from till i wake up

Hoofdstuk 14

lisa pov

ik doe de deur open en stap de koude buiten lucht in. Het sneeuwt nog steeds en Londen is nu al helemaal bedenkt me een dik pak. ik loop de straat over en loop langs de straat van jade. de studio is loop afstand net zoals alle andere belangrijke dingen. mijn werk zit ook om de hoek en ik woon dus ontzettend dicht bij jade. ik loop langs het park en dan zie ik het gebouw al in zicht. Het is een super groot gebouw. helemaal van glas en er is een super grote ingang.

ik loop langs de balie en naar de liften. mijn hart gaat echt tekeer en eigenlijk kan ik niet meer lopen maar ik ga door. ik moet naar Niall toe en in zijn armen uithuilen. ik hoop zo dat hij niet boos wordt. Niall is nooit boos maar nu. nu weer ik het niet. Misschien moet hij me wel verlaten omdat ze vinden dat one Direction nog geen kinderen mogen. ik stap de lift in en wacht totdat de deuren weer open gaan. wat als hij wil dat ik het weg laat halen. ik wil ook nog geen kinderen maar ik vind dat je een kindje niet kan weg laten halen. dat doe je gewoon niet. De lift deuren gaan open en ik stap de hal op. mijn hart gaat nog sneller kloppen en ik houd het niet meer van de zenuwenen. ik loop verder en dan zie ik iemand aan komen lopen. ik kijk goed en ik herken de loop. het is Niall. hij komt op me afgelopen en niet veel later staat hij recht voor me. Hij glimlacht breed en pakt me vast. hij plaatst zijn lippen op die van mij en ik geniet er van. misschien is dit wel mijn laatste kus. misschien wil hij me niet meer. Niall trekt zich en kijkt me nog steeds blij aan. ik probeer ook te glimlach maar het lukt me niet. inplaats van dat ontsnapt er een traan uit mijn oog hoek. ik veeg hem snel weg maar Niall heeft hem al gezien. 'Babe' zegt hij en hij kijkt me bezorgt aan. er ontsnappen nu nog wat meer tranen en Niall slaat 2 stevige armen om me heen. ik leg mijn hoofd op mijn schouder en huil. ik had dit echt even nodig. 2 lieve, stevige en veilige armen om me heen van de jongen die ik van mij mag noemen. Ik begin harder te huilen en ik voel dat niall me steviger tegen hem aandrukt. ik vind het altijd zo fijn dat hij me eerst altijd even vast houd als ik verdrietig ben en dan pas vraagt wat er aan de hand is. Ik voel dat Niall's greep zwakker word en hij trekt terug. 'Babe wat is er' vraagt hij bezorgt. ik slik en veeg wat tranen weg. niet dat het help want ze stromen nog steeds. 'Ik ben...' probeer ik uit te brengen maar ik kan het niet. het lukt me gewoon niet. Niall's leven gaat voor goed veranderen. ik wil hem niet verdrietig maken. 'vertel alsjeblieft' zegt hij weer. Hij veegt wat tranen van mijn gezicht en kijkt me nu heel bezorgt aan. ik kijk naar zijn voeten en zucht eens diep. Ik moet het nu echt vertellen. 'ik ben zwanger' fluister ik. hopelijk heeft niall het niet gehoord maar helaas. 'je bent wat' zegt hij wat harder. ik schrik er van en begin weer harder te huilen. 'het spijt me zo' snik ik. Niall's hand glipt uit die van mij die die net de hele tijd vast had en zijm andere hand verdwijnt van mijn heup. ik voel hem nu niet meer en dat betekent dat hij het niet leuk vind. ik kijk nog steeds naar de grond en ik durf niet op de kijken. ik hoor Niall niet meer alleen het gesnik van mij zelf. Heel rustig hef ik mijn hoofd en ik zie Niall met zijn handen in zij haar iets verder op staan. ik kijk hem verdrietig aan maar hij kijkt niet naar mij. De tranen stormen nu als watervallen uit mijn ogen en ik kan niks meer zien. 'Het spijt me echt heel erg' huil ik nog is. ik hoor

Niall stappen zetten en opeens voel ik zijn hand op mijn buik. ik kijk geschrokken op en zie hem vlak voor me staan. zijn gezicht staat niet blij maar zijn hand ligt op mijn buik. is dit een goed teken of slecht. ik weet het niet. Hij kijkt op van mijn buik en nu kijken zijn ogen mij aan. opeens begint hij te glimlachen en hij tilt me op. 'we krijgen een kindje' zegt hij opeens blij. ik schrik van zijn opeens blije reactie en besef nog niet echt dat hij het echt leuk vind. ik kan het ook eigenlijk noet geloven. hij leek net nog zo ongelukkig. 'vind je het leuk' zeg ik zacht en er staan nog steeds tranen in mijn ogen. ik heb ondertussen mijn benen om hem geslagen en kijk hem al wat blijer aan. 'tuurlijk ben ik blij' zegt hij en hij glimlacht van oor tot oor. ik glinlach nu ook voorzichtig en de zenuwen zijn in een klap verdwenen. 'echt' fluister ik. Niall glimlacht nog meer en veegt de laatste tranen van mijn wangen. 'ja' zegt hij. ik kan nu niks anders mee dan glimlachen en dan druk ik mijn lippen op die van hem.