de winnaars

Hoofdstuk 17

De volgende ochtend kleedde ik me snel om, liep naar beneden pakte een broodje van de tafel en wilde naar buiten lopen. "goeiemorgen" zei mijn vader. Ik negeerde hem. "ik probeer je alleen maar te beschermen! Ooit zul je me dankbaar zijn!" riep hij terwijl ik het huis uit liep. Ik liep naar mijn favoriete cafeetje, hopend dat Chris daar ook zou zijn. Gelukkig zag ik hem alleen achter een tafel zitten. Hij zat wat in zijn drankje te roeren. Zodra ik tegenover hem ging zitten keek hij op. Tot mijn verbazing zag ik dat er 2 drankjes op taf stonden. Chris duwde er eentje naar mij en glimlachte licht. Ik nam het drankje aan en nam een slokje. Het was mijn favoriet. "ik hoopte al dat je zou komen, ik moet je namelijk iets vertellen" zeiden we precies tegelijk. Chris lachte en zei: "dames voor"
"okay... Mijn vader heeft me verboden om nog met jou om te gaan..."
"mijn stiefvader ook..."
"ga jij je eraan houden?"
"jij?" Ik knikte. "Ik heb geen keus denk ik..." zei ik. "ik ook. Mijn stiefvader zou me letterlijk vermoorden..." zei Chris. Het werd een lange tijd stil. Na een tijdje stond ik op. "dan ga ik denk ik maar weer..." zei ik met een brok in mijn keel. Chris stond op en pakte mijn hand. "als ik je ooit opnieuw tegenkom, dan kan ik mezelf niet meer in bedwang houden" zei hij. "dan hoop ik voor je dat je me nooit meer ziet" zei ik terwijl ik de tranen achter mijn ogen voelde branden. Ik trok mijn hand terug en liep het café uit, naar huis.

Toen ik thuis aankwam rende ik naar mijn kamer. Ik hoorde iemand achter me aan rennen. Ik draaide me om en schreeuwde: "laat me met rust!" Ik sloeg snel mijn hand voor mijn mond toen ik zag dat Fleurtje achter mij aan rende. "sorry Fleurtje! Ik bedoelde het niet zo, ik dacht dat je papa was"
"wat is er aan de hand dan?"
"dat begrijp jij toch nog niet" zei ik terwijl ik mijn kamer binnen kwam. Ik plofte op mijn bed. Fleurtje kwam naast mij zitten. "ik wil het toch weten" zei ze nieuwsgierig. "okay" mompelde ik terwijl ik op stond om de deur te sluiten. Ik begon te vertellen: "je hebt dit gevoel waarschijnlijk nog nooit gehad, maar ik heb bij een bepaald persoon een heel speciaal gevoel. Hij geeft mij het gevoel dat ik speciaal ben en dat er echt iemand van mij houdt. Hij maakt me vrolijk en gelukkig en ik wil graag bij hem zijn. Snap je het een beetje?"
"ja ja... Je bent verliefd"
"inderdaad, weet je hoe dat voelt dan?"
"nee, maar jij vertelde me daar vroeger altijd verhaaltjes over"
"dat klopt... Maar ik wist niet dat je daadwerkelijk naar mijn verhalen luisterde..."
"vertel nou maar gewoon waarom je zo boos bent!"
"nou, die ene persoon waar ik verliefd op ben... Ik mag niet meer met hem omgaan van papa..."
"nou en?! Ga je hem nou echt gewoon opgeven omdat papa dat zegt?!"
"ja... Eigenlijk wel..."
"nee, nee, nee, nee, dat ga jij niet doen! Jij bent sterker dan dat! Ga nu naar buiten en ga hem opzoeken! He vertelde me altijd hoe graag je verliefd wilde worden, nu ben je verliefd en laat je papa alles verpesten! Dus ga nu en doe wat je hart verteld wat je moet doen!" Fleurtje was inmiddels opgestaan en had haar armen om elkaar geslagen. "weer je eigenlijk wel wat je net verteld hebt?" vroeg ik haar lachend. Ze schudde haar hoofd. "geen idee, maar jij zegt dat ook altijd tegen mij, dus ja..." ik lachte en gaf haar een kus op haar wang. "je bent de beste, Fleurtje!" zei ik terwijl ik opstond om Chris te zoeken.

Gaat Julia Chris vinden? Wil Chris nog steeds met Julia? Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella