Kelebek

7.Bölüm: Kelebek - Karga

Not : Küçük yastakiler okumasın ! Bazı yerleri. 😊 bol okumalar

“Kendi kendiyle kalmayı seçmiş bir insanı. Kurcalamaya kalkışmayın.”

7.Bölüm: Kelebek - Karga

Atıf, bu aralar çok kez sürmüş olduğu kardeşinin arabasında siyah direksiyona ritmik bir şekilde ellerini vurup Furkan’ı bekliyordu. Müzik çalardan gelen müziğin sesini yükseltti. Bu gün biraz hızlı gelişiyordu Atıf için. Suzan’ı kafeden alıp eve bırakırken öpmüştü. Sevmiyordu onu ama Suzan öpünce karşılık vermişti. En sevmediği durum buydu, bir kız nazlı olmalıydı yerine göre de baskın. Fakat Suzan hep baskın olmak istiyordu, Atıf bunu istemiyordu. Kimseyle sevgili olmayı da istemiyordu sorunsuz okulunu bitirmek istiyordu. Sonrasında ise herkesten uzaklaşmak istiyordu.

Müzikle birlikte ellerini direksiyona vurup ritim tutmayı kesip, cebindeki bir paket marlborayı çıkardı. Yolun kenarındaydı nede olsa içse sorun olmazdı. Trafikte içmemeye özen gösteriyordu. Önceden olsa trafiği yemişti her yerde içerdi. Çakmağı çakıp ağızında sabitlediği sigarayı bir gözünü kısarak içine çekti. Sonrasında çakmağı cebine atıp eliyle buluşturdu sırayı. Yanmasına Atıf için yanıyordu da şu dünyada kimse Atıf için yanmazdı diye düşünerek ciğerlerini doldurdu. Sigaranın sağlığa zararlı olduğunu kendisi çok iyi biliyordu fakat uyuşuyordu işte düşünceleri vazgeçemiyordu.

Camı aralık bırakıp ucundaki gri külü yere serptiğinde oto yoldan geçen arabaları baktı. Bir zamanlar ne hız yapardı buralarda özleniyordu, özlemek istemediği zamanlar. Gözlerinin bakmasına izin vermedi ansızın yoksa geçmişine ördüğü kalın duvar deprem yaratır yok olurdu. İstemiyordu o zamanlara dönmeyi. Ailesini falan hiç kimseyi istemiyordu. Taha yeterdi ona.

Gözlerini kumlu yola çevirdiğinde Rüya’nın Furkan’ın kollarında olduğunu görmesiyle sigaradan bir kere daha çekti. Sonra da arabanın sigaralık bölümünde söndürdü. Ağızında tuttuğu dumanı saldı gelişi güzel. Camı sonuna kadar açıp arabayı havalandırmak isterken ön kapı açıldı. Tek konuştuğu kuzeni kapıyı açıp oturunca arka kapı da açıldı.

“Merhaba abi.” Furkan kendinden büyük olan değer verdiği abisine tebessümle dedi. “Tempolu mu geçti dans?” düğüne kadar Furkan’ın güzel dans yapabileceğine ihtimal vermeyen Atıf. Şu an ciddi ciddi soruyordu, güzel oynuyordu ikisi de.

“Rüya’yla kapıştık abi. Bir sıfır yenik olsak da güzel danstı. “ Atıf, gülümseyip arabayı çalıştırdı. Akan trafiğe bakmak için geriye döndüğünde Rüya’nın kendisine bakmakta olduğunu görüp anlam veremeyerek baktı. Gözlerini bu gün kaçırıyordu Rüya, Atıf’tan. Sorun etmezdi fakat bu gün merak ediyordu. Suzan’ın sabahın erken saatinde gelmesi bir yana sorun yaratırken, Rüya’nın yüz ifadesi de sorunun olduğunun habercisiydi.

Atıf, dikkatini tekrar geçen araçlara verip boş anı yakalayarak çıktı otoyola. Şehir içine sürdüğün de torpidonun üzerinde olan telefon titreşti. Genelde mesajlar operatör mesajlarından olurdu ya da saçma sapan banka mesajları. Kimseyle konuşmazdı kimseye de numarasını vermezdi. “Baksana Furkan ne mesajı.” dedi.

Furkan elindeki telefonu bırakıp torpidonun üzerinde bulunan telefonu eline aldı. Mesajı okudu içinden kayıtlı olmayan numaradandı.

“Abi numara yok ama mesajı da pek anlamadım.” Atıf direksiyonu çevirip “Oku?” dediğinde diyeceğine pişman olmadan habersiz okundu.

05....
Bu gün için teşekkür ederim. Tadına bakmak lezzetliydi. Akşama eve beklerim.

Atıf ani tepki vermeyi bırak, hiç bir tepki vermedi. Sessiz kalınca Furkan telefonu aldığı yere koydu. Suzan’dan gelen mesajdı numarasını ne ara almıştı, çözemedi.  Arabanın dikiz aynasında Rüya’yla göz göze gelince bir kaç saniye baktı. Aslında bu aralar çok bakıyordu Rüya’ya. Sebebi yoktu hoşuna da gidiyordu gözleriyle meydan okuması.