Vampire Kingdom

Chapter 4

THYONE

"Ang bilis ng araw talaga." Nakangusong sabi ko habang nakatungo sa table ko dito sa office, nag kakape naman si bianca sa kabilang table habang nag ta-type sa computer niya.

"Kuwento mona ano ba talagang nangyari?" nag-aalalang tanong ni bianca.

Napabuga ako nang hangin dahil nabanggit konga pala sakanya yung nangyari sakin kahapon.

"You know what? halos masanay na akong parte na sila ng panaginip ko but yesterday? It felt different, it felt like they were there, as if looking at me." I said.

"Well that's weird. sinong sila? atsaka malay mo mga totoong tao pala, mga naka abang sa labas ng bahay niyo." She said, this time she faced me.

"You don't understand." I said.

Ininom ni bianca ang coffee niya.

"Ano pa ang naalala mo sa panaginip mo? pero sige, there's a time na naniwala ako kay lolo, at hindi sa tinatakot kita ha. Pero what if totoo yung theories about sa vampire? what if naninirahan lang sila dito, nakamasid lang sila. baka nga madami na silang napapatay na tao!"

"I really want to believe that they are real pero based sa research ko, they tell me that they weren't real." I said.

Pareho kaming natigilan ng biglang may tumawag kay bianca, parehas kaming napa ayos ng upo nang makitang ang head manager iyon.

Inayos niya ang salamin niya, "Pinapatawag ka sa CEO's office." he said.

Sumenyas lang sakin si bianca at nag madali nang umalis.

Naiwan akong mag isa.

Sigh.

Tama na muna about sa vampires, kaya siguro ako nanaginip dahil sa mga yan eh dahil sa kakaisip.

Tinitigan ko ang tinatrabaho ko, dapat ay tapusin kona muna to.

Until our shift ended... hindi padin nakakabalik si bianca mula sa CEO’s office, hindi ko tuloy alam kung hihintayin kopa siya dahil baka pinag over time siya ng CEO namin.

Isa pa ay inaantok na ulit ako.

My phone beeped while I was driving, dinampot ko iyon at tiningnan, good thing ay naka red light pa.

Kuya Cian:

I’ll be home late, go cook for dinner. :)

Nag reply lang ako sakanya ng Okay, take care. at pinatay na ang phone, malamang ay late ding dadating si cristal, dahil palagi namang over time iyon sa hospital.

Inaantok na talaga ako.

Nang makarating ako sa bahay ay naligo lang ako at nahiga na, hindi naman ako inaantok, pwede din namang umorder nalang si cristal, pagod na pagod talaga ang katawan ko.

Mabilis lang akong nakatulog dahil malamig ang loob ng kuwarto ko.

"Thyone."

Panaginip. alam kong panaiginip ito.

Nilingon ko ang paligid ko, mas madilim ang kuwarto ko kumpara kanina.