de winnaars

Hoofdstuk 26

Ik keek naar de gigantische draak die duidelijk kwaad gemaakt was voordat hij hier gelaten werd. De draak spuwde een groep rode vlammen onze kant op. We sprongen snel opzij, maar de hete lucht brandde mijn huid. De draak was geen robot, dus er was geen draadje dat we makkelijk door konden snijden. Ik pakte mijn boog en schoot snel een pijl op de draak af. De pijl bleef steken tussen zijn schubben en had hem alleen maar kwader gemaakt. Neerschieten was dus geen optie. Ik raakte in paniek. De draak stormde op Chris af en hield één van zijn klauwen boven zijn hoofd. Chris probeerde weg te rennen, maar kreeg de klauw over zijn gezicht. De angstaanjagende nagels van de draak boorden zich door Chris' huid. Chris gaf geen kik. In plaats van zich te focussen op de pijn greep hij de klauw van de draak vast en trok zichzelf op de rug van de draak. De draak raakte afgeleid en keek verbaasd om zich heen. Zodra Chris op de rug van het beest was pakte hij een pijl en duwde hem door de huid van de nek. Dat had ook weinig succes. De draak schudde Chris kwaad van zich af zodat hij met een grote klap tegen de muur knalde. Ik kon niet zijn of hij zijn ogen nog open had, maar hij bleef doodstil op de grond liggen. Plotseling kreeg ik een idee. Ik kon de schorpioen niet temmen, omdat hij een robot was, maar de draak was dat niet... Ik kwam voorzichtig dichterbij de draak. Hij volgde elk van mijn bewegingen nauwkeurig. Ik stak voorzichtig mijn hand uit. De draak hapte ernaar en ik trok mijn hand snel terug. Ik kwam nog wat dichterbij en probeerde opnieuw mijn hand uit te steken. Deze keer bleef de draak rustig en kon ik hem aanraken. Zijn rode schubben was heet als vuur. Het brandde mijn hand, maar het maken van een plotselinge beweging kon mijn einde betekenen. Ik keek de draak in zijn grote vurige ogen en vroeg: "wil je ons alsjeblieft helpen?" Het bleef even stil. Na een tijdje sloot de draak zijn ogen en stapte opzij, zodat de knop zichtbaar werd. Ik keek naar de draak. "er komen meer mensen, maar je hoeft niet bang te zijn... Ze doen je niets..." de draak knipperde met zijn ogen. Langzaam kwam iedereen tevoorschijn. Ik liep naar Chris. Hij lag nog steeds bewegingloos op de grond. Ik voelde bij zijn nek of zijn hart nog klopte. Hij klopte niet meer... Ik begon te panieken. Wat als de draak ook giftig was?! Wat als het al te laat voor Chris was?! Plots hoorde ik allemaal gilletjes achter me. Ik keek om en zag dat de draak naar mij toe kwam. Hij duwde zijn hete snuit zachtjes in mijn buik. Het was een vriendschappelijk teken, dat kon ik voelen. Na een paar seconden trok hij zijn snuit toe en keek naar Chris. Op zijn gezicht zaten 3 grote sneeën. De draak boog zijn kop naar voren. Hij knipperde met zijn ogen en er kwamen drie tranen uit vallen. Elke traan kwam op een snee. De sneeën begonnen langzaam te verdwijnen. Toen de sneeën helemaal weg waren bleef hij nog een korte tijd stil liggen. Plotseling hapte hij naar adem en schoot voorover. Hij keek verdwaasd om zich heen. Zodra hij de draak zag pakte hij zijn pijl en boog. De draak zag dat en werd bang. Hij zette een paar stappen naar achteren. Ik sloeg de pijl en boog uit Chris' handen. Hij keek me verbaasd aan. En reikte zijn arm uit om opnieuw de boog te pakken. Ik schopte de boog naar de draak. Hij kwam recht voor zijn poten te liggen. De draak keek even naar de boog en verschroeide hem vervolgens met zijn hete adem. "Chris! Rustig maar! Hij is vriendelijk!" zei ik tegen Chris terwijl ik bij hem neer hurkte en ik zijn hand vast pakte. Ik trok hem omhoog en sleurde hem achter me aan richting de draak. De draak keek rustig toe. Ik legde Chris' hand op de dlneus van de draak. Chris schrok van de hete schubben van de draak. De draak ademde rustig een prettige warme adem uit. Ik liet Chris hand los. Zijn hand bleef echter op de neus van de draak liggen. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. De draak gaf Chris een grote lik over zijn gezicht. Om ons heen hoorde ik iedereen "aww" zeggen. Er stapte voorzichtig iemand naar voren. De draak had dat door en keek de persoon verwachtingvol aan. Vervolgens rende de persoon naar de draak en gaf hem een knuffel. Daarna volgen iedereen. De draak leek het helemaal geweldig te vinden. Daarna herinnerde ik me dat Diamantje ook nog in het spel was. Ik liep naar de draak en vroeg hem of hij Diamantje naar mij kon brengen. De draak vloog op en ramde dwars door de deur heen. Hij verloor uit zicht, maar niet veel langer kwam hij weer terug met Diamantje op zijn rug. Hij lied Diamantje vanzijn rug glijden en Diamantje bleef trillend van angst. Ik sloeg mijn armen om zijn hals en Diamantje werd langzaam weer rustig. Daarna haalde ik diep adem en liep richting de grote rode knop. Ik voelde honderden ogen op mijn rug branden terwijl ik mijn hand uitstak en de knop indrukte. De deur ging open en iedereen rende er doorheen. Chris en ik bleven wachten tot iedereen de kamer uit was. Wij liepen als laatste de kamer uit. Diamantje volgde ons. De draak ging verdrietig in een hoekje van de kamer liggen. Ik kon hem zo niet aanzien dus ik riep naar hem dat hij ook mee mocht. De draak sprong op en rende naar me toe, maar op het laatste moment sloeg de deur voor zijn gezicht dicht. Niet veel later vloog de draak gewoon door de deur heen. En landde naast mij. Ik krabde hem onder zijn kin en hij duwde zijn snuit weer tegen mij aan. Toen ik me omdraaide naar de "echte" wereld voelde ik opnieuw hoe het was een winnaar te zijn, maar deze keer was het beter. Ik had niet alleen zelf gewonnen, maar ik had samen met Chris ervoor gezorgd dat iedereen een winnaar was en dat het spel nu afgelopen was. Je kon je nog inschrijven, maar iedereen wist de makkelijke uitgang. Plotseling zag ik Fleurtje naar me toe rennen met betraande ogen ik gaf haar een knuffel en een kus in haar haren. "je had niet eens afscheid genomen..." snikte ze. "ik weet het Fleurtje, maar ik leef nog. Ik heb je gemist"
"ik heb jou ook gemist" ik gaf haar een aai over haar haren. En glimlachte. "heb je mijn vrienden al ontmoeten?" vroeg ik, wijzend naar Diamantje en de draak. Ik bedacht me toen ineens dat ik de draak graag snoepje wilde noemen. Ik vond het wel goed bij hem passen. Ik veegde haar tranen weg en Fleurtje knikte. Eerst liet ik Diamantje zien. Eerst aaide Fleurtje Diamantje voorzichtig, maar nadat ze een beetje aan elkaar gewend waren gaf Fleurtje een dikke knuffel aan Diamantje. Fleurtje was nog wel een beetje bang voor Snoepje. Dat was ook wel logisch. Ik bewees eerst dat het veilig was door Snoepje eerst zelf een knuffel te geven. Daarna kwam Fleurtje er ook twijfelend bij staan, maar ook Snoepje vond ze leuk en gaf ze hem ook een dikke knuffel. Plotseling werd ik van achteren geknuffeld door James. Ik draaide me naar hem toe en knuffelde hem terug. Daarna kwamen mijn moeder en mijn vader. Ik was niet meer boos op hem en ik hoopte dat hij niet meer zou belachelijk zou doen... Fleurtje, James en mijn moeder groetten Chris daarna. Ik keek mijn vader verwachtingsvol aan. Hij rolde met zijn ogen en groette Chris ook. Daarna gingen we met z'n allen weer naar huis.

Gaan er dingen veranderen? Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella