya when he tssed again. Inalis ko na lang ang tingin ko sakanya at tumingin ako sa relos ko. It's quarter to 6pm. Ehh? Ganon ako katagal nagstay dito? Hindi ko man lang namalayan. Tsk. Kakaisip sakanya. Hays. Tumayo na ako at nagsimulang maglakad ng mabagal patungo sa kotse ko.  Naisipan kong dumaan sa mcdo para bumili ng fries, cheese burger at sundae caramel. I'm stress, you know. Pag kabili ko ay dumiretso na ako ng uwi at kinain ang tinake out ko sa mcdo.