Dark Side Of Being Angel ✖ZAKOŃCZONE✖

-Bulimia-

Bulimia - inaczej zwana żarłocznością psychiczną.Jest to zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania, po których zaobserwować można zachowania kompensacyjne.Do najczęstszych zaobserwowanych zachowań kompensacyjnych zaliczamy:
♣ prowokowanie  wymiotów
♣ głodówki
♣ stosowanie diurektyków
♣ stosowanie środków przeczyszczających
♣ wykonywanie lewatyw
♣ nadmierne ćwiczenia fizyczne

Nazwa bulimia pochodzi od greckiego słowa bulimis oznaczającego byczy głód.Wieloletnie ujmowanie objawów bulimii pod katem jej przebiegu sprawiło, że późno została wyodrębniona ona jako osobna jednostka chorobowa, wtedy też przestano ją uznawać za anoreksję. W roku 1979 bulimia została nazwana i opisana przez londyńskiego psychiatrę, Geralda Russela.Uważał on, że bulimia jest chorobą gorszą pod względem rokowania od anoreksji.Polegała na okresowych napadach objadania z utratą kontroli nad ilością spożytego jedzenia.Dokładniejsze badania wykazały, że choć 40% anorektyczek ma okresy przejadania, istnieją również osoby nie chorujące na jadłowstręt psychiczny miewające okresy przejadania, a sytuacja ta trwa więcej niż 3 miesiące.Stało się zatem jasne, że osoby te cierpią na zupełnie inną chorobę, znaną obecnie pod nazwą bulimii.

Niestety nie ma wielu danych obrazujących występowanie bulimii w szerszym gronie ludzi.Większość badań przeprowadzona została na dogodnych grupach pacjentów szpitali, licealistach,studentach.Dało to bardzo szeroki zakres wyników wskazujących bulimię jako diagnozę.U około 0,1% do 1,4 % mężczyzn i od 0,3% do 9,4% kobiet zdiagnozowano bulimię.Badania wykazały również, że bulimia występuje najczęściej u osób wykonujących zawody, w których kluczową rolę odgrywa sylwetka, czyli na przykład:
♣ taniec
♣ gimnastyka
♣ cheerleading
♣ bieganie
♣ modeling
♣ aktorstwo
♣wioślarstwo
♣ łyżwiarstwo figurowe
Co więcej choroba ta obejmuje w głównej mierze przedstawicieli rasy białej.

Porozmawiajmy teraz o przyczynach bulimii.Zaliczamy do nich:
♣ brak samoakceptacji
♣ konflikty rodzinne
♣ zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli
♣ uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu
♣ emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie
♣ brak akceptacji przez grupę rówieśniczą co wiąże się często ze zmianą środowiska

Badanie, które przeprowadzono w 2003 roku wykazały, że zachorowanie na bulimię mają związek z miejscem 10p chromosomu.Wyniki te popierają tezę mówiącą o podatności na zaburzenia odżywania z powodu czynników genetycznych.Zwiększone ryzyko występować ma w rodzinach, w których zaobserwowano problemy z otyłością czy też zaburzenia depresyjne.

Osoby cierpiące na bulimię, mimo świadomości utraty kontroli nad własnym zachowaniem ściśle związanych z jedzeniem, przejadają się bardzo często, a następnie stosują niebezpieczne dla zdrowia sposoby kontroli wagi. Jest to choroba o podłożu psychicznym, a osoby chore odczuwają głód nawet bezpośrednio po spożyciu jedzenia.Większość osób dotkniętych tą chorobą to kobiety.W bulimii występuje podział dni na te "dobre", gdy nie odczuwają wzmożonego łaknienia oraz te "złe" kiedy łaknienie jest nie do powstrzymania. Występuje u nich świadomość, że stres, nuda, niepokój i uczucie smutku mogą wyzwolić okresy obżarstwa.

Bulimię należy podejrzewać gdy:
♣  objawiają się nawracające okresy przejadania
♣  spożywa ogromne ilości jedzenia w ciągu dnia (z przedziale 2 godzin)
♣   czuje utratę kontroli nad napadami przejadania
♣  regularnie stosuje metody mające na celu zapobiegać zmianie masy ciała (prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych,ścisła dieta, głodówka,wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze)
Podane wyżej symptomy nie  występują w Anoreksji.

Wyróżnić można dwa typy bulimii.
Typ Przeczyszczający (Purging Type) - w tym typie po napadzie żarłoczności dochodzi do prowokowania wymiotów, zażywanie środków przeczyszczających, diuretyków oraz lewatyw.
Typ Nieprzeczyszczający (Non-Purging Type) - w tym typie zamiast stosowania farmaceutyków i wymuszania wymiotów jednostki chore stosują ścisłe diety (w tym głodówki), ograniczenie spożywanego jedzenia do minimum lub wykonują dużo wyczerpujących ćwiczeń.

Zmiany fizyczne i psychiczne zaobserwowane u chorych na bulimię:
♣ niedobory pokarmowe
♣ odwodnienie
♣ zmęczenie
♣ ospałość
♣ zły nastrój
♣ niepokój
♣ zaparcia
♣ bóle głowy
♣ niedociśnienie tętnicze
♣ dyskomfort w jamie brzusznej
♣ zaburzenia równowagi elektrolitycznej
♣ nieregularne miesiączki lub ich brak
♣  sucha skóra
♣ rany, zgrubienia, blizny skóry powierzchni grzbietowej rąk (od prowokowanie wymiotów)
♣ uszkodzenie naczynek krwionośnych oczu
♣ opuchlizna twarzy i policzków (zapalenie ślinianek)
♣ awitaminoza
♣ rozciągniecie żołądka do znacznych rozmiarów
♣ osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
♣ podrażnienie przełyku, zgaga, refluks
♣ pęknięcie przełyku lub przepony (w skrajnych przypadkach)   
♣ niechęć do samego siebie
♣ stany depresyjne
♣ poczucie wstydu i upokorzenia
♣ psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających

Pomimo tego, że kluczową rolę w leczeniu bulimii odgrywa leczenie psychoterapeutyczne zaobserwowano pozytywne skutki w leczeniu farmakologicznym (głównie z pomocą fluoksetyny).Pośród podejść psychoterapeutycznych wykazano skuteczność kognitywnej terapii behawioralnej opartej na nauczaniu pacjentów zwalczania automatycznych myśli o jedzeniu w połączeniu z lub bez leczenia przeciwdepresyjnego.

W przebiegu bulimii zaobserwować można następujące powikłania:
♣  zaburzenia rytmu serca spowodowane zmian elektrolitycznych
♣  hipokaliemia, czyli obniżone stężenie potasu, w wyniku stosowania środków przeczyszczających, odwadniających i prowokowania wymiotów
♣  obrzęk ślinianek przyusznych
♣  próchnica zębów, erozja szkliwa
♣  nadżerki i owrzodzenia dziąseł, jamy ustnej, gardła
♣  zaburzenia miesiączkowanie (u kobiet)
♣  torbiele jajników (u 70% kobiet chorych na bulimię)
♣  niepłodność (cykle bezowulacyjne)

Ciekawostki:

1. Bulimia najczęściej dotyka jednostek, które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele i pragną za wszelką cenę polepszyć swoje samopoczucie.

2. Zdaniem Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (pracującego nad uściśleniem kryteriów rozpoznania bulimii) choroba ta występuje około 4-6 razy częściej niż anoreksja.

3. Na podstawie objawów diagnozuje się chorobę, lecz przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii, należy bowiem wykluczyć schizofrenię i uszkodzenie mózgu, które również mogą być przyczyną nadmiernego łaknienia.

4. Stwierdzono pozytywne rezultaty w wyniku leczenia hipnoterapią.

5. Bulimię często zauważyć można u osób cierpiących na anoreksję.Wynika z tego, że te dwie choroby mogą czasami występować równocześnie.

6. Fluoksetyna jest w stanie u części pacjentów zredukować napady objadania.

7. Pewne pozytywne rezultaty przynosi również psychoterapia interpersonalna i dialektyczna terapia behawioralna.