from till i wake up

Hoofdstuk 21

ik wil hun tour niet verpesten' zegt ze ik knik en sta op. jade ziet er ontzettend moe uit dus misschien is het tijd om maar naar bed te gaan. ik wee zeker dat niet in slaap ga komen maar het is al kwart over 1. 'kom. het is al kwart over 1. morgen zien we wel weer verder' zeg ik en ik steek mijn hoofd. jade pakt hem gelukkig aan en ik trek haar omhoog.

Jade pov

'Tring tring' galmt er plotseling door het huis. Ik schrik op en zie dat lisa het zelfde doet. we zitten hier aan de ontbijt tafel maar gezellig kan je het niet noemen. Moe zijn we allebei. we hebben allebei niet geslapen en gedachtes spoken door mijn hoofd. Miley is ook nog is goed ziek geworden en het gemis word steeds meer. 'ik doe wel open' zegt lisa en ze staat op. ik sta ook op en loop achter haar aan. ik wil niet dat ze alleen die deur open doet. lisa legt haar hand op de deur knop als ik haar achter kom staan en doet dan de deur voorzichtig open. Ik kijk verbaast als ik Trisha aan de andere kant zie staan. 'Heey jade' lacht ze en ze geeft me een knuffel. Ik glimlach en knuffel haar terug. 'Hoe is het met je' vraagt ze als ze me weer los laat. 'goed' lieg ik. ik weet echt wel dat het niet goed met me gaat maar dat kan ik haar niet vertellen. ik zou het zo graag willen maar dan komt Zayn er ook achter. 'En met jou' vraagt Trisha als ze lisa ook een knuffel geeft. 'Ook goed. we missen onze jongens wel maar samen lukt het ons' glimlacht lisa. Trisha kijkt ons een voor een aan en knikt dan. 'en waar is mijn kleine meid' vraagt ze. 'uhm in bed, ze is erg ziek geworden' zeg ik. Ik zie dat Trisha en beetje schrikt en ze loopt gelijk richting Miley's kamer. ik glimlach en loop achter haar aan. 'ik ga wel even koffie zetten' zegt lisa als ik lang haar loop. ik kijk haar aan en knik. lisa lacht heel even maar ik zie dat het niet echt is en dan loopt ze weer de keuken in. Ik loop zacht de kamer van Miley in en zie dat Trisha op haar bed zit en ze praten zachtjes. Miley is dus wakker geworden. ik denk van de bel ofzo. Ik loop weer de kamer uit naar de keuken. ik help lisa wel even. dan kunnen Miley en Trisha even alleen zijn. Miley houd zo veel van Trisha. ze beschouwd het gewoon als haar oma en dat snap ik ook wel want het is de moeder van Zayn en Zayn beschouwd ze als haar vader. eigenlijk is Trisha ook gewoon een moeder voor mij. ze helpt me met alles maar dan ook echt alles. ik wist helemaal niet dat ze vandaag langs zou komen. opzich vind ik het heerlijk want ik kan met haar over alles praten maar vandaag weet ik niet of ik het wel fijn vind. ik kan namelijk echt niet liegen en al helemaal niet tegen haar.

'Tot vanavond' glimlach ik en ik geef Lisa eeen knuffel. 'ja tot vanavond' zegt lisa en ze trekt zich weer terug. 'zorg dat je niet te laat over straat gaat he' fluistert ze nog. ik knik en glimlach even ongemakkelijk. bang is ze. dat weet ik heel goed. dat kan je aan haar zien. ik heb haar eigenlijk nog nooit zo gezien. Ze past overal voor op en dat doet ze eigenlijk nooit. lisa glimlacht nog is en loopt dan de deur uit. ik kijk haar na en als ze uit mijn zicht is verdwenen sluit ik de deur. ik steek nog even mijn hoofd om de deur van Miley's kamer en loop dan de woonkamer in. Miley is weer in slaap gevallen een uur geleden dus op zich kan ze elk moment weer wakker worden. ik loop de woonkamer in en plof op de bank. Even later komt trisha met 2 koppen chocolade melk ook de woonkamer in gelopen. ze geeft er een aan mij en gaat dan ook zitten op de bank. 'Zo, en nu ga je me is vertellen wat er aan de hand is' zegt ze en haar stem klinkt zelfs een beetje boos. ik schrik van en kijk haar aan. ze heeft haar chocolade melk op de salon tafel gezet en kijkt me vragend maar ook bezorgt aan. 'Er is niks hoor' glimlach ik onhandig. Trisha haalt haar wenkbrauwen op en schud haar hoofd. 'jade' zegt ze weer en nog steeds klinkt haar stem een beetje boos. ik kijk weg en slik. ik moet vol houden. kom op jade. je kunt het. Ik weet dat liegen fout is en dat ik er heel slecht in ben maar dit keer moet ik. het is beter zo. ik wil andere mensen nu niet in gevaar brengen. 'er is echt niks hoor' zeg ik en glimlach nog is. waarom ben ik nu zo'n ontzettende kneus in liegen. waarom kan ik nou niet is een keer ergens goed in zijn. 'Zayn maakt zich zorgen' zegt Trisha. Ik kijk nu wel weer haar kant op maar laat mijn hoofd al snel weer zaken als ik een traan over mijn wang voel glijden. 'zayn?' snik ik. Wat mis ik die jongen. Hij is de enige die ik nu wil zien. wil vast houden of wil voelen. hij is de enige waar ik me nu veilig bij zou voelen. 'Zayn, ja en daarom ben ik hier jade. hij maakt zich zorgen. hele grote zorgen. hij wil naar je toe maar hij kan niet dat weet hij maar vertel me alsjeblieft wat je dwars zit' trisha's stem klinkt nu helemaal niet boos meer. ik hoor nu eigenlijk allen maar verdriet. Ik veeg snel de tranen weg die over mijn wang rollen en kijk op. ik zie Trisha dichter naar me toe is komen zitten en me stevig vast houd. 'jade, vertel het me alsjeblieft' zegt ze weer. De tranen beginnen weer te rollen en weer veeg ik ze weg maar het heeft totaal geen zin. ze blijven maar komen. ik kan ze niet meer stoppen. 'ik wil Zayn. ik heb hem nodig. Ik wil dat hij me vast houd. stevig vast houd. Zodat ik niet bang hoef te zijn. zodat ik alles weer durf. zodat ik het kan oplossen. En zodat ik niet bang hoef te zijn dat ik hem kwijt raak' ik veeg mijn tranen nog is weg en snik. daarna wil ik opstaan om weg te lopen. gewoon ergens heen. geen idee waarom heen maar ik moet. ik heb Trisha verteld wat ik wil en hoe ik me voel dus ik moet nu weg. ze mag niet meer weten. het kan niet. het mag niet. Maar ik word tegen gehouden en terug getrokken. voor ik het weet zit ik alweer op de bank in een omhelzing met de liefste vrouw van de wereld. de tranen die een riviertje vormde over mijn wangen zijn ondertussen watervallen geworden. de tranen willen niet meer stoppen. waarom moest die vreselijke man nou terug komen. ik had mijn leven weer op pijl. na die paar moeilijke weken was ik weer gelukkig. ik kon een goede moeder zijn. die gelukkig was en niet de hele tijd met een fake glimlach op haar gezicht rond liep want dat is echt zo. overal waar ik ben of loop ik ben bang ontzettend bang. nergens kan ik me even ontspannen. steeds denk aan die 2 gele ogen. waar die wel niet kunnen zijn. misschien is hij wel iets aan het bedenken om me terug te pakken of staat hij nu gewoon voor mijn deur als hoop dat ik toevallig de deur open doen. 'jade' ik hoor Trisha zuchten maat ze laat me gelukkig nog niet los. dit zijn dan wel niet de armen van Zayn maar deze zijn zo lief en zorgzaam dat ik me in deze armen ook veilig voel. 'Waarvoor ben je bang' vraagt Trisha en nog steeds houd ze me stevig vast. ik slik en knijp mijn ogen dicht. moet ik de waarheid vertellen, moet ik liegen of moet ik gewoon de hele dag mijn mond docht houden. gewoon niks meer zeggen. want ik weet zeker dat als ik mijn mond open trek en me had voor genomen om het niet te zegen dat ik het zeker weten toch doe want wie kan er nou weer liegen te haar. die armen die je zo veilig laten voelen en die zo ontzettende rustgevende stem. 'jade, waarvoor ben je bang' zegt Trisha weer alleen nu trekt ze terug. ze kijkt me bezorgt maar toch ook weer een beetje boos aan. Zo kijk je een kind ook aan iets gedaan heeft dat niet mocht en waarvan je de waarheid wil geven. ik ben dan wel geen kind meer maar zelfs bij kinderen helpt deze blik. ik begin weer harder te huilen en laat mijn hoofd in mijn handen glijden. 'hij...' snik ik. het komt gewoon niet uit mijn mond. ik kan het niet zeggen. het is alsof ik iemands leven verpest ofzo. alsof ik het leven van Zayn binnen 10 seconde ga verpesten. 'heeft zayn iets gedaan' vraagt Trisha gelijk en haar stem klinkt al niet zo rust gevend als zo net. ik schud snel mijn hoofd in mijn handen en haal is diep adem. daarna kijk ik weer op en slik nog is. 'Hij wil mijn leven verpesten' snik ik. Trisha kijkt me raar aan en schud haar hoofd. 'Zayn wil jou leven verpesten' vraagt ze. Ik schud weer mijn hoofd en sluit mijn ogen. 'niet Zayn maar bob'