DERİN

Baban bu gece bizimle beraber güneşim...

   Kulaklarına dolan kapı sesi ile kocasının odaya girmiş olduğunu anladı. Gözlerini saate doğru çevirdi. Gece yarısını çoktan geçmişti. Saat üç civarlarındaydı. Uykusuzluktan bedeni yorgun düşmüştü. Günlerdir kocasının eve geleceği saate kadar uyumadan bekliyordu. Onunla konuşmak için defalarca kez konuşma girişimlerinde bulunmuştu. Fakat genç adam evine sabaha karşı geliyor geldigindeyse genelde kısa bir duş alıp  üzerini giyindikten sonra yüzüne dâhi bakmadan kendini dışarı atıyordu.
Haftalardır aynı şeyi yaşamaktan yorulmuştu genç kadın...
Bu eve onun karısı olarak girdiği günden bu yana düzgün bir diyalog dahi kurmamıştı kendisiyle genç adam...
Gözlerinin altında uykusuzluktan morluklar oluşmuştu. Her geçen gün kilo kaybediyor ve mide bulantıları iştahını olabildiğince kapatıyordu. Şirketteki vekaletini Cem'e bırakmıştı. Gün boyu bomboş bir evde kendi kendine zaman geçirmek için çeşit çeşit uğraşlar içinde oluyordu. Evlendiğinden bu yana evden dışarı çıkmamıştı. Azat ile konuşmuyorlardı.
Cem'e hamile olduğunu söylememişti. Fakat Azat'la evlenme kararını ona söylediği andan sonra işler çığrından çıkmıştı. Cem'in gözü dönmüştü. Ona
"Sen artık benim kız kardeşim filan değilsin... Sen benim Kirazım olamazsın..."
Deyişi zaten darmadağın edilmiş kalbini bir kez daha dağıtmıştı.
Fakat zamanla biraz biraz yumuşamış ve kızkardeşine söylediklerinden dolayı fazlasıyla pişman olmuştu. Azat ile evlenmelerine sonuna kadar karşı durmuştu fakat kız kardeşini asla bırakmamıştı. Bebeği bu gece üçüncü ayını dolduracaktı. Bebeğinin babası ise henüz bir bebeği olduğundan bile bihaberdi. Ona  evlilik teklifini kabul etiğini söylediği gün bir bebeği olduğunu öğrenmişti. Onunla sadece formalite bir evlilik yapmak istediğini söylediğinde Azat çıldırmıştı. Sonunda Naz'ın formalite evlilik kararını kabul etmişti. Fakat Nazenin bu evliliğin bu denli cansız olacağını bilemezdi. Eskiden bu evde yaşadığı günler bile şimdikinden daha güzel geliyordu artık...
Kocası gerçekten formalite bir evlilik hayatı yaşatıyordu ona...
Fakat bebeğini babasız bırakamazdı. Bu kötülüğü ona yapamazdı. Herşeyden evvel bebeğinin ve abisinin mutsuzluguna katlanamazdi.
Kendisi de annesiz ve babasız büyümüştü. Babasizligin ne demek olduğunu iyi bilirdi. Kendi çocuğuna bunu asla yapamazdı. Ama Azat onu ve çocuğunu hak ediyor muydu?
Orası Naz için uzun bir süredir ortadaydı aslında...
Fakat abisinin kendisine acimasindan...
Babasız bir çocuğa...
Kendi yeğenine üzülmesinden...
Kendi çocuğunu öylece yetistirmesinden çok daha doğru bulmuştu Azat'la evlenmeyi...
Fakat yine de gerçek bir evlilik olsun istememişti. Azat'ın buna hakkı yoktu.
Ona bu güzel duyguyu yaşatmak yaptıklarına ceza değil ödül olurdu ancak ve ancak...
Oysa ceza çeksin istemişti. Kendi yaşadıklarını yaşasın istemişti.
Onun yanında olup ona dokunmamak...
Onunla birlikte onsuz yasamak...
Ona hem yakın hem de uzak bir nefes almak ne demek bilsin istemişti.
Fakat bu sadece kendisine zarar veriyordu. Ve bebeğinin daha fazla zarar görmesini istemiyordu artık...
Genç adam banyoya girmek üzereyken onu durdurmak istedi. Ona yüzünü dönmeden konuşmaya başladı yatağın bir ucundan...

-Ne kadar sürecek?

    Genç adam olduğu yerde kalakaldı.
Karısının uyuyor olduğunu zannederken Nazenin bir an bile gözünü dahi kirpmamisti.

-Evliligimizden mı bahsediyorsun? Bitirmek istiyorsan benim için bir sıkıntı yok.

    Kalbinin bir pestil gibi ezip geçen bu cümle Nazenin'i paramparça etmişti ansızın. Fakat söylemeliydi...
Bir bebeği olduğunu...
Baba olacağını...
Bugün üçüncü ayını doldurmuştu...
Onun kendi bebegiydi...
Onun kanından onun canından bir parça...
Yavaşça doğruldu yatağın üzerine...
Yüzünü dönmeden önce kurumuş dudaklarını ıslattı. Ayağa kalkıp geceliğinin önünü ilikledi. Genç adam üzerine geçirdiği eşofman altı ve uzun kol t-shirtu ile kaşları çatık bir hâlde karısını izliyordu. Nazenin yüzüne bakmadan karşısına geçti. Kollarını göğsünün üzerinde birleştirip uykusuzluktan kan çanağına dönen gözlerini yere doğru çevirdi. Derin bir nefes alıp başını yavaşça kaldırdı kocasının kusursuz yüzüne...