de winnaars

Hoofdstuk 16

Na een uur was iedereen klaar met ons te feliciteren en ging het feest gewoon weer verder. Er werd een rustig en mooi liedje opgezet en ik zag hoe iedereen plaats maakte voor een dansvloer. Verschillende mensen gingen daar met z'n tweeën dansen. Zoals ik al gehoopt had stapte Chris voor mij en reikte een hand uit. "wil je dansen?" vroeg hij. Ik glimlachte en knikte. Ik nam zijn hand aan en we liepen de dansvloer op. Iedereen begon ineens druk tegen elkaar te fluisteren. Ik keek verbaasd rond. Iedereen stond ons aan te staren. Ik keek Chris weer aan. Hij glimlachte en sloeg zijn handen om mijn heupen. Ik sloeg mijn handen om zijn nek. Na een tijdje ging iedereen gewoon weer door met dansen of kijken.

We bleven een uur dansen en ik kon er maar geen genoeg van krijgen. Plotseling voelde ik iets op de achterkant van Chris' nek. Ik ging er met mijn vinger overheen. "wat is dat?" vroeg ik. Chris lachte. "er is mij verteld dat ik ooit gesneden werd door de haak van een enorme robot schorpioen, maar daar geloof ik niets van. Ik heb eigenlijk geen idee wat dat is..." zei hij. Ik begon ook te lachen. "een enorme robot schorpioen?" lachte ik. Chris lachte ook. We gingen weer door met dansen.

Na een tijdje zei Chris dat hij zich misselijk voelde en dat hij even uit de drukte moest. Hij vroeg of ik met hem mee wilde. Natuurlijk zei ik ja. Waarom was Chris ineens zo misselijk? Hij struikelde ook de hele tijd over zijn eigen voeten terwijl we naar buiten liepen. "gaat het wel?" vroeg ik hem. Hij fronsde zijn wenkbrauwen en knikte, maar ik kon duidelijk zien dat hij niet okay was. Hij greep ook de hele tijd naar de achterkant van zijn nek. Ik zag dat het een bloedende snee was. "je bloed!" riep ik. Hij keek naar zijn vingers die onder zijn bloed zaten. Plotseling viel hij flauw op de grond. Ik wilde naar binnen rennen om hulp te halen, maar ik zag dat het Alice al buiten stond. Ze rende naar Chris en bekeek de snee op zijn nek. Het duurde niet lang voordat ze iets uit haar tasje haalde en het op de snee druppelde. "wat is er aan de hand?!" riep ik. "deze snee zit gevuld met een soort gif. Er zit vooral carbon monoxide in. Het laat je langzaam in slaap vallen om niet meer wakker te worden... Maar het heeft een ander effect op hem. Hij valt gewoon zo nu en dan flauw... Hier zal hij de rest van zijn leven last van hebben. Hier, druppel dit op zijn snee als jij weer flauwvalt" zei Alice. Ze gaf me een flesje. "hoe weet jij hier zo veel over?" vroeg ik terwijl ze haar tasje weer inpakte. "ik weet het niet... Ik herken dit gif. Ik weet niet meer waar van, maar ik herken het wel. Bovendien wil ik later dokter worden. Ik heb vrijwel altijd wel iets op zak" zei ze. "dank je wel"
"graag gedaan, let goed op hem" zei ze. Ik knikte en Alice liep weer naar binnen. Ik zag dat Chris zijn bewustzijn weer terug had en dat hij wrijvend over zijn nek weer ging staan. "wat was dat?" vroeg hij bij zichzelf. "je bent vergiftigd, maar geen zorgen! Ik kan je genezen" zei ik terwijl ik hem het flesje liet zien. "enorme robot schorpioen kan dus toch wel echt gebeurd zijn..." mompelde hij. We barstten in lachen uit. "maar wat nou als ik flauwval en jij er niet bij bent?" vroeg hij. Ik glimlachte. "dan moeten we maar dicht bij elkaar blijven" zei ik. Chris leek het erg serieus te nemen. "kan ik misschien bij jullie blijven wonen? Mijn vader wil me nog steeds dood hebben..." zei hij. "waarom wil je vader je dood hebben?"
"lang verhaal, maar ik heb het je toch al lang verteld?"
"nee..."
"nou, mijn ouders zijn uit elkaar en mijn moeder is opnieuw getrouwd en mijn nieuwe vader wil me heel graag dood hebben omdat hij zo'n hekel aan mij heeft..."
"ik herken dat verhaal ergens van... Maar ik heb geen idee waarvan..." zei ik. "Chris! Kom hier en schiet een beetje op!" zei een kwade stem achter ons. "ik kom eraan meneer..." zei Chris verslagen. Hij keek naar mij en zei: "dat is dus mijn stiefvader, maar zoals je al gehoord hebt moet ik gaan... Ik hoop dat ik je snel weer zie!" Hij omhelsde me en rende naar zijn stiefvader. Chris kreeg een klap op zijn achterhoofd en zijn stiefvader schreeuwde iets onverstaanbaars tegen hem. Ze liepen naar binnen. Ik had zo veel medelijden met Chris. Uit het gebouw liepen mijn ouders en James en Fleurtje. Het was weer tijd om naar huis te gaan.

Toen we weer thuis aankwamen liep ik naar mijn kamer. Toen ik me al omgekleed had hoorde ik iemand op mijn deur kloppen. "kom binnen" zei ik. De deur opende en mijn vader kwam mijn kamer binnen lopen. Hij ging naast me op bed zitten en zei: "ik zag je vandaag met die Christiaan samen dansen. Hij is de stiefzoon van de man die het grote kasteel achtige huis bezit. Zijn kinderen staan nogal vaak bekend als arrogant en als meesters van het manipuleren. Als ze iets willen dan krijgen ze het"
"pap, zo is Chris niet..."
"dat weet ik nog niet zo zeker, daarom verbied ik je nog langer met hem om te gaan..."
"pap! Je kan me niets verbieden!"
"dat  kan ik wel en daarmee is deze discussie afgelopen!" Hij stond op en liep mijn kamer uit. Ik had nog nooit iemand als Chris ontmoet. Ik hield van hem, maar mijn vader moest weer eens alles voor mij verpesten.

Gaan Chris en Julia elkaar stiekem toch nog zien? (lekker voorspelbaar😂) Zullen ze zich ooit nog wat herinneren over het spek? Wat gaat er verder gebeuren?
Bedankt voor het lezen!
Xxx Izabella