from till i wake up

Hoofdstuk 25

neeeeeee' schreeuw ik en ik kijk om me heen. ik moet naar binnen. ik kan hier niet blijven zitten. ik moet naar Zayn en Miley. ik sta ruw op en beginnen te rennen in de richting van de deur waar paul net uit kwam. ik trek de deur open en kijk roekeloos om me heen. 'ZAYN' schreeuw ik en ik begin te rennen. geen idee waar heen. maar ik zal ze vinden. het is mijn dochter. het is mijn vriend. niemand maar dan ook niemand komt daar aan.

Jade pov
Een schot. met een klap sta ik stil. Dat was er een. alweer. nee niet nog iemand. ik kijk met tranende ogen om me heen. maar er valt niks te bekennen. het was er één dat weet ik zeker. tranen lopen als watervallen over mijn wangen en veel zien kan ik niet meer. waarom gaan die fucking politie mensjes niet gewoon naar binnen. Misschien hadden ze dan nog een leven kunnen reden. maar nee dat doen ze niet. ze doen wat het beste is. nou sorry dit wachten heeft echt geen zin. als er iemand straks niet meer is. dan is het merendeels hun schuld. 'Liggen' klikt er opeens en die stem klok erg hard. zonder iets te zeggen laat ik me vallen en leg me handen op me hoofd. is dit hem. staat de moordenaar van iemand waarvan ik heel hou voor me. Heeft hij nu zijn pistool op mij gericht. ik knijp me ogen dicht. Wat gaat er gebeuren. opeens klikt er allemaal geschreeuw en nog meer schoten. ik schrik en kruip nu helemaal in elkaar. ik durf niet op te kijken. straks rijkt er nog een kogel mij. Ik blijf stil liggen en tranen vormen een plasje op de grond. dit is geen leven. dit kan je geen leven noemen. Doods bang liggen op de grond van een vliegveld. dat is geen normaal leven. helemaal niet zelfs. opeens klinken er nog meer schoten. ik leg mijn handen tegen me oren en knijp ze dicht. wat is er daar aan de hand. Vliegen er nu allemaal kogels over mijn hoofd. want zo voelt het namelijk. ik durf niet op te kijken. bang dat er één mij raakt. Ik begin harder te huilen. ik wil dit niet. bang op de grond liggen. ik wil bij Miley zijn. Ik wil bij Zayn zijn. Ik wil bij de jongens zijn. Ik wil bij..... Even stop ik met denken. ik wil bij mijn ouders zijn. dat is even wat ik dacht. en opzich is dat geen verkeerde gedachte. ouders zijn er voor je als je het moeilijk hebt. ouders zijn er voor je als je ze nodig hebt. maar helaas, dat soort ouders heb ik niet. helemaal niet zelfs. ik mis mijn ouders eigenlijk ook niet. ik mis alleen die ouders die ze vroeger waren. Niet de ouders die me zonder iets te zeggen het huis uit hebben gezet. maar toch op de een of andere reden verlang ik naar ze. ik wil dat ik vast word gehouden door ze. dat we kunnen praten over vroeger. hoe we altijd op vakantie gingen naar Griekenland, hoe we daar verstoppertje speelde in het appartement dat we huurde en hoe mijn vader dan altijd een telefoontje kreeg met de vraag of we iets rustiger mochten zijn. mijn moeder en ik lagen altijd helemaal ik een deuk omdat mijn vader zijn lach nooit kon inhouden als hij met die gene aan de telefoon was. en als hij dan opgehangen had dan proesten hij het uit. maar deze tijden zijn verleden tijd, geschiedenis. ik zou zo nooit meer met mijn ouders kunnen spelen. ik wil een goede moeder worden. en moeder waar mijn kinderen later trots op kunnen zijn. ik weet dat ik die kans bij Miley al verspeelt heb. ik heb haar alleen maar in gevaar gebracht. en misschien is mijn kleine meid er wel helemaal niet meer. Dan lig ik hier huilend op de vliegveld vloer te wachten totdat de schoten die ik nog steeds hoor gestopt zijn. Miley ligt misschien wel ergens, ergens in dit gigantische gebouw dood te gaan. of dat is ze al. als dat is kan ik niet meer leven. dan kan ik het nooit meer goed maken met haar. ze heeft dan een verschrikkelijk leven gehad. Eentje die verschrikkelijk begon en eentje die verschrikkelijk eindigde.'JADE RENNEN' klikt er opeens. ik schrik en wil opstaan en weg rennen maar dan bedenk ik me. ik hoor nog steeds schoten, wat als ik opsta en er net 1 over me vliegt. 'JADE RENNEN' klikt de stem weer. deze stem ken ik. heel goed zelfs. de bekende ierse stem. die van niall. zonder na te denken spring ik nu op en ren ik weg. 'JADE' hoor ik niall weer roepen. ik kijk om me heen maar blijf rennen. ik kan niks zien helemaal niks. de tranen hebben mijn zicht echt helemaal overgenomen. 'RENNEN' schreeuwt er weer iemand. dit keer ken ik de stem niet maar ik blijf rennen. ik probeer de tranen uit mijn ogen te vegen en probeer te kijken. wat heel even lukt voordat ze weer vol lopen met tranen. ik zie en deur en sprint er heen. wie zit er achter me aan. waarom moet ik rennen. ik ben uitgeput. ik wil helemaal niet rennen. ik wil rustig op de bank zitten en luisteren naar het gebabbel van miley. ik ruk in een keer de deur open en glip naar binnen. door mijn eigen voetstappen die op de vloer klonken kon ik niet horen of er iemand achter me aan rende maar nu ik stil sta hoor ik toch echt een hard kabaal dat op rennende voeten lijken. snel doe ik de deur weer dicht en tot mijn opluchting kan hij zelfs op stol. snel draai ik hem op slot en deins een paar stapppen achter uit. het zou niet lang meer duren voor dat de gene die achter me aan rende de deur heeft open getrapt. gespannen en met ontzettend veel zenuwen kijk ik naar de deur. waar nog niks gebeurd. opeens word er tegen de deur getrapt. ik schrik en deins nog meer achter uit. 'JADE' klinkt er hard. dat was bob, het kan niet anders. die stem. ik weet het zeker. ik voel allemaal rillingen over mijn lijf en sluit mijn ogen. 'DOE DIE DEUR OPEN' schreeuwt hij. Ik slik en blijf staan waar ik sta. Weer word er tegen de deur getrapt. Ik wet als hij dat nog is doet dan houd de deur het niet meer. ik kijk naar mijn handen die niet anders kunnen dan trillen. Ik kijk naar mijn voeten, die genageld staan op de grond en ik kijk dan weer naar voren. Achter die deur staat hij. De gene die mij zo iets aan gaat doen want die deur houd het niet langer. Ik ben bang dat als het Zayn was die geraakt is dat miley dan geen moeder meer zal hebben. Ik weet zeker dat bob me nu gaat vermoorden. 'miley' snik en ik laat me zakken door me benen en val op de grond. ' ik hou van je' fluister ik en tranen stromen over mijn wangen. 'het spijt me zo' zeg ik en ik sluit me ogen. Het is genoeg geweest. Bob schiet me neer. De politie pakt hem op, Miley gaat naar een pleeg gezin. Daar is ze veilig. Geen angst meer en geen te laat komende moeder omdat die de bus mist. Ze krijgt dan fantastische ouders. Ik ga dan met Zayn mee. Tenminste dat denk ik. Straks ik het helemaal geen Zayn die geraakt is. Misschien is het Miley wel. Tranen gaan nog harder stromen en ik begin nu ook harder te snikken. Misschien is het dan ook maar goed als ik nu ook dood ga. Dan ga ik met Miley mee. Dan kunnen we daar boven gelukkig samen zijn. kijken naar zayn. die hier verder leeft. hem aanmoedigen om verder te gaan. wat dat verdient hij. hij moet door leven als ik er staks misschien niet meer ben. miley en ik gaan dan het leven van zayn mee maken van boven. meemaken hoe hij weer verlieft word op iemand. daarmee trouwt en miscchien wel kinderen krijgt. achter zich laat wat er allemaal is gebeurd. mij vergeet. miley vergeet. nee hij zou ons nooit vergeten en dat wil ik ook niet maar hij moet zich niet op gaan sluiten ofzo omdat wij er niet meer zijn. Ik wil dat hij dan verder leeft. verder gaat met one direction. Hij is al zo ver gekomen. hij moet die droom niet opgeven maar ik wil niet dat miley geraakt is. ze is nog zo ontzettend jong. die kleine beentjes. en die kleine armpjes. die moeten nog groot worden. die lieve ogen en die geweldige kuiltjes in haar wangen. daar moeten mensen nog van kunnen genieten en dan haar hard. die nog gestolen moet worden later. door iemand die voor altijd van haar gaat houden. zoals zayn die van mij heeft gestolen. ik wil dat miley haar eerste kus nog kan mee maken. haar eerste vriendje. ik gun het haar zo. iedereen gunt het haar. een behulpzaam meisje dat een ontzettende moeilijke jeugd heeft gehad. ik hoop ook dat zij dat achter haar kan laten. Weer klinkt er een stomp tegen de deur en ik had goed gegokt want de deur zwaait open. in de deur opening staat bob. hij kijkt me woedend aan. Meestal had hij zo'n vreselijke glimlach op zijn gezicht maar nu niet. hij is woedend. zijn ogen spuwen zo wat vuur. ik voel tranen over mijn wangen rollen en ik kan niks meer doen. ik zit vast. hier in dit kamertje. klein is het niet maar toch ik zit op gesloten. 'Verloren, je hebt verloren' zegt hij nog steeds niet met die gemene glimlach op zijn gezicht. alleen maar die woede in zijn ogen. hij kijkt me aan en pak iets uit zijn zak. ik zit nog steeds op de grond. tranen rollen over mijn wangen. Ik wil opstaan. naar hem toe rennen. het pistool afpakken wat hij nu te voor schijn haalt en hem dood schieten. maar ik kan het niet. ik kan alleen maar denken aan wie die kogel geraakt heeft. is het Miley, is het Zayn. 1 van de 2 kan ik niet meer horen praten. als het miley is dan was haar laatste zinnetje. 'ik hou van je mama' ik kan het nog heel goed horen. al weer een dag geleden was dat. toen ze met lisa mee ging. Ik zei dat ik ook van haar hield en dat alles goed kwam. Nou niet dus. helemaal niet zelfs. en Zayn. zijn laatste zin. Die was precies het zelfde. 'ik hou van je' ik heb alleen niets terug gezegd. ik kon allemaal maar huilen. Een slap kind. dat ben ik. iemand die huilt. iemand die nergens tegen kan. 'het is voorbij' klinkt de stem van bob weer en hij heeft nu het pistool op mij gericht. jade waarom doe je niks. dit is de persoon die Zayn of Miley heeft vermoord. 'Ga staan' schreeuwt bob. Ik kijk hem bang maar boos aan. hij gaat me toch vermoorden. waarom zou ik nu nog naar hem luisteren. 'wat heb je met ze gedaan' schreeuw ik terug. hard en huilend. bob kijkt me woedend aan. hij staat nog steeds in de deur opening met zijn pistool nog steeds om mij gericht. 'ga staan' schreeuwt hij weer. ik schud me hoofd en tranen beginnen nog harder te stromen. 'ik wil weten wie je geraakt hebt ' schreew ik terug. bob kijkt me raar aan maar dan verschijnt er weer die gemene glimlach op zijn gezicht. Heeft nog steeds ontzettend veel woede in zijn ogen en daardoor ziet hij er nog veel enger uit. 'WIE' schreeuw ik. 'ik zei toch dat ik je leven zou verpesten' zegt bob best wel kalm. 'WIE' schreeuw ik. tranen stromen als watervallen over mijn wangen en ik ga hier echt stuk. 'ik ben bang dat je vriendje niet langer in die ene band kan zingen' mijn ogen worden groot en de watervallen worden nog groter. Zayn. het is Zayn. Zayn is er niet meer. de jongen van mijn dromen. De jongen die mijn hart heeft gestolen. De jongen die alles voor me betekende. 'KLOOTZAK' schreeuw ik. ik wil opstaan. ik wil hem aanvallen. ik wil hem dood schieten. ik wil hem nooit maar dan ook nooit meer zien. hij is een moordenaar. en dikke vetten moordenaar. de moordenaar van mijn vriend. mijn geweldige lieve knappe vriend. 'MOORDENAAR' schreeuw ik en ik duw mezelf om hoog. ik moet iets doen. ik moet Zayn laten zien dat ik woedend ben. ik moet bewijzen dat hij f* veel voor me betekende. Nee niet betekende, nee betekent. ik zou hem nooit vergeten. hij zou altijd in mijn hart blijven. meer dan de helft behoord aan hem en dat zou nooit maar dan ook nooit veranderen. wonder boven wonder kom ik over eind. bob kijkt me nog steeds woedend aan en de grijns is van zijn gezicht verdwenen. 'goed geluisterd' zegt hij kalm. 'IK DOE DIT NIET VOOR JOU, IK DOE DIT VOOR ZAYN' schreeuw ik. ik probeer zo stevig mogelijk op mijn benen te blijven staan maar makkelijk gaat het niet. Ze trillen en ik heb het gevoel alsof ik er zo door heen ga zakken. 'KIJK ME AAN' schreeuwt bob. ik kijk hem aan met de grootste woede die ik ooit heb gehad. nog nooit heb ik iemand zo veel pijn willen doen dan hem. die vreselijke man. ik wist dat hij tot dingen in staat was maar dit. dit had ik niet gedacht. iemand neer schieten. 'je hebt verloren jade' zegt hij kalm. ik begin nog meer te trillen en het liefst val ik nu gewoon neer op de grond. Ik heb verloren en ik ben verloren. ik kan nog maar 1 ding en dat is denken aan Zayn. aan waar hij is. hoe het met hem gaat. Of hij me nu ziet. of hij toe kijkt hoe ik straks zijn kant op kom. dan kunnen we samen leven. daar boven. dan kunnen we samen toe kijken hoe Miley ouder word. Hoe ze verder gaat leven. want ze moet. ik wil dat. ik wil dat ze mij en zayn achter haar laat. dat ze verder leeft met een nieuwe lieve moeder en een nieuwe lieve vader. Het blijft altijd mij dochter, onze dochter. ja Miley was onze dochter. Zayn was echt een vader. een goede vader. Eigenlijk vergat ik soms gewoon dat hij niet de echte vader was. Ik sluit mijn ogen. het is goed geweest. ik wil geen angst meer. ik ga wel naar Zayn. 'schiet maar' zeg ik kalm. 'ik ga wel naar Zayn, beloof me alleen dat je Miley niks aan doet, je hebt me leven verpest, je missie is geslacht, laat Miley me rust' maak ik mijn zin af. ik voel woede, verdriet. ik wou dit eigenlijk schreeuwen maar ik zeg het kalm want ik weet dat het geen zin meer heeft. 'I love you miley' fluister ik heel zacht zodat niemand het hoort. Tranen stromen over mijn wangen. het laatste wat miley zei was dat ze van me hield. en nu doe ik het zelfde. ik hou van je Miley. ontzettend veel. Ik laat me ogen zakken en wacht totdat die verschrikkelijke kogel me lichaam raakt. Liever snel dan langzaam. ik wil geen pijn hebben. ik hou niet van pijn. dat heb ik mijn hele leven al gehad. pijn en verdriet maar toch ook veel liefde, geluk en vreugde. ik dacht dat de liefde, geluk en het vreugde het van de pijn en de verdriet aan het winnen waren maar dat heb ik dus fout. ze hebben gewonnen. de pijn en het verdriet zijn de 2 winnaars van mijn leven. Ze waren toch met meer. meer pijn dan vreugde en meer verdriet dan blijdschap. Maar de liefde zou door niks overtroffen kunnen worden. de 2 liefdes in mijn leven. Miley en Zayn. ik heb moeilijk tijden gehad maar we hebben het samen door staan. toen Zayn vreemd was gegaan dacht ik dat het onze einde was maar dat had ik fout. onze liefde was zo sterk. we hoorden bij elkaar en dat doen we nu nog steeds. Zayn en ik zijn 1 en dat zullen we altijd blijven. En miley. miley en ik waren gewoon 2 handen op 1 buik. mijn beste vriendin dat kan je eigenlijk ook wel zeggen. alles deden we samen. ik veeg mijn tranen weg maar veel zin heeft het niet want ze komen zo snel als ze kunnen weer terug. waarom duurt het zo lang. hij had me allang neer kunnen schieten. ik kijk op en zie dat hij nog steeds zijn pistool op mij gericht heeft. hij kijkt me strak aan en in zijn ogen staat zo veel woede. bang ben ik. zo ontzettend bang. hoe zou de dood zijn. zou het pijnlijk zijn. zou je niks voelen. en waar ga je dan heen. vroeger dacht ik altijd dat je opnieuw geboren werd. dat je ergens opnieuw zou beginnen. een heel nieuw leven. bij een nieuwe papa en mama maar nu. nu weet ik het niet meer. ik ben bang om dood te gaan. ontzettend bang. je kan namelijk niet meer terug komen. nooit meer. zouden mensen me gaan missen. louis, naill, liam, harry. dat waren mijn vrienden mijn beste vrienden zouden hun door gaan met de band. zonder zayn. zonder de jongen die atlijd de hoge uithalen deed. ik slik en laat mijn hoofd weer zakken. waarom schiet hij niet. ik sta hier nu al zeker 2 minuten alleen maar te denken aan de dingen die kunnen gaan gebeuren en de mensen die ik straks moet gaan missen, aan miley. of ze door gaat met haar leven. of ze trots op me is. later als ze groot is. als ze zelf kinderen heeft. zou ze dan tegen haar kinderen vertellen over mij. en als ze dat zou doen, wat zou ze dan vertellen. dat ik een goede moeder was. dat ze van me hield en dat ze me mist. of zou ze zegen dat ik een slechte moeder was. waar ze wel van hield maar wel verdrietig was dat ik altijd zo ontzettend weinig tijd voor haar had. ik slik weer en knijp mijn ogen stijf dicht als ik iets hoor dat lijkt op het overhalen van een pistool. hier komt die dan. het schot dat het einde gaat worden van mijn leven. ik knijp mijn ogen nog straker dicht en wacht. een schot, dat was die. een hard schot. een schot dat hel dicht bij klonk maar ik voel hem niet. hij raakt me niet. zou hij mis geschoten hebben. weer klinkt er een schot. een hard en nog hardere dan die van net. dichter bij. hij klonk veel dichter bij. opeens beginnen er allemaal mensen te schreeuwen. Mannen stemmen. Heel veel mannen stemmen. ik ken er een. ik herken een stem. Ik kijk op maar zie niks meer. helemaal niks. ik hoor veel. heel veel maar er valt niks in deze kamer te bekennen. ook bob is weg. helemaal verdwenen. ik voel dat de tranen sneller beginnen te stromen. ben ik dood. is dit nou de dood. alles horen wat de wereld zegt maar zelf niks zien. Ik kijk om me heen en zie nog steeds de deur die in de kamer zat en de paar stoelen. maar geen mensen. helemaal geen mensen. ik voel dat me benen me niet langer gaan houden dus ik laat me vallen. Hard val ik op de grond. me ogen zijn volgens mij nog nooit zo nat geweest. ik ben dood. ik ben in een nieuwe wereld. een wereld waar je alleen bent. waar je alles hoort van mensen waarvan je houd maar niks meer ziet. Ik sluit me ogen en begin hard te huilen. dit was mijn leven. wat nu. ik wil niet dood. Al snel voel ik me ogen zwaar worden. maar ik durf niet toe te geven. wat als ik straks niet meer wakker word. wat dan. is mijn leven dan helemaal voor bij. maar het lukt me niet. mijn ogen vallen helemaal dicht en na een tijdje hoor ik ook niks meer. Is dit het. is dit de dood.

-----------:€