from till i wake up

Hoofdstuk 28

jade pov

'In dit moeilijke leven had ik maar 4 letters nodig en eigenlijk heb ik dat nog steeds. Iedereen op deze wereld heeft deze letters nodig. zelfs jij mama. ik weet dat jij deze letters eigenlijk niet zo mooi vind maar voor mij betekenen ze heel veel. de M, de A, de M en de A. die vormen namelijk het word mama. en dat word betekent veel voor mij. Want je hebt een mama nodig in je leven en ik was de geluksvogel die jou zo mocht noemen. Jij bent mijn mama. Ik wil worden zoals jij mama. zijn zoals jij. doen zoals jij. ik wil net zulke mooi haar krijgen als jij. Mijn mama dat ben jij. die mooie grote bruine ogen waar ik zo lang naar kon kijken. ik realiseerde me dan altijd dat jij mijn moeder was. De gene waarbij ik kon huilen. de gene waarbij ik kon genieten van het leven. 8 jaar dat ben ik nu en al zo veel mee gemaakt. verdriet en pijn maar mama, ook heel veel geluk en blijdschap. je hoeft niet bang te zijn mama. ik heb een geweldig leven gehad met jou en ik vergeef je al die keren dat je weer is te laat was. ik wil je juist bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan. sommige kinderen zitten op deze leeftijd alleen maar op de bank en weten geen eens wat dood betekent en om eerlijk te zijn weet ik er ook niet veel van maar mama, een ding weet ik wel. ik zou jou nooit meer kunnen horen praten. die prachtige stem die je altijd gebruikte om me wakker te maken en om te vertellen dat je van me hield. ik geloofde je. Je zei altijd dat alles goed was. dat we samen zouden leven. ik geloofde dat ook. Je vertelde me altijd dat er niks mis kon gaan en dat we samen de wereld aan konden. alweer geloofde ik je. Ik heb je nooit niet geloofd. Want mama, jou stem klonk zo vertrouwt maar je hebt gelogen. ik had niet gedacht dat jij dat zou doen mama. Maar je hebt het toch gedaan en daarom sta ik hier nu voor ontzettend veel mensen die van jou houden een speech te houden met mijn vader naast me. hand in hand want zonder hem kan ik dit niet. Bedank dat je hem bij mij hebt gebracht mama. Zayn hoort bij mij, bij jou en bij ons. ik kan me geen leven meer voor stellen zonder hem. bedankt mama voor alles dat je voor ons hebt gedaan. De meeste mensen houden een speech voor de mensen die nog leven. voor de mensen die hier huilend zitten te kijken naar een kist waar iemand dierbaars in ligt maar ik mama, nee ik doe dat niet. ik doe dit voor jou. want ik mis je mama. ik wil en kan niet leven zonder jou. die vier letter zou ik nooit vergeten mama. ik zou jou nooit vergeten. want jij bent voor altijd mijn mama en niemand kan dat veranderen. ik zou niemand in mijn leven toe laten die probeert om jou na te doen. Want dat kan namelijk niet. niemand kan jou plaats in nemen omdat jij bijzonder was. voor mij, voor je vrienden en voor je vriend. wij moeten door leven zonder jou aan ons zeiden. wij moeten door leven zonder de gene die zo ontzettend veel betekend in ons leven. Jij was een vriendin voor al je vrienden, je was de vriendin voor de jongen die jou hart had gestolen en je was mijn moeder. Jij was belangrijk in het leven mama. jij kan niet bij ons weg gaan. en ik weet dat dit geen natuurlijk dood was mama. ik weet dat je vermoord bent. ik wil daar niet over nadenken. maar mama wees maar niet bang. ik zou nooit maar dan ook nooit die vent mijn vader noemen want dat is hij niet. de enige die ik mijn vader noem is de jongen die hier nu naast me staat en mijn hand vast houd. de jongen waar jij stapel verlieft op was. dat is mijn vader en samen gaan wij proberen om verder te leven, maar mama, ik kan je niks beloven want ik hou te veel van jou. Ik zou het liefst nu door mijn benen zaken. me laten vallen op de grond en niet meer op willen staan. ik wil namelijk naar jou toe. ik wil je weer vast houden. ik wil je weer knuffelen. ik wil weer de keuken in lopen en dan versteent blijven staan als ik 2 stapel verliefde mensen zie die niet van elkaar af kunnen blijven. ik wil weer leuk kunnen lachen met ze 3e en ik wil weer genieten van het leven. ik zou dat zo graag weer willen. net zoals vroeger maar dat kan niet meer mama want ik kan niet genieten van het leven als jij niet naast me staat. we are half a heart without you mama'

een piep en nog een piep. waarom allemaal piepjes. de dood is vreemd. heel vreemd. ik maak dingen mee. ik maak alles mee. ik kan in een leven stappen. ik kan luisteren naar iedereen en dat deed ik net ook. luisteren naar mijn dochter die een speech gaf voor mijn begrafenis. tranen stromen over mijn wangen. miley houd van me en ze heeft me vergeven. nog nooit heb ik zo'n mooie speech gehoord. ik wil naar haar toe. ik wil haar knuffel maar ik kan het niet. ik kan me niet bewegen en ik kan mijn ogen niet open doen. ik voel pijn. ik voel me verschikkelijk. maar ik wil het zo graag. weer hoor ik een piepje. misschien is het wel een bom die af telt. misschien kan ik straks ook niks meer horen. opeens voel ik een pijnlijke steek door mijn lichaam gaan en gaan de piepjes nog harder piepen. ik hoor nog meer geluiden. geschuivel en gefluister. tenminste daar lijkt het op. ik voel dat me hoofd opeens zwaarder word. mijn ogen worden zwaarder en opeens verdwijnt het geluid ook. nu is er niks meer. alleen een stille zwarte vlakte. alles is leeg. ben ik weg. is het afgelopen met mij. misschien was dat nog wel even afscheid. misschien was het horen en het voelen nog wel even een afscheid voor altijd en dan ben ik nu helemaal weg. gewoon weg. weg van de aarde. zou ik straks de andere doden tegen komen. mijn opa of mijn oom die toen ik klein was al waren gestorven door een vreselijke ziekte. zou ik ze straks na vele jaren weer voor me zien. ik wil dat helemaal niet. ik hou van me opa en mijn oom maar ik wil niet dood. ik wil naar miley. ik mis haar. ik wil haar terug. en zayn waar zou hij zijn. ze zeiden dat hij geraakt was. dat hij ook niet meer was. zou hij dan ook in deze wereld zijn waar ik nu in zit. iets donkers. misschien zie ik hem zometeen. die mooie ogen die me dan aan kijken met verdriet. ik weet het niet en eigenlijk wil ik het ook helemaal niet weten want ik wil hier niet zijn. ik wil terug. ik wil leven.