One Last Heartbreak

Chapter 47

Charmaine's POV

"How is she?" boses ni Ashton ang unang narinig ng tenga ko matapos kong mawalan ng malay

"She's already fine.She just need some rest and just remind her to drink these vitamins every after meal" rinig kong sabi ng doktor

Hindi ko muna tuluyang minulat ang aking mata at nanatiling nakapikit.Hindi ko alam kung paano ko haharapin ni Ashton pagkatapos ng naging sagutan namin

Naramdaman ko ng pag-upo ni Ashton malapit sa kama ko.Nagulat ako ng maramdaman ko ng balat niya sa palad ko dahil hawak niya ito

"Charmaine,I'm sorry for being a jerk.For being so selfish and self-centered.I'm sorry for causing you so much heartbreak.Tama ka,gago nga ako kasi hindi man lang kita maalagaan gaya ng ginagawa mo sakin.Di ko man lang masuklian yung pagmamahal na binibigay mo"

Pinipigilan kong bumagsak ang mga luha ko sa mga sinasabi niya.Pakiramdam ko na kahit ako yung sobrang nasaktan saming dalawa ay nasaktan ko din siya sa mga sinabi ko kanina.

"But what could I do?Rhian was my first love.Kahit alam kong malayo na siya at masaya sa piling ng iba..."

Gusto kong dumilat at sampalin siya kailangan talagang banggitin si Rhian sa harap ko habang tulog ako?!

"I'm still hoping to get her back.Nakakatawa lang no?Parehas tayong umaasa sa taong hindi tayo kayang mahalin pabalik kaya siguro nahihirapan tayong dalawa"

"To be honest when my mom told me that we're going to Philippines I was actually happy and excited to meet Rhian again.But when we had our talk earlier,that feeling eventually change."

"I'm was very scared when I saw you fainted and fall into my arms"

"Sinabi ko ulit sayo kanina na bumitiw kana dahil ayaw kitang masaktan pa.Pero ang totoo takot rin ako na sabihin mo sa oras na yun na iiwan mo na ko dahil pagod ka na.Sinabi ko lang yun kasi...siguro takot din akong mahulog sayo at baka isipin mong gagamitin lang kita para makalimutan siya"

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko sa mga sinabi niya.This is the first time I heard those words from him...

"Malapit na akong mahulog sayo Charm so please... hold on.Gusto ko kapag dunating yung oras na yun,wala na yung doubts sa nararamdaman ko.Gusto kong maging sigurado sa lahat ng gagawin ko.Sana intayin mong mawala ng tuluyan ang nararamdaman ko kay Rhian para mapunta na ako sa'yo.Sayong sayo."

*End of Flashback*

"All passengers of this plane please get ready for landing"

"Okay lang ba talaga sayo na pumunta ng Pilipinas?" bumalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Shaun

Bigla ko lang naalala yung mga narinig kong mga salita mula sa kanya habang nagpapanggap akong tulog.Hanggang sa pagdilat ko ng araw na yun ay nagpanggap parin akong walang narinig sa mga sinabi niya.Isang linggo na rin makalipas pagkatapos ng araw na yun at narito na kami ngayon.

Gusto kong gawin niya kung anong ang nasa plano niya at mag-iintay naman ako sa tabi niya hanggang sa mahalin niya ako.

"Ofcourse.Narito na nga tayo sa Pilipinas ngayon kapa nagtanong?I'm excited to meet Rhian too.Hindi naman pwedeng ikaw lang.She's also my friend" sabi ko ng pabiro