He's not my Gangster anymore

Chapter 45 - Fake Love

Mas binaon ko pa ang aking mukha sa aking tuhod. My make up is probably ruined. Ramdam ko na ang lamig ng hangin. Dinig na dinig ko ang mga hampasan ng mga tubig sa dagat.

I stretched my neck. Baka hinahanap na ako nila Hannah. Naka ilang minuto na ako dito pero walang Toff na naghahanap sakin.

He's hurt. To the extent he ignore my existence.

Tuyo na din ang luha sa mata ko. Inayos ko ang aking dress. Mabuti nalang gabi. Dahil kita na ang undergarments ko kasi kanina pa nililipad ng hangin.

Bahagya kong niyakap ang aking sarili.

Damn it. Naiiyak nanaman ako.

Pabagsak kong pinunasan iyon. Stop crying, Cassandra.

Inihahanda ko na ang sarili ko at ako'y tatayo na.

May bagay na bumalot sa aking balikat pababa. Agad kong tiningnan iyon. Itim na suit iyon.

Dahan dahan umangat ang tingin ko. My heart raced again at the same time my heart ached.

Napaawang ang labi ko. Mabilis nanggilid ang luha ko sa kanyang prisensya.

Malalamig ang mata niya ng tiningnan ako.

"Let's go inside. Malamig dito."

Tumulo ang luha ko. "I-i'm—i'm sorry."

Hindi sya nagsalita. Nananatili lang syang nakatingin sakin. Sinubukan ko pang tumayo para mag level ng konti ang aming paningin. "I'm so-sorry, Toff."

Nanginig ang tuhod ko kaya nawalan ako ng balanse. Nasapo nya ako.

"I'm sorry."

He groaned and shift his stare to the other side. "Let's go inside. Hinahanap kana ni Hannah."

"Toff.." i call his name in a painful toned.

He looked at me tiredly straight to my eyes. But there's something in his eyes. He's hurt.

He sighed. "Let's not talk about it. Pumasok na muna tayo. Pag usapan natin to pagbalik natin ng manila."

"Bakit hindi pa ngayon." Nilaksan ko ang loob ko para itanong yon.

"Because I don't want to talk about it. It's too painful. Let's go inside."

Napaawang ang labi ko doon. He is too transparent.

Tinagalan ko ang pagtitig sa kanya. He doesn't want to talk about it. But he is right. Kapag nag usap kami baka mahalata lang nila Hannah at Lucian na kung anong meron sa pagitan namin.

Nag iwas ako ng tingin sa kanya. "Okay, Mauna kana."

He sighed. "Let's go together."

Tinanggal ko ang blazer na nasa balikat ko. "I'm okay here. Susunod ako pagkatapos ng ilang minuto." Sabay abot ng blazer niya.

His jaw clenched. "Cassandra. We will go together."

"Mauna kana nga." Hindi ko pinahalata na masakit ang dibdib ko sa nangyayari samin.

He groaned. "Fvck. Let's go inside, please."

I see in his eyes how painful it is to him. How hard it is. Tumango nalang ako. Gusto ko lang sana mapag isa pa ng ilang minuto. Nasasaktan ko sya. Kaya mas masakit sakin iyon.

Habang naglalakad kami napansin niyang nagbigay ako ng distansya sa pagitan namin. Napamura sya doon.

"I'm hurt but it doesn't mean i hate you. So don't do this to me. I just need space to absorb what i heard."