Vampire Kingdom

Chapter 9

THYONE

Nag mamadali kaming bumalik sa bahay, halos gamitin nanga ni katherine ang vampire's speed niya pero inalala niya padin na isang tao lang ang kasama niya.

Hawak niya ako sa kamay habang tumatakbo kami pabalik, marahas na binuksan ni katherine ang pinto at mabilis kaming pumasok sa loob, naabutan pa naming hawak ni kuya cian sa kuwelyo ng damit yung lalaki.

Napangisi ito nang makita kami.

"Guys! what are you doing?!" Katherine asked them, she gritted her teeth.

"Lukas, Let's get out of here! Faster!" Hinawakan ni katherine si lukas sa pulso at mabilis na hinatak, para silang tinangay ng hangin sa sobrang bilis na umalis, rinig nalang namin ang kalabog ng pinto.

"What happened?" Kunot noong tanong ni kuya.

"We heard something outside, and Katherine felt something dark, she said it was a bad vampire." I said, I swallowed hard.

Nag panic si kuya, "Shit! are you okay?!" He asked, hinawakan niya ako sa magkabilang balikat.
         

"I’m okay... kuya natatakot nako dito." I said and bit my lower lip.

"Kuya..." I called him, his worried eye looked at me.

"Ano iyon?" Marahan niyang tanong.

"Sino yung kanina? parang nakita kona siya." Sabi ko, nawalan naman ng ekspresyon ang mukha ni kuya.

"Mag pahinga na tayo Luna." Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa couch, sinundan ko siya ng tingin, hanggang ngayon ba ay wala padin siyang balak na mag paliwanag sakin? dalawang araw nang hindi nasasagot ang mga katanungan sa utak ko.

"Let's sleep Thyone." He said.

 

Hindi nako nagsalita at dumeretso nalang sa aking kuwarto.

 

Ilang oras na ang nakalipas ay hindi padin ako dinadapuan ng antok, dahil stress na din ako sa kakaisip ng mga bagay bagay sa mundong kinagagalawan ko sa mga oras nato ay nakaisip ako ng kalokohan.

     

 

Sumilip ako sa bintana at napangiti ako ng makitang hindi kataasan ito mula sa terrace, mula sa terrace ay mas madali ding makakatalon hanggang ibaba.

 

Kaya hindi nako nagdalawang isip na dahan dahang lumabas tumalon.

Kung hindi sasabihin ni kuya ay ako na mismo ang mag hahanap ng mga kasagutan sa isip ko.

  

"Ouch."  daing ko ng mapaupo ang pwetan ko, masakit din ang mga tuhod ko pero slight lang naman.

  

Bago pako makabulabog ay minabuti ko nang tumakbo palayo.

Naglakad lakad lang ako, biglang nawala ang takot sa dibdib ko, maliwanag din ang buwan sa langit, malamig ang hangin at naririnig ko ang huni ng mga ibon.

Tumingala ako sa mga puno, karamihan ay may kulay pink at red.
  

"Wow ang ganda." Natulala ako sa ganda.