Rywale (SasuNaru)

Rywale - rozdział 24

Sasuke prowadził auto niekoniecznie zgodnie z przepisami, co Naruto co rusz kwitował prychnięciem.

– No i czego prychasz? – Po którymś z kolei odgłosie wydobywającym się ni to z ust, ni to z nosa, Sasuke w końcu nie wytrzymał.

– Ciągle mi dogryzasz, że jestem kiepskim kierowcą, a sam jedziesz jak daltonista. – Naruto odwrócił się w jego stronę i usiadł bokiem, podciągając nogę na siedzenie. Poprawił pas, bo zaczął niewygodnie wbijać mu się w szyję – Przejechałeś na czerwonym świetle – dodał w kwestii wyjaśnienia.

Sasuke tylko wzruszył ramionami, postanawiając jednak bardziej skupić się na prowadzeniu auta. Był bardzo rozdrażniony i miał świadomość, że w stanie takiej nieuwagi łatwo o wypadek. A tego naprawdę by teraz nie chciał. Jeszcze jakby trafił na jakiegoś furiata, który wyleciałby na niego z gębą, mógłby nie wytrzymać i mu przywalić.

– Tak w ogóle, wiem, że to wkurzające, ale odpuść. – Naruto złapał jego spojrzenie w lusterku.

– Odpuść? – Sasuke naprawdę musiał być rozdrażniony, skoro nawet na niego warczał. – Tak w ogóle to siadaj po ludzku i zapnij porządnie ten pas.

– Z Sakurą. Odpuść. – Naruto normalnie miałby w nosie jego rozkazy, ale teraz dla świętego spokoju wolał już wrócić do poprzedniej pozycji. Co prawda nie miał pojęcia, w czym to mu w ogóle przeszkadzało, przyczepił się chyba tylko dla zasady, ale nie chciał się teraz z nim kłócić.

– Wiesz, kto jak kto, ale ty nie powinieneś tego mówić. – Sasuke pokręcił z niedowierzaniem głową i zacisnął dłonie mocniej na kierownicy. – Już zapomniałeś, co ci zrobiła?

– Nie, nie zapomniałem, ale...

– A teraz wybrała sobie za cel mojego brata... – kontynuował, nie dając Naruto dojść do słowa.

– Nie, zapo....

– A Itachi chyba upadł na głowę, że się z nią zadaje... – ciągnął dalej, jakby chciał wyrzucić z siebie wszystko, co mu tylko przyszło na myśl.

– Sasuke! – Naruto miał już dość ciągłego przerywania. – Dasz mi dokończyć?

Sasuke tylko zmarszczył brwi, ale nic nie odpowiedział, co Naruto uznał za przyzwolenie.

– Nie, nie zapomniałem, co zrobiła Sakura. Tylko że masz złe podejście. Może jak odpuścisz, sprawa sama się rozwiąże – zaproponował, ostrożnie dobierając słowa. Sasuke był strasznie uparty i jak sobie coś wmówił, to ciężko było go przekonać do zmiany zdania.

– Co masz na myśli?

– Sam mówiłeś, że twój brat zachowuje się jak dziecko. A wiesz co się dzieje, jak zabiera się dziecku zabawkę? – uśmiechnął się, przypominając sobie własne dzieciństwo i osiedlową piaskownicę. Często rozrabiał, więc dziadek Jirayia miał z nim mnóstwo problemów.

– Wiem, tyle że on sam uznał, że to nie zabawa... – Sasuke westchnął. Może ten młotek miał jednak rację? Przecież jak będzie non stop atakował Itachiego, to ten w końcu pewnie zacznie robić mu na złość. Może faktycznie trzeba to przeczekać. Związki jego brata nigdy nie trwały długo.

– Oj, to taka metafora.

– Znasz takie słowo jak metafora? – Sasuke uniósł brwi, jakby w niedowierzaniu. Mimo, że sprawa była naprawdę poważna, nie mógł sobie odmówić drobnej złośliwości.

– Czy ty masz mnie za idiotę? – Naruto zdenerwował się. To on próbuje znaleźć najlepsze rozwiązanie a, ten drań z niego kpi.

– Żartowałem, już się tak nie naburmuszą. Poza tym wiem, o co ci chodzi z tą zabawką– Sasuke, chcąc nie chcąc, skrzywił się lekko, kiedy przypomniał sobie wydarzenie ze szkoły średniej.