He's not my Gangster anymore

Chapter 6 - Us

I was so exhausted katatapos ko lang kasi makipag meeting sa apat na foreigners sa araw na ito. Mga engineers and architects ang aking kausap kanina. Kailangan kong malaman kung maganda ba at possible ang kaninang proposal bago sila kausapin ng CEO.

Kristoff didn't want to waste his time. That's his Motto ata. Every seconds is count and important to him.

Alas singko na at kailangan ko pang bumalik ng opisina. 2 linggo na din ang nakakalipas buhat ng insidenteng iyon. Kinabukasan ng ako'y pumasok parang walang nangyari na ganon. He acted and transform himself into businessholic. Kasi ibang iba na sya. Sobrang professional kung magtrabaho kaya naisip ko kapag mga ganon na bagay baka nga dapat hindi nalang pinalalaki o pinapansin. He is my boss afterall.

Nagkausap nadin kami ni Mr. Soriano, Ayos na at may bago na syang secretary. He is thankful of my services. Hindi naman ako magbabago, he is the reason why i am here. Kaya malaki ang pasasalamat ko sa kanya.

Mas marami akong ginagawa ngayon kumpara dati. Ang dami kasing ibig kumausap sa bagong CEO. Ang daming nagfi-file ng appointment at syempre laging puno ang schedule niya.

Walang araw ata na hindi sya umaalis ng opisina. Minsan kasama ako pero madalas hindi, kasi kailangan kong maiwan dito para sa iba pang bagay na dapat gawin.

He is a multi-billionaire now. That's my statistic. He didn't let me to check his properties dahil may iba syang secretary na nasa New york din. Ito daw ang humahawak non, kaya ang magiging trabaho ko lang talaga ay ang nasa pilipinas.

Mas lalo lamang na malayo na ako sa kanya.
He is not a reachable anymore.

He own a resorts, hotels, condominiums, Rice plant, and many more. Bukod kasi sa kompanyang ito. Hindi pa included ang Anderson Company nila. 

Sumisikip ang puso ko kapag binabanggit ang Apelido nila. Anderson...

Kamusta na kaya ang kanyang Ama?

I hope he is fine and good. Gusto ko syang makita at makausap. Upang magpasalamat na tama nga siya. His son is sucessful now.

Maxwell not seemed okay about my work. Kahit kasi akong ngiti ko hindi ko naitago ang lungkot sa aking mga mata nang araw na iyon.

Hindi ko alam kung nagkita na sila o nagkausap.

Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa elevator. Marami akong dalang mga papel. At may dala pa akong isang box na supplies. Kinuha ko na ito kanina, nakalimutan ko lang talagang dalhin.

Huminto sa 35 floor. Nagtagpo ang mata namin ni Franco. May kausap pa sya sa phone pero agad niya akong nilapitan. "I'll call you right back later."

Tsaka agad na kinuha ang mga papel sa aking kamay. "Ako na."

"Franco, kaya ko naman."

Nagtaas sya ng kilay. "You call me Franco, wow. Our relationship is improving now." Sabay ngiti sakin ng malapad.

Umirap ako. "Ewan ko sayo. Amin na nga yan!"

Humalakhak sya. "Ang init ng ulo mo. Nakakapressure ba ang maging secretary niya?"

I take a deep breathe. "Hindi."

"Tss. Don't stress yourself. Inom tayo mamaya?"

Umirap ulit ako. "Wow hah, ang nice ng stress reliever mo."