My Fate.. [COMPLETE]

54- The Long wait is over

Azura’s POV

Today is the day. Magiging isang ganap na Torres na ako. Ang aga aga naman kasi nya akong ginising. Hindi nga ako nakatulog ng maayos kagabi kakaisip sa kasal naming ngayon. Shocks. It’s just 7am in the morning pero pinapaligo nya na ako.

“Mom! An gaga aga pa. 2: 30pm pa ‘yung kasal ko.” I said.

“Basta! Tanghali na, anak. Shoo! Maligo ka na! Dali na! Matagal kang maayusan dahil basta. Making ka na lang kasi, anak.” She said. Wala na akong nagawa sakanya kundi ang sumunod. Naligo na ako siguro mga 30minutes akong naligo at paglabas ko andoon na ‘yung bakla. My wedding would be a garden wedding. ‘Yun kasi ‘yung gusto ko, e. Garden’s wedding. I’m now here in Tagaytay. Dito kasi ‘yung venue. Isang private Resort, Garden, Hotel, Restaurant. Basta, ganon.

“Mas blooming ka ngayon, Azura.” Chichay said. Yeah, sya ulit ‘yung magmemake up sakin.

I smiled to him, “Talaga?” I asked.

He nodded his head at me, “Oo naman. Start na tayo.” He said and I nodded my head on him. Nagsimula muna sya sa buhok ko, nilagyan nya muna ng kulot mamaya nya daw aayusan ng ayos talaga tapos sinunod nya ‘yung mukha ko. Minimake up-an nya na.

I can’t believe na ikakasal na ako ngayon. Frist, akala ko kay Clyde ako ikakasal pero nawala ‘yun kasi namatay sya. Second, akala ko si Chance na pero sadyang mapaglaro ang tadhana dahil ipinakasal naman sya ng mga magulang nya sa best friend ko. Pagkatapos nun, sabi ko sa sarili ko ayoko ng magmahal kasi lagi naman akong nasasaktan. Nakakasawa, nakakapagod. Lalo na kapag paulit ulit kang nasasaktan sa iba’t ibang paraan. Napakabait ng tadhana sakin. Last, si Ace. Who would have thought na sakanya pala ako ikakasal? I guess, he’s really my fate..

Hindi ako nagsisisi na isinugal ko ang puso ko sakanya. Sabi ko sa sarili ko, ayoko ng magmahal kasi natatakot na ako. Natatakot na akong magmahal dahil dalawang beses akong nasaktan. Hindi ko na yata kakayanin kapag nasaktan ulit ako at naiwanan. Nakakatawa lang kasi takot na akong magmahal pero nagmahal ulit ako.

After nya akong ayusan. Ang masasabi ko lang ay.. wow. Ang ganda ko. Haha! Pagbigyan nyo na ako. Kinakabahan ako, e. Mararanasan nyo rin ‘to kapag ikakasal na kayo. Kulang na lang lumabas ‘yung puso ko sa sobrang kaba na nararamdaman ko. Narinig kong bumukas ang pintuan at pumasok sila mommy at daddy.

I smiled when I took a glance on them, they smiled, too.

“Princess.” My dad said. I saw him na pasimpleng nagpunas ng luha. Lumabas muna si Chichay. Doon lang daw sya sa baba. Tinanguan ko lang sya at nginitian. Naiiyak na din tuloy ako. Si daddy kasi, e.

“Daddy. Mommy.” I said.

They both hugged me, “Ikakasal na ang unica hija naming. Wala na kaming baby.” Sabin i Daddy.

Pinipigalan kong tumulo ang luha ko dahil ayokong umiyak, “Daddy naman. Ako pa rin naman ‘yung baby mo, e.” I said. I hugged them again.

“Oo nga pero ikakasal ka na, anak. Magkakaroon ka nan g sarili mong baby.” He said.

“Daddy!” I said and he chuckled

 “Basta, anak. Lagi mong tatandaan. Mahal na mahal ka naming ng daddy mo. Kapag may problema ‘wag kang mahihiyang lumapit sakin o samin ng daddy mo.” Mom said and I nodded my head on her.

“Tara na, princess. 2pm na.” My dad said and I nodded.

We’re now in front of the venue kung saan gaganapin ang kasal ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko ngayon at ‘yung mga paruparo sa tiyan ko sobrang nagwawala na. Namamawis na rin ang mga kamay ko. Today’s the moment of truth at ang pagiging ganap na Mrs. Torres na ako.