My Fate.. [COMPLETE]

19- Welcome Home, Bespren. ♥

Azura’s POV

I'm heading to airport, it's 10: 45 am. I can't wait to my best friend. It was years ago since I saw her. Mas nauna kasi akong umalis sakanya, matapos mangyari yung kay Clyde. I'm not that affected now, though I miss him so much.

I'm now here on airport waiting for Kris. After a couple of minutes I saw her and I saw her finding someone and it's me. So kinawayan ko sya at nakita nya naman ako. Napailing na lang ako sa lakas ng sigaw nya..

"Bespreeeeeeeen!!" sabay takbo sakin. Take note, nakadress ang lola mo pero kung makatakbo parang hindi.

"Makasigaw naman, Kris. Para kang hindi babae. Nakadress ka pa" I said.

She just pouted, "Sorry naman. Namiss kaya kita."

"Tss. I know!"

I just help her carry her things into my car.

"So, where are you going to stay?" I said.

"Sa mansyon. Pero sainyo muna tayo. Ayoko pa umuwi e."

Napailing na lang ako. "Ilagay muna natin yang gamit mo sainyo, tsaka tayo pumunta sa bahay."

She just shrugged, "Bahala ka. Pagod ako."

Napailing na lang ako. Ang lakas ng energy nya kanina tapos ngayon latang lata sya. She's really unpredictable. Sinilip ko lang sya bago magsimula magdrive. Nakapikit, mukhang natutulog na. Hays, Krisleigh Cuizon. Ikaw na! Haha.

She is my bestfriend since grade school. Mayaman ang pamilya nya, tulad ko. Isa rin syang tagapagmana ng company nila. Her name is Krisleigh Cuizon. Gandang pangalan 'no? Haha. Like what I've said, she's really unpredictable person. Marami naman kaming kaibigan pero kami yung pinakasolid. Bestfriends nga kami diba? :)

We're here on her house. Hindi ko na muna sya ginising, nagpatulong nalang ako sa mga maids sa kanila na dalhin sa loob ang gamit ni Kris. Mukhang mag stay na sya dito for good sa dami ng dala nya.

"Kayo na lang pong bahala sa gamit nya. Nandon pa po kasi sya sa kotse, natutulog. Kayo narin ang bahalang magayos sa kwarto nya ng mga yan."

"Sige po ma'am. Kami na po bahala. Ingat po kayo."

I just smiled on them at dumiretso na sa sasakyan. Tss. Tulog pa rin sya? Geez. Yaan na nga. May jetlag pa yata 'to e. Haha! So I drive home, ginising ko na sya dahil nandito na kame saamin.

"Bes. Gising na." pero hindi sya nagising. -_-

"Bes!" ayaw pa rin! "Krisleigh!!!!" sigaw ko, bigla akong natawa sa itsura nya. Hahaha! takte ang epic e.

Tumingin sya sakin ng masama, haha! Uh- oh! "Bakit kailangan sumigaw?!"

"Paano akong hindi sisigaw ang hirap mong gisingin?!!" sabi ko ng pasigaw din, hindi kame nagaaway ha? Nagsisigawan lang.

Binuksan nya na ang pintuan at bumaba syempre ganon din ako. Napakunot ang noo ko ng makita kong papunta sya sa compartment. She looked on me, "Baka gusto mo buksan ang compartment mo para makuha ko ang gamit ko?" She said in sarcastic tone.

"Wala na dyan ang gamit mo. Nauwi ko na sainyo. Tss."

"Ehh?"

Napailing na lang ako. Pumasok na ako sa bahay, alam ko namang susunod yan. Dumiretso na ako sa kusina dahil gutom na ako. Duh? Tanghali na kaya.

"Manang?"

"Bakit iha?"

"Nakaluto na po ba kayo?"