One Last Heartbreak

Chapter 41: Hugs and Kisses ❤

[HAPPY 6K READS! o(≧∇≦o) ]

Rhian's POV

Pagkatapos ng pag-amin sakin ni Shaun mas naging malapit pa kami sa isa't-isa.Meron na din syang naikukuwento sakin nung bata pa raw kami.Kwinento niya sakin lahat ng nangyari mula sa aksidente at pagkawala ng nanay nya dahil sakin lahat.Na unti unti ko na rin naaalala.Nakakatuwa kasi tinutungan nya akong matandaan ang lahat.Mas lalo tuloy gumagaan ang loob ko sa kanya.Wala na din akong balak ipaalam kila mommy ang lahat ng nalaman ko dahil mag-aalala lang yun.Dahil alam ko naman na nandito si Shaun sa tabi ko para tulungan ako.Sabi ng doctor na pinuntahan namin dala ng trauma noong pagkabata kaya ako nagkamnesia.Pero sabi naman ng doctor na maalala ko din ito ng unti unti basta may tutulong sakin tulad nga ni Shaun.

"Rhian nandito na tayo" sabi sakin ni Shaun

Ngayon nga pala ay pumunta kami province niya kung saan dito kami nagkakilala pagkatapos ng aksidente na nangyari.Nabanggit niya na noong bata kami ay may lagi kaming pinupuntahan magkasama.Kaya ito kami ngayon sa lugar na tinutukoy nya.

"Rhian dito.Dito sa munting tree house na to madalas tayong magkasma at magusap.Naaalala ko pa noon nung bata pa tayo pag malungkot ka lagi kang nagpupunta dito at hinhintay ako kahit na di ka naman sigurado na pupunta ako"

Tinignan ko ang loob ng tree house at may mga pambatang laruan nga dito at meron ding magkasama pa kami.

"Nanirahan kayo dito ng pamilya mo sa Davao ng ilang buwan.Kaya mas naging close tayo nung bata tayo."

"Paano ako nahiwalay sayo?I mean paano tayo nagkahiwalay?"

"Pagkatapos ng 5 buwan niyong paninirahan dito napagdesisyunan ng pamilya niyo na umuwi na ng Maynila para ipagamot ka dahil noon nung bata tayo may mga oras na bigla ka nalang iiyak at matutulala at maaalala ang masaklap na nangyari.Kaya kailangan ka nilang dalhin sa maynila.Hindi mo na din nagawang makapagpaaalam sakin dahil hindi ka na pinayagan ng magulang mo dahil baka lalo daw lumala ang lagay mo pag nagkita tayo"

"Kaya ako wala akong nagawa kundi tanggapin na lang.Nung araw na umalis na kayo umiiyak lang ako magdamag kahit anong saway sakin ng lola ko hindi ako tumatahan" pagpatuloy nya

"Grabe naman pala.." malungkot kong sabi

Lumapit sya sakin at niyakap ako.

"Huwag kang malungkot.Hindi naman kita sinisisi sa lahat ng ito.Kahit na sabihin mo pang kasalanan mo lahat.Hindi kita sisisihin Yan-yan.Ganyan kita kamahal.Ang importante kasama na kita ngayon." Mahinahon niyang sambit sakin

"T-thank you mat-mat at hinanap mo ko.Salamat at nandyan ka sa tabi ko para tulungan ako" at may pumatak na lang na maiinit na likido mula sa aking mata dala ng kalungkutan.

"Naaalala mo na yung mat-mat?" Tanong nya at pinunusan ang aking luha

Tumango naman ako

Niyakap niya akong muli at hinalikan sa noo.

----------------

*kinabukasan*

*tok*tok*tok* tunog na nagmula sa pinto ng aking kwarto

Dito nga pala kami nagpalipas ng gabi sa lumang bahay namin dito sa Davao.Mabuti na nga lang ay kilala ko ang care taker ng bahay namin dito at pinatuloy kami ni Shaun.At syempre magkahiwalay kami kwarto!

"Rhian.Bumaba kana nagluto ako ng breakfast" rinig kong sabi ni Shaun

"Sige baba na po" sagot ko

Pagkalabas ko palang ng kwarto ay naamoy ko na aga ang pagkain na niluto niya.Nagmadali akong bumaba dahil nagugutom na ako.Dumiretso agad akong hapag kainan at umupo.