de winnaars

Hoofdstuk 20

De volgende ochtend toen ik wakker werd keek ik meteen op mijn telefoon. 1 nieuw bericht van Chris.

   Chris: goeiemorgen
   Julia: goeiemorgen, hoe is het met je nek?
   Chris: prima, ik ben niet flauw gevallen
   Julia: mooi. Ik ga ontbijten. Ik spreek je later weer! <3
   Chris: eet smakelijk! Ik houd van jou! <3

Ik deed mijn telefoon in mijn nachtkastje en liep naar beneden. Ik schoof aan bij de tafel en ging ontbijten.

Na het ontbijt ging ik weer naar mijn kamer. Ik pakte me telefoon weer om Chris een berichtje te sturen, maar voordat ik iets kon typen kwam mijn vader mijn kamer binnen lopen en rukte mijn telefoon uit mijn handen. Hij zei niets tegen mij. Hij typte iets op mijn telefoon gaf hem weer terug aan mij en liep mijn kamer weer uit. Ik keek naar mijn telefoon. Mijn vader had iets naar Chris gestuurd.

   Julia: dit is Julia's vader en laat me even heel duidelijk zijn: BLIJF UIT DE BUURT VAN MIJN DOCHTER! Door jou heeft Julia nu een maand huisarrest en waag het niet om haar ooit nog een berichtje te sturen.

Chris had het bericht ontvangen en bekeken. Na een minuutje ging hij offline. Ik begon te huilen. Ik haatte mijn vader! Ik gooide mijn telefoon op mijn bed en liep naar beneden. Mijn vader hoorde me en draaide zich naar mij toe. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek me verwachtingsvol aan. "waar slaat dit op?!" riep ik verdrietig en boos. "ik heb het je al lang uitgelegd! En jij doet niet wat ik zeg, dus je hebt een maand huisarrest. Als je nog een keer die Chris een berichtje verstuurd maak ik daar drie maanden van!"
"ik haat je!"schreeuwde ik en ik rende terug naar mijn kamer. Ik hoorde dat mijn vader me achterna rende. Ik klapte de deur van mijn kamer voor zijn neus dicht. "we zijn nog niet uitgepraat over dit!" riep hij en ik hoorde hem weer de trap af gaan. Ik hoorde mijn moeder iets tegen mijn vader zeggen en ik luisterde mee. Ik hoorde mijn moeder zeggen: "je moet haar echt niet zo straffen alleen omdat ze verliefd is en misschien niet helemaal beseft waarmee ze mee bezig is. Praat een keer rustig met haar in plaats van dat je doet wat je net deed"
"ik probeer haar alleen te beschermen!"
"dat is toch nog geen reden om haar alles te verbieden?"
"ja dat is het wel..."
"ze is nog jong..."
"inderdaad, jong en roekeloos"
"okay, als jij niet met haar gaat praten, dan doe ik dat wel!"
"nee, ik heb al met haar gepraat en jij gaat dat nu niet weer doen!"
"ten eerste: je hebt niet met haar gepraat, maar tegen haar geschreeuwd. En ten tweede: ik ga me niet laten rondcommanderen door jou. Je bent hier niet de baas! Ik hou heel veel van je, maar ik ben niet je slaafje en onze kinderen zijn dat ook niet!" Zo was hun gesprek afgelopen en hoorde ik mijn moeder naar boven gaan. Ik ging op mijn bed zitten en veegde mijn  tranen weg. Ze opende langzaam de deur en kwam mijn kamer binnen en ging naast me op het bed zitten. Ze omhelsde me en ik begon weer te snikken. Mijn moeder zei: "word niet al te boos op je vader alsjeblieft... Hij wilt alleen het beste voor je..."
"door me te verbieden om met Chris om te gaan?"
"ik vind ook dat hij het anders heeft kunnen aanpakken, maar Chris moet je vader gewoon bewijzen dat hij wel een goede vriend van jou zou kunnen zijn"
"oh alsjeblieft, mijn vader zou hem nog niet accepteren wanneer hij mijn leven zou redden"
"misschien wel... Neem hem een keer mee naar huis, zodat we een gesprekje met hem kunnen voeren. Oh, voordat je dat doet laat hem dan eerst alleen met mij spreken..."
"dus van jou mag ik gewoon nog met hem omgaan?"
"natuurlijk. Je bent nou eenmaal niet elke dag zo vreselijk verliefd..."
"dank je wel mam! Ik hou zo veel van jou!"
"doe het trouwens wel een beetje stiekem, zodat je vader het niet ziet..." Ik knikte blij en gaf haar een grote knuffel. "let wel op! Je vader heeft wel gelijk over Chris' gezin! Als ze iets willen, dan krijgen ze het! Ik wil Chris niet meteen vooroordelen, maar pas wel op" zei ze nog. Ik knikte en gaf haar een kus op haar wang. "zal ik dan vragen of hij nu langs wil komen?"
"natuurlijk!" Ik pakte snel mijn telefoon en typte:

   Julia: mijn moeder wilt je ontmoeten! Kom snel hierheen en kom door het raam als je niet levend gebraden wil worden door mijn vader!
   Chris: ik kom eraan!

Na een kwartier klom Chris door mijn raam. Hij zag mijn moeder en liep naar haar toe. Hij reikte zijn hand naar haar uit en stelde zich netjes voor. Mijn moeder stelde zich ook voor en zei toen tegen mij zonder geluid te maken: "hij heeft wel manieren!" en stak een duim op. Ik glimlachte en gaf Chris een kus op zijn wang. Chris haalde van achter zijn rug een bloemetje vandaan en deed dat bloemetje in mijn haar. We praatten een beetje met z'n drieën en ik kreeg echt het idee dat mijn moeder Chris wel mocht. Gelukkig...

Na een tijdje zei mijn moeder dat ze even met mijn vader ging overleggen. Ze stond op en liep de kamer uit. Plotseling zag ik een flits voor me een grote bosbrand. Ik zag een boom vallen. Nog een flits en ik hoorde en meisje me vertellen dat ondanks het feit dat Chris gewond was hij me uit de brand heeft gered. Weer een flits en ik was weer terug in de normale wereld. "Chris, volgens mij heb je me ooit uit een bosbrand gered..." zei ik. Chris fronsde zijn wenkbrauwen. "misschien... Ik kreeg net weer een flits waarin ik jou uit een brandend bos droeg terwijl ik nauwelijks kon lopen" Het was zo raar. Ik kon me helemaal niets herinneren... Chris ging naast me op mijn bed zitten. "ik hoop dat je vader me toch ooit gaat accepteren..." zei hij terwijl hij verdrietig naar de grond keek. "ik ook..." zei ik. Chris keek me aan en gaf me een kus. Hij legde zijn handen op mijn wangen. Ik legde ook mijn handen op zijn wangen. Chris' handen gingen van mijn wangen naar mijn middel en hij trok me dichterbij hem. "yaaaay!" hoorde ik Fleurtje roepen. Chris en ik lieten elkaar snel weer los en keken naar Fleurtje die blij in haar handen aan het klappen was. Daarna rende ze naar Chris en gaf hem een knuffel. "Chris is terug!" riep ze blij. We gebaarden snel naar Fleurtje dat ze stil moest zijn. Ze sloeg haar hand voor haar mond en zei: "oepsie..." Niets lang daarna hoorden we iemand kwaad de trap op rennen. Fleurtje gooide snel een deken over Chris en duwde hem op mijn bed. "stil zijn hoor! Anders dan gaat mijn vader je vermoorden" fluisterde ze. Mijn vader kwam mijn kamer binnen rennen. "waar is die Christiaan?!" riep hij kwaad. "ik vertel je waar hij is zodra je een beetje respect voor hem hebt! Hij heeft me ten slotte wel uit een brandend bos gered!"
"hoe weet jij dat nou weer? Ze hebben je geheugen toch... Oeps... Dat had ik niet moeten zeggen..."
"dus jij wist al dat hij mijn leven heeft gered! Wees hem dan dankbaar! Of ben je hem soms niet dankbaar? Had je liever dat ik in dat bos was verbrand?"
"okay! Okay! Bedankt Christiaan, voor het redden van mijn dochter haar leven! Ben je nu tevreden?"
"beloof me dat je hem levend houdt wanneer hij tevoorschijn komt"
"okay! Ik beloof het!" zei hij geïrriteerd. Chris kwam langzaam onder de dekens vandaan. Mijn vader haalde diep adem en reikte een hand uit. Chris nam de hand een beetje nerveus aan. Ik kon duidelijk zien dat mijn vader zijn hand kapot probeerde te knijpen. Ik wist heel goed dat hij een grote fout had gemaakt. Ik wist inmiddels dat Chris een heel klein beetje veer sterker was dan mijn vader. Hij kneep terug. Mijn vader's gezicht vertrok en hij liet Chris los. "stevige hand" mompelde hij terwijl hij zijn hand los schudde. Mijn vader keek nog steeds kwaad naar Chris. "dag, Christiaan. Ik zie je waarschijnlijk nog wel een keer" zei hij terwijl hij de kamer uit liep. Chris draaide zich naar mij toe. "ik ga denk ik weer. Ik hoop tot later, als je vader me levend laat..." zei hij. Ik lachte. Hij gaf me een kusje. Fleurtje begon te klappen en te juichen. Mijn moeder lachte en zwaaide Chris gedag terwijl hij uit het raam sprong. Mijn vader stond chagrijnig buiten mijn kamer. Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. "dank je wel pap... Ik beloof dat als hij mij iets aandoet jij hem eigenhandig mag afhandelen. Maakt dat je weer blij?" zei ik. Hij schudde lachend zijn hoofd. "ik hoop het niet. Hopelijk is hij inderdaad net zo geweldig als jij zegt dat hij is"
"ik houd van je pap"
"ik ook van jou Julia"

Acceptert Julia's vader Chris inderdaad? Of doet hij alleen alsof? Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella