He's not my Gangster anymore

Chapter 35 - Goals

Dalawang rason kung bakit ako kinakabahan. Una, sabay kaming papasok sa trabaho ni Toff. Pangalawa, nagdesisyon akong sabihin na kila tita at tito nataniel ang tungkol samin ni Toff.

Nakapagtext na ako na pupunta ako ng bahay nila bukas . Hindi pa alam ni Tita na magpapakilala ako ng boyfriend. Ang alam lang niya may sasabihin akong importante.

At ngayon pinapark na niya ang kanyang extravagant car sa basement ng company building. Damn his car. Masyadong head turner. Kahit ako noong nakita ko ito naiiwan ang tingin ko. He loves car. Kaya masakit sakin na binenta niya ang kanyang sasakyan noon. Alam ko kasing baby din ang turing niya doon. But that's all the past.

Naiwan ang kotse ko sa event pero pinakuha ni Toff at nakapark ito sa condo niya ngayon.

Panay ang masid ko sa paligid kung may nakatingin ba samin o wala. Nakakaramdam ako ng matinding kaba.

Pinagbuksan niya ako ng pinto. Tiningala ko lang sya. Kumunot ang noo niya at bahagyang bumaba at pinagmasdan ako.

"What's wrong?" Nahimigan ko ang pag aalala doon. Umiling agad ako.

Tinanggal ko ang aking seatbelt. Pero dahil narin sa kaba ng puso ko hindi ko magawa ito ng maayos. Nanigas ang katawan ko ng hawakan niya ang kamay kong nanginginig.

At sya na mismo ang nagtanggal nito. "You're nervous." He stated.

Napalunok ako. Yes i am.

Mas bumaba ang level ng katawan niya. He touch my lower lip kaya napaawang ito ng konti. Halos makuryente ako sa kanyang ginawa.

"Don't be." He said full of assurance.

"If you're nervous right now, me too baby. Kasi hindi ko alam ang kaya kong gawin.. kinakabahan ako sa mga pwede kong gawin sayo.. sa harap nila.. i want to know them your fvcking mine. My heart is too overwhelmed. Fvck.. that's too cheesy."

Napaawang ang labi ko doon. This man really know how to shut my heart and give an extreme heart attack at the same time.

Hinawakan niya ang kamay ko. "Let's go. Don't be nervous. Sila ang kabahan. Their new boss is here." He said while intently looking at me.

My heart stop again! Why he always make my heart slave! This is unfair. Puso ko to e. Pero sya yun nagpapagana!

Tumayo ako. "Baliw.." yun lang ang nasabi ko. Dahil totoo naman. Nakakabaliw talaga sya.

He just smirked. Sabay na kaming nagtungo ng elevator. Akala ko ayos na yon. Pero nang may papasok bigla kong binitawan ang kamay ni Toff at nagkunwaring may inaayos sa aking bag. Kahit hindi ako nakatingin ay alam kong nakatitig sya sakin.

Nagsipagbati ang mga pumasok. Syempre, CEO ang kasabay namin. Hindi ko alam kung sumagot ba si Toff ng tango pero nanatili syang tahimik. Kaya nilingon ko sya. Nakakunot ang noo niya habang titig na titig sakin.

Muli niyang kinuha ang kamay ko.

"What's that?" He asked in normal volume. Kaya napalingon ang mga nasa unahan. Tumaas ang kaba sakin ng magsisilingon sila kaya tinanggal ko muli. Damn it! What's wrong with me!?

Tiningnan nila si Toff at nag sipag iwas din ng tingin ng makita nilang nasa akin ang mata niya.

Nag iwas ako ng tingin. "So-sorry."

He sighed. "Are you ashamed?"

Nanlaki ang mata ko. "What? No!" Sinabayan ko pa iyon ng iling.