DERİN

Bir kadın vardı...

   Burnuna dolan koku oldukça tanıdıktı. Gözlerini açmadan onun kolları arasına daha çok sokulup gülümsedi. Bir taraftan leylak kokusunu içine çekiyor bir taraftan kollarıyla kocaman bedenine daha sıkı sarılmaya uğraşıyordu.
   Sonra dudaklarında bir sıcaklık hissetti. Gözlerini açıp ona karşılık verdi. Birbirlerinden ayrıldıklarında Azat tam üzerine egilmisti. Saçlarını oksarken kocaman gülüşüyle içini titretiyordu bu kadının...
Sonra konuştu kadına...

-Sen benim değilsin ...
Sen o piçin karısı oldun...

    Gülümsemeye devam ederken söyledikleri Nazenin'e vurgun yemiscesine keskin bir acı veriyordu. Sonra yataktan kalktı ve kadından uzaklaştı. Yüzü her saniye daha karanlık bir hâle büründü. Nazeninse onun arkasından gitmeye çalıştı. Ama sonra bir adama çarptı.
Yutkundu ve başını kaldırdı. Bu kocaman bir adamdı. Oldukça yaşlıydı. Ama dev bir çınar kadar kuvvetliydi.
Karşısındakini titreten bakışlarıyla Nazenin'e doğru yaklaştı.Sonra o nefes kesen kelimeyi döktü ortaya...

-Kızım...

    Alarm çalmaya başladığında Nazenin olduğu yerde sıçradı. Yataktan uyku haliyle kalkıp banyoya doğru yöneldi. Kafasında duyduğu sesler pek de hayra alamet sayılmazdı. Fakat yine de basit bir rüya olduğunu düşünerek gecistirdi. Her gece Azat'ın içinde olduğu bir rüya görüyordu görmesine... Fakat o adamı daha önce hiç... Hiç hatırlamıyordu. Gözlerini ovuşturarak havluya sarındı. Yüzünü kuruttuktan sonra aynada kendine doğru baktı. Dalıp gitmisken içeriye giren Baturay'ın sesi ile kendine gelebildi.

-Aa... Pardon hayatım ben kimse yok sandım. İşin bitince haber ver.

    Baturay kapıyı kapatmak üzereydi ki Nazenin hızlıca arkasını dönüp ona doğru seslendi.

-Bir dakika dur! Gitme. Konuşmamız gereken şeyler var Baturay.

    Baturay şaşkın ve uykulu gözlerle karısına doğru bakarak başını aşağı yukarı salladı.

-tamam. Konuşalım hayatım da... Sabahın köründe ne konuşacağız ki? Rüyanda beni mi gördün yoksa?

   Nazenin kapıdan geçip yatak odasına yönelirken Baturay'ın görmeyeceği bir şekilde göz devirdi. Yatağın üzerine oturduğunda Baturay da yanına gelip açtığı yere oturdu.

-Onu sen mi çağırdın?

Adamın yüzüne dahi bakmadan sorduğu soru önce cevapsız bırakılmıştı. Baturay anlamaz gözlerle yanında oturan karısına doğru baktı.

-Kimi? Anlamadım. Kimi çağırmışım?

    Naz kocasının yüzüne doğru belirsiz bir yüz ifadesiyle bakarak sorusunu yineledi.

-Azat... Azat'ı sen mi çağırdın?

   Baturay'ın yüz ifadesi sertlesirken ayağa kalkıp pencereye doğru ilerledi.

-Sen Azat'la mı görüştün Nazenin?
Benden habersiz eski kocanla görüşmeye mı başladın?

    Baturay karısına doğru suçlayan bakışlarını sergilerken Nazenin umarsız bir tavırla cevap vermeye başladı.

-Dün çocukların doğum gününe gelmişti. Davetiyesi varmış. Ona neden geldiğini sordum. O da bana kocan çağırdı dedi. Neden onu çağırdın Baturay? Ya çocuklar görseydi...

    Baturay inanmaz gözlerle Nazenin'e doğru bakıyordu. Az sonra ağzından çıkacak her kelimenin yalan olduğunu bile bile konuşmaya devam etti.