de winnaars

Hoofdstuk 21

Het was vroeg in de ochtend en ik werd wakker. Ik hoefde niets te doen vandaag, dus ik draaide me weer om en probeerde opnieuw in slaap te vallen. Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder. Ik schrok een beetje en keek snel wie het was. "Chris? Wat doe je hier zo vroeg?" vroeg ik terwijl ik me naar Chris toe draaide. "sorry, hopelijk ben je niet boos. Ik had vanochtend wat problemen thuis en..." Chris raakte met zijn vingers de achterkant van zijn nek aan en liet zijn vingers zien. Ze zaten onder het bloed. Ik zuchtte en stapte mijn bed uit. Ik liep naar mijn kast en haalde het medicijn eruit. Ik smeerde het op Chris' snee en zei dat jij even rustig mocht komen zitten en uitleggen wat er aan de hand was. Ik ging samen met Chris op de bank zitten en luisterde naar wat hij te vertellen had. "mijn stiefvader had weer eens de pest aan mij... Ik heb mijn hele leven gevoeld dat ik me moet bewijzen voor iedereen. Ik bedoel: gisteren moest ik mezelf aan jouw vader bewijzen en hij mag me volgens mij nog steeds niet helemaal. Ik moet me thuis constant aan mijn moeder bewijzen. Ik moet bewijzen dat ik om kan gaan met haar nieuwe man. Ik moet me aan hem bewijzen. Ik moet bewijzen dat ik ook een persoon ben en dat ik hem kan accepteren... Maar niemand accepteert mij... Vanochtend werd ik extra vroeg wakker om de auto van mijn stiefvader schoon te maken. Hij is verslaafd aan zijn auto. Hij houdt meer van zijn auto dan van mijn moeder, dus ik besloot om iets aardigs te doen en hem schoon te maken. Toen hij en mijn moeder wakker werden was mijn moeder trots op me en mijn stiefvader speelde het mee. Hij zei dingen zoals: ik hou van mijn zoon. Iets wat ik eigenlijk altijd al van hem had willen horen, maar zodra mijn moeder weg ging fluisterde mijn stiefvader dat hij me nog steeds haatte en dat ik alleen maar zoetsappig probeerde te doen zodat hij weg ging. Ik was erg verdrietig en teleurgesteld, maar het ergste was dat ik bij het ontbijt rook dat er een raar geurtje aan mijn water zat. Ik liet het mijn moeder checken en ze vertelde me dat het water vergiftigd was... Toen ben ik kwaad weggerend. Ik had gewoon niet moeilijk moeten doen en het vergiftigde water moeten drinken. Dan zou alles nu makkelijker zijn!"
"nee Chris! Zeg dat nooit meer! Ik laat je niet meer terug gaan naar die plek. Vanaf nu woon je hier!"
"en je vader dan?"
"het boeit me letterlijk niets wat mijn vader hiervan vindt! Als ik jou nu terug laat gaan dan vind je stiefvader wel een andere manier om je af te maken!" Ik realiseerde me dat ik was opgestaan van woede. "blijf alsjeblieft even hier" zei ik en ik liep mijn kamer uit. Ik rende naar mijn moeder en legde alles uit. Ze begreep het volledig en stond toe dat Chris bij ons mocht blijven wonen. Mijn vader zuchtte en liet het ook toe. "maar hij slaapt nergens in de buurt van jou kamer! Laat hem maar ik de kelder slapen ofzo!" voegde hij daaraan toe. Ik bedankte mijn ouders en rende terug naar Chris. "dank je wel Julia..." zei Chris. "jij zou hetzelfde doen, toch?" zei ik terwijl ik weer naast hem ging zitten. Chris knikte en kuste me. Zoals altijd kwam Fleurtje precies op het juiste moment binnenrennen. "yaaaay!" juigde ze weer. Ik vertelde haar dat Chris hier bleef wonen en ze vond het helemaal te gek. Volgens mijn vader moest hij in de kelder slapen, maar dat ging natuurlijk niet gebeuren. We hadden nog een logeerkamer die vanaf nu Chris' kamer was. Hij sliep tussen mijn en James' kamer. James vond het ook leuk dat Chris bleef. Chris probeerde blij te lijken, maar ik kon duidelijk zien dat niet blij was. Dat was ook logisch aangezien zijn vader een poging heeft gedaan om Chris te vergiftigen...

Toen Chris zich een beetje beter voelde gingen we ontbijten. Tijdens het ontbijt zat Chris een beetje voor zich uit te staren. Mijn vader zat de hele tijd naar Chris te staren en volgde zorgvuldig elke beweging van hem. Zodra hij ook maar een beetje meer mijn kant op keek spande hij zich aan. Chris keek naar zijn volle bord. Hij bleef staren, diep in gedachten verzonken. Hij zat onrustig met zijn vingers op de tafel aan het tikken. Ik legde mijn hand op Chris' hand en Chris schrok op uit zijn gedachten. Hij keek me aan. Ik zei: "zal ik bewijzen dat dit eten niet vergiftigd is?" Chris schudde snel zijn hoofd. "ik vertrouw jullie wel, maar ik heb gewoon niet zo'n honger..." hij nam een klein hapje van zijn eten. "je hoeft niet te eten als je geen honger hebt..." zei mijn moeder. Chris legde zijn bestek neer en vouwde zijn armen over elkaar. Na het ontbijt bedankte Chris mijn ouders dat hij hier kon blijven. Hij hielp mijn moeder met afwassen. Mijn moeder was helemaal gek op Chris, in tegendeel tot mijn vader. Ik kon duidelijk zien dat hij Chris voor geen cent vertrouwde. Ik ging nog even verder met het klaarmaken van Chris' kamer.

Na een tijdje kwam hij zijn kamer binnen. Ik was net klaar. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kusje op zijn wang. "als je me nodig hebt, dan ben ik in mijn kamer" ik liep naar de deur. "nogmaals bedankt" zei Chris. Ik gaf hem een kushandje en liep de kamer uit.

Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella