de winnaars

Hoofdstuk 6

Toen ik de volgende ochtend wakker werd zag ik dat Christiaan zijn ogen dicht had en dat hij rustig en ontspannen aan het slapen was. Hij had al weken niet meer normaal geslapen. Ik keek om me heen en zag dat Cindy en James ook nog aan het slapen waren. Kwispel werd ook wakker. Ze ging enthusiasts door de grot rennen. Ze was redelijk rustig en verdrietig tien Christiaan op sterven stond, maar ze was nu helemaal vrolijk. Ik gaf haar een aai over haar kop. Christiaan opende langzaam zijn ogen. Kwispel rende naar hem toe en gaf hem voorzichtig een lik op zijn wang. Het leek er zelfs even op alsof Christiaan glimlachte, maar dat verbeelde ik me waarschijnlijk. Ik pakte de tas van Alice. Ik deed wat Alice me verteld had om te doen met Christiaan's wonden. De huid om zijn wonden was al minder rood en ik kon duidelijk zien dat het beter met hem ging.

Na een paar dagen kwamen er zelfs korstjes op zijn minst diepe wonden.

Op een zonnige ochten zat ik naast hem om zijn wonden weer te behandelen. 'goeiemorgen' zei ik tegen hem zoals ik elke ochtend zei. 'goeiemorgen' zei hij terug. Ik schrok even. Zei hij nou iets? Ik kon het haast niet geloven.

Weer een paar dagen later na alle behandelingen zat er een dun korstje op de Christiaan's been. Hij kon zich al prima bewegen. Hij wilde steeds opstaan en een stukje lopen, maar dat verbood ik hem, want het kon altijd nog vreselijk mis gaan. James en Cindy waren op jacht en ik zat gezellig te kletsen met Christiaan. Hij had me een tijdje geleden verteld dat ik hem gewoon Chris mocht noemen. Chris en ik werden steeds betere vrienden. Ik mocht hem echt heel erg. Chris begon ook al normale porties te eten. Het ging ontzettend goed met hem.

Op een ochtend gebeurde er echter iets dat alles zou verpesten. Ik werd hoestend wakker. Ik probeerde om me heen te kijken maar de hele grot zat vol met rook. Het rook ook naar brand. Ik kon buiten nog geen vuur zien, maar ik stond op en maakte snel iedereen wakker. We moesten snel weg hier. Iedereen werd moeizaam wakker, maar toen ze erachter kwamen dat de hele grot vol zat met rook begon iedereen te stressen. James en ik hielpen Chris op en we renden zo snel als we konden naar buiten. Tot onze schrik zagen we dat de brand al heel dichtbij was. We begonnen zo snel mogelijk te rennen. Chris probeerde zelf ook te rennen. Hij had al heel lang niet meer gelopen dus zijn spieren moesten duidelijk nog op gang komen. Hij was langzamer dan de rest, maar het leek erop dat we de brand voor konden blijven. Met nadruk op 'leek erop'... We renden zo snel als we konden, maar we waren al snel omringd door de vlammen. Er viel een boom om. Ik voelde een harde klap tegen mijn hoofd en alles om mij heen werd zwart.

Ik werd wakker door de felle zon die in mijn ogen scheen. Mijn huid brandde overal. Ik keek naar mijn arm. Hij zat helemaal onder de blaren. Cindy zat naast me. Zij zat ook helemaal onder de blaren, maar ze waren niet heel groot en het leek erop dat ze zich okay voelde. Ik keek een beetje om me heen. Ik was weer terug in het kamp. 'gaat het een beetje?' vroeg Cindy. Ik knikte. Ik ging rechtop zitten. 'wat is er gebeurd? En waar zijn de jongens?' vroeg ik. Cindy legde uit: 'er was dus een bosbrand en je werd geraakt door een vallende boom. We hadden het eerst niet door. Zodra we in de dichtstbijzijnde rivier sprongen hadden we snel door dat er iemand miste. Nog voordat ik ook maar besefte dat dat inderdaad klopte zag ik Chris het brandende bos in rennen. Ik dacht dat het het einde van  jullie beide was, maar na een tijdje kwam hij er weer uit rennen met jou in zijn armen. Hij had ons bevolen om terug naar ons kamp te gaan. Ik probeerde nog te protesteren, maar hij liep, eigenlijk strompelde hij weg' ik probeerde op te staan, maar een vreselijke pijn in mijn buik hield me tegen. Ik keek en zag dat ik een grote wond op mijn buik. 'laat eerst even de wond een beetje genezen voordat je Chris gaat zoeken' zei Cindy snel. Ik knikte teleurgesteld en ging weer liggen.

Sorry dat het zo lang duurde, naar hier is hoofdstuk 6. Wat denken jullie dat er verder gaat gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella