from till i wake up

hoofdstuk 8

"Zayn Malik stapt uit one Direction" ik zie het al helemaal op de voor pagina staan. Opeens gaat de bel maar ik heb geen zin om op te staan en de deur open te doen dus ik blijf hier zitten en laat de tranen komen. hoe kan ik dit ooit goed maken. ik moet haar spreken, ik moet haar zien, ik moet haar vertellen dat ik van haar hou en zij van mij want ik weet zeker dat dat zo is. 'Zayn' zegt een meisje stem die ik ontzettend goed herken maar ik kan er even niet op komen van wie die is. ik kijk langzaam op en zie Doniya in de deur opening staan. ik spring gelijk op en val haar om de hals. Ik verberg mijn hoofd in haar schouder en begin hard te huilen.

'Sssst' probeert ze me te troosten maar het helpt niet. ik weet niet of ik ooit nog kan stoppen met huilen. ik voel dat Doniya begint te lopen en ze trekt mij mee. ze gaat op de bank zitten en trekt me dicht tegen haar aan. 'het komt goed Zayn' zegt ze. Ik snik en geef geen antwoord want ik weet niet of het waar is. of dit ooit nog goed gaat komen. Doniya zorgt dat ik haar aankijk en ze veegt mijn tranen weg. 'echt waar zayn, het komt goed' zegt ze en daarna trekt ze me weer in een knuffel.

jade pov

langzaam open ik mijn ogen maar ik knijp ze gelijk weer dicht als het felle licht mijn ogen verblind. waar ben ik is het enige wat ik nu denk. na een tijdje probeer ik mijn ogen weer te openen en dit keer lukt het. ik ga recht opzitten en gelijk schiet een pijnlijke steek mijn hoofd in. ik grijp er naar en knijp mijn ogen dicht. na een tijdje als de pijn weer een beetje is gezakt open ik mijn ogen weer en kijk ik om me heen. ik lig in een groot kingsize wit bed met daar naast hele schattige nacht kastje. tegen over het bed zijn grote ramen en in de hoek staat een grote kast. in de andere hoek staat een make up tafel met een glaasje water en een croissantje er op en links in de kamer zijn 2 deuren. ik gok een voor de badkamer en de andere naar de hal. ik stap uit bed en loop naar de grote ramen. ik schuif de licht door latende witte gordijnen open knijp mijn ogen weer eventjes dicht door het nog fellere licht dat de kamer in komt. 'goedemorgen' klinkt er opeens achter me. ik schrik draai me gelijk om waardoor er weer een pijnelijke steek door mijn hoofd gaat. weer grijp ik er naar en knijp mijn ogen weer dicht. ik hoor dat de gene die net goede morgen tegen me zei op me af komt lopen en niet veel later voel ik zijn hand op mijn schouder. 'gaat het al weer wat beter' vraagt hij. ik open mijn ogen langzaam weer en zie dan een jongen voor me staan. hij is kaal en heeft grijs groene ogen. hij kijkt me bezorgt aan en haalt dan zijn hand weer van mijn schouder. ik heb het idee dat ik hem ergens van ken maar ik heb geen idee waarvan. 'uhm..wat doe ik hier' vraag ik. de jongen lacht even en steekt dan zijn hand uit. 'ik ben max' zegt hij als ik zijn hand aan pak. 'jade' zeg ik. de jongen knikt en laat mijn hand weer los. 'weet ik' zegt hij. ik kijk hem vragend aan en blijkbaar ziet hij het want hij glimlacht nog is. 'Ik ken je wel hoor, je bent de vriendin van Zayn' zegt hij. ik schud mijn hoofd en loop naar het bed en ga zitten. 'ik ben zijn vriendin niet meer' zeg ik zacht. max komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'Ooh sorry dat wist ik eigenlijk wel' zegt hij lief. ik kijk naar hem en hij kijkt mij ook aan. zijn ogen zijn eigenlijk best wel eng en hij heeft een spikkeltjes baard zoals Miley dat altijd noemt. 'Kut' zeg ik en ik spring op. 'Ik moet naar Miley' max staat ook op en loopt naar het make up tafeltje en pakt het water en het croissantje. 'hier eet dit eerst even op dan ben je sterker' zegt hij en hij duwt het in mijn handen. ik kijk hem een beetje raar aan maar dan ga ik weer op het bed zitten. ik moet toegeven dat ik verga van de honger. 'wat doe ik hier' vraag ik nog is want ik realiseer me dat hij de vorige keer geen antwoord gaf. 'uhm nou ik was per ongelijk tegen je opgebotst en toen viel je kei hard met je hoofd op de grond. ik denk dat je daardoor duizelig werd en bent flauwgevallen' zegt max. ik knik en probeer het me weer te herinneren maar dat gaat moeilijk. 'Waar ben ik nu' vraag ik. 'je bent in onze appartement ' zegt max weer. ik knik nog is en neem nog een hap van mijn croissantje. 'Weet je eigenlijk wie ik ben' vraagt max opeens. ik kijk hem aan en ik ken hem inderdaad ergens van maar ik kan er even niet meer op komen waarvan. 'ja maar ik weet niet waarvan' zeg ik. max glimlacht even en staat dan op. hij loopt naar het raam en kijkt naar buiten. 'Ik ben Max George' zegt hij. ik moet even bedenken of ik die naam ken maar dan schiet het me te binnen. 'wacht Max George uit The wantend' vraag ik. hij draait zich om en knikt. eigenlijk schrik is best wel. Zayn en max hebben al jaren ruzie geen idee waar over maar ze hebben ruzie. ik sta op en wil naar de deur lopen maar max houd me vast. 'wacht' zegt hij. ik draai me om en kijk hem aan. 'ik ben niet zoals Zayn verteld, echt niet' zegt hij. ik kijk recht in zijn ogen en eigenlijk moet ik toegeven dat ik zie dat hij het meent. 'echt niet' zegt hij. 'ik weet niet wat Zayn allemaal over me heeft verteld maar het is niet waar' smeekt hij. ik kijk hem nog steeds alleen maar aan en zeg niks. Zayn heeft inderdaad allemaal dingen over hem verteld maar dat waren geen goede dingen. Zayn haat max. ik weet nog goed toen ze een enorme twitter ruzie hadden. ik heb toen Zayn gesmeekt om te stoppen omdat het helemaal nergens op sloeg en gelukkig heeft hij dat toen ook gedaan maar hij haat hem nog steeds. 'Ik moet gaan' zeg ik zacht. max laat zijn hoofd hangen en knikt. hij loopt naar de meest linkse deur en houd hem voor me open. ik loop er door hen en kom in een hal uit. max doet de deur dicht en loop verder. ik volg hem en zeg niks meer. eerlijk voel ik me schuldig omdat hij me heeft verzorgt maar ik moet hier weg. Straks komt de media er nog achter dat ik hier was en dan denken ze gelijk dat ik Zayn probeer terug te pakken ofzo. max opent een deur en gelijk klinken er stemmen. Max loopt door de deuren en houd hem daarna voor me open. ik glimlach even en loop dan de deur door. ik kijk om me heen en zie dat ik in de woonkamer ben aangekomen. 4 gezichten kijken me aan en ik herken ze gelijk. Tom Parker, Siva Kaneswaran, Nathan Sykes en Jay McGuiness. ik voel me ontzettend ongemakkelijk en nu wil ik hier nog liever weg. 'Hallo' zeg tom. ik knik hem gedag en volg max die naar de deur loopt. 'Het was leuk dat je er was' zegt max voordat hij de deur open doet. 'en alsjeblieft geloof die onzin die Zayn je verteld over mij alsjeblieft niet meer, je kan me echt vertrouwen' ik knik en slik even. 'dankje' zeg ik. max knikt en opent dan de deur. 'geen dank' zegt hij. ik glimlach nog is en dan loop ik de deur uit.