He's not my Gangster anymore

Chapter 38 - Perfect

Sandali pa akong natulala sa labas ng kanyang kwarto. Dahan dahan kong inangat ang aking kamay sa tapat ng aking dibdib.

Mali ata itong nararamdaman ko. Pero can you blame me? May relasyon silang hindi ko alam. Hindi ko alam kung ano ba ang turingan nila. At alam kong meron, dahil kung hindi mahalaga sa kanya si Rachelle. Madali lang sa kanya ang ipagtabuyan ito..

And I'm not that selfish.. hindi ko naman.. kaya na gawin niya nga iyon..

I bit my lower lip. No, Cassandra.. mahal ka niya.. he won't hurt you. Maybe he has a reason why..

Trust.

Yeah, i trust him.

Inabala ko ang aking sarili sa pag eexercise. Nilibot ko ang mga kwarto at nakakita ng mini gym. Siguro kapag bored sya dito sya tumatambay.. hindi na kataka taka iyon.. maganda at bagay lang sa kanya ang hubog ng kanyang katawan ngayon.

Dahil tuwing niyayakap niya ako ramdam ko sa katawan niya ang pagkakisig nito. Nag init ang pisngi ko. Damn.

Hindi naman siguro niya ako hahanapin nasa loob parin naman ako ng kanyang bahay. Wala akong running shoes kaya nakasocks lang ako. Nagpalit ako sa isang cotton short at tshirt. Dahil hindi naman pwede ang suot ko kaninang shorts.

Nagsit ups, squats at flanking ang aking ginawa.

"28, 29, 30, 31.." kasalukuyang akong bumibilang ng bumukas ang pintuan nitong mini gym niya. Nakaflanked ako.

Nakitaan ko ng multong takot ang kanyang mata. Pero agad din nawala ng makita ako. He sighed heavily and go toward to my side.

Hindi ko na kinaya kaya bumigay ang fore arms kong nakapatong sa mat. Kaya nakadapa na ako ngayon. Pero agad akong umayos ng posisyon.

"Akala ko umalis kana."

Huh? So ayos lang pala sa kanya na umalis ako ng hindi nagpapaalam?

"Bakit gusto mo na ba akong umalis?"

Kumunot ang noo niya sa naging sagot ko. Para bang may mali akong sinabi. Kumirot ang puso ko.
He squat in front of me.

He sighed. "No, i don't want you to leave this place." Then he wipes the sweat in my forehead.

Pasimple akong lumunok. He look sad.

"Can you move here instead? Because I don't want to lost my sight of you."

Napaawang ang labi ko. Now i feel guilty! Kung bakit nakapag isip ako ng masama sa kanya kanina. Kung bakit ang bilis kong nagconclude. Kung bakit nasasaktan ako sa walang kwentang bagay.

Hindi niya ako aayain tumira dito kung niloloko lang niya ako.

"Paano si Tapper hindi ko sya pwedeng iwanan doon."

"He can live here with us, that's our son. I can't abandoned him."

Damn. Bakit ang saya ng puso ko sa sinabi niya.

I frowned. "I can't abandon my own unit. Mahalaga sakin iyon."

He sighed again. "But i want you here.. pagod na akong umuwe mag isa."

My heart pinched with something sharp.

"I want to go home with you."

Napakagat ako sa labi. Hanggang ngayon hindi parin ata nag si-sink in sakin kung bakit ako ang nasa harap niya. Do i deserve him?