de winnaars

Hoofdstuk 15

Ik werd wakker in een grote en luxe kamer. Ik kan me niets meer herinneren. Ik sta op uit een belachelijk groot tweepersoonsbed. Ik hoor iemand kloppen op de deur. "binnen" zeg ik. De deur gaat open en mijn ouders en Fleur en James lopen mijn kamer binnen. James had nog zijn pyjama aan. De rest was gekleed in prachtige kleding. "goeiemorgen" zei mijn vader met een grote glimlach. "ontbijt is klaar" zei Fleurtje enthusiast. Mijn ouders en Fleurtje liepen de kamer uit. James kwam naar mij toe. "welkom in ons nieuwe huis" zei hij met een grote glimlach. "Wow, het is gigantisch!" zei ik. James lachte en zei. "vind ik ook. Ik werd vanochtend wakker en ineens was ik hier" Ik knikte. Ik liep naar een grote kast. Ik opende hem en zag dat hij gevuld was met prachtige kleding. "Wow..." mompelde ik bij mezelf. "ik laat je even omkleden, tot zo bij het ontbijt" zei James. Ik knikte. James liep mijn kamer uit en ik pakte een vrolijke jurk met bloemetjes. Ik kleedde me om en liep via een grote trap naar beneden. Het huis was gigantisch. Hoe was ik hier ooit terecht gekomen? Beneden stond Fleur. Ze pakte mijn hand en trok me naar een kamer waar mijn ouders en James aan een grote tafel aan het ontbijten waren. Het eten zag er verrukkelijk uit. Ik schoof aan bij de tafel. Ik wist niet waar ik mee moest beginnen.

Na het ontbijt vertelde mijn moeder dat we vanavond naar een feest gaan. Het leek me erg leuk. James en ik gingen even naar buiten om wat frisse lucht te halen. Toen ik buiten was realiseerde ik me dat ik gewoon nog in het zuiden was, maar het zag er beter uit. Geen zwervers meer en de straten waren opgeknapt. De mensen hadden wat meer vlees op hun botten dan dat ik me kon herinneren. Het maakte me vrolijk. Fleurtje gaf me een knuffel en rende ook naar buiten in een schooluniform. Ze rende naar school. Het maakte me zo bij om te zien dat ze eindelijk naar school kon.

Ik liep naar de winkels. Er was een markt. Iedereen was vrolijk en aan het onderhandelen bij de kraampjes. Ik liep naar de plaats die ik me herinnerde als mijn favoriete cafeetje. Het was ook opgeknapt en zag er gezellig uit van binnen. Ik liep naar de toonbank om een kopje koffie te kopen. Ik bestelde mijn favoriet: koffie met chocolade melk. Plotseling stapte er een jongen naast me die zei: "maak daar maar 2 van, ik betaal wel" Ik keek hem vragend aan. Hij had donker blonde haren dat bijna tot zijn schouders kwam en donker bruine ogen. Hij had een vrijwel perfect gezicht. Hij keek me ook aan en zei: "mag ik geen kopje koffie voor een mooie jongedame betalen?" Ik lachte en rolde met mijn ogen. "tuurlijk mag dat" zei ik terwijl ik mijn koffie van de toonbank pakte en glimlachend naar een tafel liep. Ik hoopte dat hij achter me aan zou komen en dat is ook precies wat er gebeurde. Ik ging achter de tafel zitten en de jongen ging tegenover mij zitten. "mag ik misschien je naam weten?" vroeg hij me. "ja dat mag" zei ik met een glimlach. "wat is je naam?" zei hij lachend. "Julia" zei ik. "wil je ook mijn naam weten?"
"nee hoor" zei ik droog. Hij lachte. "mag ik mijn naam dan vertellen?"
"als je je daartoe gedwongen voelt, ja"
"mijn naam is Christiaan, zeg maar gewoon Chris"
"leuk je te ontmoeten Chris" ik had mijn koffie op en zette hem op tafel neer ik stond op om weg te gaan, maar Chris stond op en stopte me. "zie ik je nog een keer Julia?"
"weet ik nog niet" zei ik met een glimlach en ik liep het cafeetje uit. Zodra ik uit zicht was nam ik zichtbaar diep adem. Hij was wel heel leuk! Ik moet alleen niet te makkelijk maken, daar is geen plezier aan. Ik liep terug naar huis.

Toen ik thuis was deed ik een andere, meer formele jurk aan. Ik liep naar beneden en we gingen met z'n allen naar het feest. Het feest was in het noorden. Ik was daar nog nooit geweest. We kwamen uit bij een soort kasteel. Er stonden allemaal chique auto's voor. We liepen er naar binnen. Er waren best veel gasten en iedereen was mooi gekleed. Tot mijn verbazing wist iedereen mijn naam en die van James. Ook een ander meisje van een jaar of 14 leek erg in de belangstelling te staan, net zoals een andere jongen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat de andere jongen Chris was. Hij zag mij ook en liep snel naar mij toe. Hij boog heel beleefd, pakte mijn hand en gaf er een kus op. Ik begon als een idioot te giechelen. Ik merkte dat iedereen ons aankeek. Chris ging weer rechtop staan. "hallo Julia" zei hij. "hey Chris" zei ik. Ik bekeek hem nog een keer goed. Hij had een litteken boven zijn lip en een deel van zijn wenkbrauw was weg. "waar komen die littekens vandaan?" floepte ik eruit. Chris fronsde zijn wenkbrauwen en zei: "ik weet het eigenlijk niet... Ik heb ook een grote litteken op mijn been en om mijn polsen" Hij reikte zijn armen uit en ik zag dat er om zijn polsen twee grote littekens waren, net zoals Chris verteld had. Het was vroeger waarschijnlijk een hele grote wond. Hoe kon hij dat niet herinneren?

Na een tijdje vroeg er iemand om iedereens aandacht. Het was een man die ik niet kende. "welkom op het winnarsfeest. Mag ik de eregasten even naar voren roepen? We beginnen met de oudste: Chris, James, Julia, Alice en Cindy" we liepen allemaal naar voren. We hadden geen idee wat dit te betekenen had. We stonden met z'n vieren op het podium. Ik dacht dat de man toch echt vijf mensen naar voren had geroepen... De man liep naar Chris en zei: "de eerste winnaar: Chris! Bekend om zijn verboden relatie en zijn slimheid en kracht!" Daarna liep hij naar James. "James! Een dappere en verstandige krijgen!" zei hij. Daarna liep hij naar mij. "Julia! Ook bekend om haar verboden liefde en haar geweldige kracht om de meest gevaarlijke dieren te temmen!" daarna liep hij naar het andere meisje en zei: "Alice! De levensredder met haar geweldige geneeskunsten!" Daarna keek hij naar een lege plek op het podium. "en natuurlijk Cindy... Ze gaf haar leven om Alice te redden. Ze is vlak na het winnen gestorven" zei hij. Het meisje dat blijkbaar Alice heette fronsde haar wenkbrauwen. De man ging weer verder: "geef de winnaars hun welverdiende applaus!" Iedereen begon te klappen. De man gaf ons een duwtje richting het publiek. We liepen naar het publiek en we werden omringd door de mensen die ons wilden feliciteren. Waarvoor? Ik had werkelijk geen idee. Wanneer ik ooit een verboden relatie had? Geen idee. Wat er ooit met die Cindy is gebeurd? Ook geen idee...

Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella