de winnaars

Hoofdstuk 25

De volgende dagen gingen erg goed. Natuurlijk was het wel heet en vermoeiend in de woestijn, maar de meesten konden daar wel mee omgaan. De jongens en meisjes begonnen steeds beter met elkaar op te schieten.

Na een paar dagen kwamen we aan bij de oase waar we onze voedsel voorraad bijvulden en we ons volgende kamp neerzetten. Chris en ik legden nog wat bloemen die we in de oase konden vinden voor de deur van de hut die ooit van David was geweest. Daarna gingen wij ook slapen. De volgende dag trokken we weer verder.

Weer een paar dagen later kwamen we aan bij de grens van het besneeuwde land. Ik had me goed voorbereid op dit moment en iedereen had een jas meegenomen. Iedereen was gefascineerd door de plotselinge grens tussen woestijn en eeuwige winter. Chris en ik ook, ondanks wij het al eerder gezien hadden.

Zo liepen we weer dagen door de sneeuw. We zetten nog voor het donker was ons kamp op en we blijven bij elkaar. We gingen niet snel vooruit, maar we hadden nog genoeg voedsel bij ons.

Na een paar dagen kwamen we aan bij de grote ijzeren muur. Chris sprak de groep aan. "ik heb goed nieuws en ik heb wat minder goed nieuws!" riep hij. Iedereen keek hem vragend aan. Chris ging verder. "het leuke nieuws is: we hebben nog maar drie dagen te lopen! Daarna zijn we bij de uitgang. Het minder leuke nieuws, of eigenlijk meer een waarschuwing: voordat we het spel uit kunnen moeten we eerst een gigantische robot schorpioen uitschakelen... Jullie moeten jullie best doen om in leven te blijven terwijl Julia en ik het ding uitschakelen. Zijn jullie we klaar voor?" zei hij. Iedereen begon enthousiast te juichen. Chris keek me tevreden aan. "het is ons bijna gelukt" zei hij tegen mij. Plotseling raakte hij de achterkant van zijn nek aan met zijn vingers en zag ik dat zijn nek weer aan het bloeden was. Ik pakte Chris' medicijn en haalde het laatste beetje eruit. De fles was nu leeg. Ik zei tegen Chris dat dit de laatste keer was dat ik hem kon genezen omdat het medicijn op was. Ik smeerde het medicijn op zijn nek. Daarna trokken we weer verder.

Na vijf dagen kwamen we bij de deur. We liepen uiteindelijk toch langzamer met de grote groep, maar zodra we de deur gevonden hadden drukten we op de grote rode knop en ging de deur open. We liepen naar binnen en hoorden weer dezelfde stem dezelfde boodschap vertellen. Alleen voegde hij daaraan toe: "helaas is onze reuze schorpioen vernietigd, dus hebben we een leuke vervanging..." en ineens verscheen er een gigantische levensechte draak voor ons. De groep verstopte zich. Net zoals Chris verteld had. En nu stonden Chris en ik alleen voor deze gigantische, woedende en vuur spuwende draak...

Hoe gaan ze de draak verslaan? Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella